Τουναντίον! Θα παραθέσουμε παρακάτω μερικά στοιχεία για τις δύο υπερδυνάμεις που συνηγορούν για την πιθανή « θερμή » σύγκρουσή τους, αφού σε όλους τους άλλους τομείς η «σύγκρουση» αυτή έχει αρχίσει.
Το δημόσιο χρέος της υπερδύναμης ξεπέρασε πρόσφατα τα 18 τρις $, έχοντας αυξηθεί κατά 80% την τελευταία δεκαετία. Από την άλλη πλευρά, η μεσαία τάξη της χώρας «φθείρεται» με συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό, γεγονός που φαίνεται από την πτώση του τζίρου λιανικής. Η αιτία είναι η αύξηση των τιμών σε συνδυασμό με τα μειωμένα εισοδήματα των εργαζομένων.
Σε μία χώρα που η κατανάλωση αποτελεί το 70% του ΑΕΠ, οι παραπάνω συνθήκες σηματοδοτούν την είσοδο της στην ύφεση πόσο μάλλον όταν χιλιάδες καταστήματα παραμένουν ανοίκιαστα. Ένας από τους μεγαλύτερους ειδικούς στον κλάδο του λιανεμπορίου προβλέπει πως μέσα σε μία δεκαετία θα κλείσει το 40% των μεγάλων εμπορικών κέντρων (Mall) διαδικασία που ευρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Όσον αφορά, αφενός μεν το τεχνητά υπερτιμημένο δολάριο, αφετέρου την αδυναμία κάλυψης των δαπανών των εταιρειών εξόρυξης πετρελαίου από σχιστόλιθο, προκαλούν ζημίες που τουλάχιστον σε μακροπρόθεσμη βάση, θα είναι κατά πολύ υψηλότερες. Το όπλο λοιπόν που χρησιμοποιείται εναντίον της Ρωσίας, δηλαδή το πετρέλαιο, άρχισε ήδη να λειτουργεί ως ένα επικίνδυνο μπούμερανγκ το οποίο θα δημιουργήσει επίσης μεγάλα προβλήματα σε εκείνες τις τράπεζες, στις οποίες οι εταιρείες εξόρυξης είναι εκτεθειμένες.
Η προπαγάνδα που «καλλιεργείται» στη χώρα σε σχέση με το χρέος είναι κάτι παραπάνω από υπερβολική με τους κυριότερους ισχυρισμούς να είναι οι εξής:
Το χρέος μπορεί να ελεγχθεί: Το μοναδικό έτος στο οποίο μειώθηκε το χρέος, ήταν το 1957 ενώ τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση δαπανά το 90% των φορολογικών εσόδων της για την πληρωμή των προγραμμάτων συνταξιοδότησης, και για τους τόκους του χρέους.
Η κυβέρνηση μπορεί να αθετήσει επιλεκτικά ορισμένες πληρωμές του χρέους: Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, οι παγκόσμιες χρηματαγορές θα κατέρρεαν, ενώ θα καταστρεφόταν για πάντα η πιστοληπτική αξιοπιστία της χώρας.
Το χρέος θα μπορούσε να μειωθεί με την αύξηση των φόρων: Μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα φορολογικά έσοδα των Η.Π.Α. ήταν σταθερά στο 17%, με τη διαφορά πως οι πολίτες πληρώνουν συνεχώς περισσότερα καλύπτοντας την τεράστια φοροδιαφυγή των πολυεθνικών.
Από την άλλη πλευρά της Ρωσίας σύμφωνα με πολλά ΜΜΕ, ο πρόεδρος της χώρας μπορεί να παρακολουθεί ψύχραιμα την πτώση της τιμής του πετρελαίου, καθώς επίσης την αντίστοιχη του ρουβλίου, χωρίς να προβληματίζεται καθόλου. Ο ίδιος ο κ. Putin ισχυρίζεται ότι, τα μειωμένα έσοδα σε δολάρια από το πετρέλαιο εξισορροπούνται από το ότι εισπράτει 40% περισσότερα ρούβλια για κάθε δολάριο από ότι εισέπραττε πριν από τρία χρόνια, με δεδομένη την πτώση της ισοτιμίας του ρωσικού νομίσματος κατά 40% περίπου.
