Π.χ. μόρια είναι αυτά τα μικρούτσικα διαβολάκια, που συχνά τα χρησιμοποιούμε στον γραπτό ή στον προφορικό λόγο, όπως: Το να, θα, αν, σαν, είθε, για, μας, ας… όσο μικρά κι αν είναι, είναι το άρτυμα της γλώσσας μας. Η ομορφιά και η πληρότητά της. Έτσι λοιπόν κάποια μέρα ξεσηκώθηκαν όλα τα μόρια της Γραμματικής, κι άρχισαν έναν ατέλειωτο καυγά μεταξύ τους. Ποιο είναι το κυριότερο, το σαγηνευτικότερο, για ποιο ξετρελαίνεται περισσότερο ο κόσμος.
Ζήλεψαν λοιπόν, τους καυγάδες των ανθρώπων και άναψαν και τα δικά τους αίματα. Ο καυγάς τους σκληρός και η μάχη αμφίρροπη. Τελικά επεκράτησε το (ΘΑ). Επικαλέστηκε το γεγονός, πως μόνον αυτό και κατ` εξαίρεση από όλα τα άλλα, έχει μελλοντικό δυνητικό και πιθανολογικό χαρακτήρα.
Έμαθαν οι άνθρωποι για την εξέγερση των μορίων και τάχθηκαν κι αυτοί με το μέρος του (ΘΑ). Είναι το μόνο που ξεγελά και εξαπατά, που σαγηνεύει και παρασύρει, που γοητεύει, αλλά και γητεύει.
(ΘΑ) λοιπόν και Άγιος ο Θεός. Από μικράς ηλικίας. Στο σπίτι λέμε στα παιδιά. ΘΑ έχεις αυτό, αλλά πρώτα ΘΑ κάνεις εκείνο. Η προεκλογική περίοδος, τόσο συχνή στην Ελλάδα (ΘΑ) κυριαρχούν στον πολιτικό λόγο. Έντυπα, Τ.Υ. αφίσες, όλα σε λίγο θα διανθίζονται, από το θαυμάσιο τούτο μόριο. Επικρατεί η ΘΑ-λογία. Το (ΘΑ) θα ηχεί εύηχα και σαγηνευτικά, στα ήδη κουρασμένα αυτιά του Έλληνα πολίτη. Και θα δείτε. Ο κοσμάκης το έχει ανάγκη. Μαγεμένος θα το αποδέχεται σαν το τραγούδι της Σειρήνας. Το θέλει. Το προσμένει. Το αναζητά. Προσπαθεί να ντύσει μ` αυτό, τα ανεκπλήρωτα όνειρά του. Τα (ΘΑ) των πολιτικών, κεντρίζουν θαμμένες επιθυμίες, βουλιαγμένα όνειρα. Συχνά μάλιστα και άνομες συμφεροντολογικές τάσεις. Έστω και εκεί κάπου στο βάθος της ψυχής του, ο Έλληνας ψηφοφόρος, πιστεύει, πως κάθε φορά στις εκλογές, φαλκιδεύεται το δίκιο του και θάβει τα όνειρά του. Αυτός εκεί! Σαν τη γάτα που γλύφει τη γλώσσα της στη λίμα και χαίρεται τη γεύση του αίματός της. Έτσι κι αυτός. Εκστασιάζεται από το χείμαρρο των πολιτικών (ΘΑ). ΘΑ μειωθεί η ανεργία και η φτώχεια. ΘΑ μας δώσεις την ψήφο σου κι εμείς θ` αλλάξουμε τη ζωή σου. Βέβαια μετά τα ελκυστικά (ΘΑ) τρέχουν λαγοί με πετραχήλια. Και κάθε φορά ο δυστυχής κοσμάκης, καταπίνει άσκεφτα το Χρυσωμένο χάπι.
Τα (ΘΑ) όμως δεν είναι προνόμιο μόνον των πολιτικών. Βέβαια αυτοί είναι οι ακαταμάχητοι Μαέστροι, στη χρήση και το πλασάρισμα του (ΘΑ). Και άλλοι δεν πάνε πίσω. «Θα έχεις πριμ και αυξήσεις και εξέλιξη υπόσχονται οι εργοδότες. Αλλά θα καταθέσεις και την τελευταία σου ικμάδα. Πρώτα η επιχείρηση. Η παραγωγή. Το κέρδος του εργοδότη. Με έντεχνα μέσα ή με απεγνωσμένες προσπάθειες των εργαζομένων, θα επιχειρείται κάποια αυξησούλα. Τι να κάνουμε τα χρόνια είναι δύσκολα και τα κέρδη μειώθηκαν. Τραβάτε λοιπόν το κάρο για τη βελτίωση της παραγωγής.
(ΘΑ) σ` αγαπώ, θα σε λατρεύω αιώνια και (ΘΑ) είμαι δούλος σου για πάντα ορκίζεται το αρσενικό γονατιστός στα πόδια της καλής του, όσο να πάρει το χρίσμα της καρδιάς της. Κι ας αμφιβάλει ενδόμυχα πολλές φορές, στους ψεύτικους όρκους του. Με το (ΘΑ) θα πολιορκεί και θα πυρπολεί τις ευαίσθητες γυναικείες ψυχές.
Ακόμα κι όλες οι θρησκείες του κόσμου, το (ΘΑ) θα χρησιμοποιούν, για να καθοδηγούν τους πιστούς τους.
(ΘΑ) κερδίσεις τον παράδεισο με τα ουρί, με τα βουνά από πιλάφια και τα ποτάμια από μέλι, λέει το Ισλάμ στον πιστό του, αλλά θα σκοτώσεις τον άπιστο. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Ο Χριστός μας όμως, χρησιμοποιεί το (ΘΑ) για την ανάταση των ψυχών. Θα έρθεις μαζί μου και θα κερδίσεις τη Βασιλεία των Ουρανών, μας λέει ο Ιησούς. Αλλά πρώτα θ` απαρνηθείς τον εαυτό σου. Η θυσία του «Εγώ» στην αέναη προσπάθεια για θέωση.
Κυρίως όμως στην καθημερινή μας ζωή το (ΘΑ) ρυθμίζει διαπροσωπικές σχέσεις και βάζει ρότα στη ζωή μας.
Η μάχη και η εξέγερση των παραμερισμένων και παραγκωνισμένων από τη Γραμματική, μικρών μορίων, δίκαια ανέδειξε, σαν αδιαμφισβήτητο νικητή το μόριο (ΘΑ) και του έδωσε την πρωτοκαθεδρία.
* Από τον Κωνσταντίνο Ι. Παπακωνσταντίνου