Οι πολίτες της χώρας πληρώνουν για εισαγόμενα προϊόντα σημαντικά υψηλότερες τιμές, αφού το υποτιμημένο νόμισμα αυξάνει ραγδαία τον πληθωρισμό. Η κεντρική τράπεζα της Ρωσίας δεν έχει πανικοβληθεί δαπανώντας τεράστιες ποσότητες από τα συναλλαγματικά της αποθέματα για να υποστηρίξει το ρούβλι, ενώ αύξησε τα βασικά επιτόκια στο 9,5% στραγγαλίζοντας έτσι τις προοπτικές ανάπτυξης της χώρας. Οι ξένες επενδύσεις μηδενίζονται, οι τράπεζες έχουν τρομοκρατηθεί, ενώ το χρηματιστήριο καταρρέει.
Εάν βέβαια αυξήσει ξανά τα βασικά επιτόκια η κεντρική τράπεζα, τότε η πραγματική οικονομία θα καταρρεύσει, οπότε δεν θα μπορούσε να αποκλεισθεί η ανατροπή του Ρώσου προέδρου την οποία επιδιώκουν οι Η.Π.Α. με κάθε μέσον, αν και το τελευταίο φαντάζει κάπως απίθανο.
Η κατάσταση θυμίζει τον αγώνα δρόμου του παρελθόντος μεταξύ των Η.Π.Α. και της Σοβιετικής Ένωσης, με τον οικονομικό πόλεμο να εντείνεται καθημερινά με ανυπολόγιστες συνέπειες για το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τον πλανήτη.
Οι συνθήκες όμως έχουν αλλάξει, έχουν εισέλθει νέοι παίχτες στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, κυρίως βέβαια η Κίνα, ενώ και οι δύο χώρες καταναλώνουν πολύ περισσότερες δυνάμεις από αυτές που διαθέτουν. Επομένως, ο κίνδυνος ενός δίδυμου κράχ κλιμακώνεται καθημερινά, εάν υποθέσουμε πως θα αποφευχθεί ένας συμβατικός η πυρηνικός πόλεμος με τον οικονομικό πόλεμο όμως να εντείνεται καθημερινά.
Μία υπερδύναμη που καταρρέει είναι εξαιρετικά επιρρεπής στη ληστεία των χωρών στις οποίες δραστηριοποιείται, γεγονός που αφορά και την Ελλάδα, η οποία είναι υπό την κατοχή του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Στα πλαίσια αυτά είναι ίσως σκόπιμο να υπενθυμίσουμε τα εξής:
Η κατάσχεση της δημόσιας περιουσίας της Ελλάδας, από τους δανειστές, γίνεται με τη βοήθεια των αποκρατικοποιήσεων σε τιμές ευκαιρίας, με τις εκποιήσεις να οδηγούνται εξ ολοκλήρου στην εξυπηρέτηση ενός « αέναου » χρέους.
Οι «μπράβοι» των δανειστών δεν είναι άλλοι από τα στελέχη της Τρόικας αποκλειστικός σκοπός των οποίων είναι αφενός μεν η είσπραξη των οφειλών, αφετέρου η εξαγορά των « φιλέτων » της χώρας, σε εξευτελιστικές τιμές.
Η κατάσχεση της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων γίνεται μέσω των φόρων, των χαρατσιών, των διοδίων, των τελών, των πλειστηριασμών ακινήτων, της μεταφοράς του κόστους υγείας και παιδείας στους πολίτες κοκ. Οι προσοδοφόροι δε τομείς του δημοσίου, όπως η υγεία, η παιδεία και διάφορα άλλα ιδιωτικοποιούνται με τη συνδρομή και της ενδοτικής εγχώριας εξουσίας.
Όταν κατάσχεται βέβαια ολόκληρη η περιουσία σου, δεν αποφεύγεις την πτώχευση αλλά αντίθετα, εξαθλιώνεσαι και χρεοκοπείς. Φυσικά, έχοντας χρεοκοπήσει, παύεις να είσαι μέλος της νομισματικής ένωσης, και στην καλύτερη των περιπτώσεων παραμένεις ισότιμο μέλος, αποικία μιας ισχυρότερης χώρας με τους πολίτες σου σκλάβους χρέους.
Οι πολίτες δεν αντιδρούν επειδή ελπίζουν, ενώ τους έχουν πείσει, πως δεν υπάρχει καμία εναλλακτική λύση. Δηλαδή ότι τα «μέτρα» που τους προτείνουν είναι μονόδρομος, ένας πράγματι μονόδρομος με τελικό προορισμό την κόλαση.
Του Ντίνου Ζήσου
