Το νέο οικοδόμημα και τέταρτο μνημόνιο θα μπορεί να προκαλεί ξαφνικό θάνατο στους μισθούς και τις συντάξεις και σ` άλλες κοινωνικού περιεχομένου δαπάνες του δημοσίου, με τον (δήμιο) κόφτη εάν αποτυγχάνουν να πραγματοποιηθούν οι, πολύ φιλόδοξοι, στόχοι για πρωτογενή πλεονάσματα, κάθε χρόνο.
Με δεδομένο ότι η αποπληρωμή του χρέους προβλέπεται να ολοκληρωθεί το 2059 η οποία μάλλον μετακινείται για το 2090 (άλλο που δεν θέλουν οι δανειστές) για μεγαλύτερη εξάρτηση και υποτέλεια (ξεπερνά τα 70 χρόνια) της χώρας και με την εγγύηση του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων με ολόκληρη την κρατική περιουσία. Με τη γνωστή συνταγή της σκληρής διαπραγμάτευσης, επιχειρείται να γίνει η νύχτα μέρα, βγάζουν και μερικές κραυγές με απειλές ότι τάχα δεν πρόκειται να υποχωρήσουν αλλά στο τέλος της διαδρομής τα αποδέχονται όλα και μετά επιστρέφουν ως νικητές και τροπαιοφόροι στην πατρίδα για τη μεγάλη τους νίκη! Στα χαρακώματα της Βουλής κατακρημνίζουν στα λόγια μνημόνια και μνημονιακούς αλλά στο τέλος ψηφίζουν τα πάντα και περιέργως πανηγυρίζουν. Αυτά βεβαίως έκαναν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις κι αυτά γίνονται και τώρα.
Όποιος διαβάσει προσεκτικά όλα όσα ψήφισαν για το τελευταίο ασφαλιστικό και το φορολογικό στην ελληνική Βουλή σίγουρα συμπεραίνει: Η συμφωνία είναι όχι μόνο κακή αλλά και επαχθής για την ελληνική κοινωνία. Η Ελληνική Κυβέρνηση όμως νιώθει ευτυχής αλλά αυτό που δεν θέλει να αντιληφθεί είναι ότι αυτά τα συναισθήματα της χαράς και της ευφορίας τα νιώθουν μόνο οι κυβερνώντες και κανένας άλλος από τους κοινωνικούς φορείς και πολίτες. Με έντονες τις μνήμες τρόμου του 2015, η παρέα του Μεγάρου Μαξίμου, ένιωθε απειλητικά τα επερχόμενα μαύρα μαντάτα και τα δημόσια ταμεία να αδειάζουν, ψηφίζει τα πάντα, βεβαίως το κόστος θα πληρώσουν και πάλι οι πολίτες και ιδιαίτερα οι μισθωτοί και συνταξιούχοι. Όσο κι αν προσπαθούν οι αρμόδιοι Υπουργοί να πείσουν ότι προστάτευσαν το εισόδημα των εργαζομένων και των συνταξιούχων, τα μέτρα που περιλαμβάνει ο νέος νόμος είτε στο ασφαλιστικό είτε στο φορολογικό δείχνουν επιβάρυνση, σχεδόν για όλους τους εργαζομένους και τους συνταξιούχους του δημοσίου. Εξάλλου το - 32% και πάνω - σε κάποιες περιπτώσεις θα φθάσει το 50% - που θα προκύψει από το μέρισμα του ΜΤΠΥ (πέραν της πονηρής καταβολής μετά από τρεις μήνες κάθε φορά) δείχνει μεγάλη μείωση.
Αλλά και η καταρχήν μείωση της επικουρικής σύνταξης κατά μέσο όρο 15% κα του εφάπαξ επίσης νέα μείωση στο 15% - πολύ σύντομα έπεται και συνέχεια – σημαίνουν μεγάλες νέες μειώσεις. Αλλά και η βασική σύνταξη για τους νέους συνταξιούχους άμεσα και για τους παλιούς με το κόλπο της προσωπικής διαφοράς μέχρι το 2018 (μάλλον δεν θα αντέξει ως το 2017) μειώνεται τα μέγιστα. Εξάλλου για την περίοδο 2016-2019, σύμφωνα με μελέτες των αναλογιστών θα προκύψουν μειώσεις σε ΙΚΑ, Δημόσιο, ΟΑΕΕ και ΟΓΑ που θα ξεπεράσουν το 1,6 δις ευρώ με τους συνταξιούχους το δημοσίου να συνεισφέρουν τα 677 εκατ. ευρώ. Εξάλλου όπως βάσιμα εκτιμάται πλέον, η βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων, με τη συνεχή μείωση των ασφαλισμένων και την αύξηση των συνταξιούχων θα είναι επιβαρυντική. Τα επόμενα χρόνια το ασφαλιστικό γενικά και οι συντάξεις θα είναι μειούμενες από τις πιο σκληρές περικοπές των 2,3 δις ευρώ που ψηφίστηκαν μέχρι το 2019. Μεγάλο πρόβλημα δημιουργεί στη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων η δραματική μείωση των εισφορών λόγω ανεργίας. Είναι χαρακτηριστικό να θυμηθούμε ότι πριν από την περίοδο των μνημονίων κάθε χρόνο δημιουργούνταν περίπου 59.000 θέσεις εργασίας, ενώ την περίοδο των μνημονίων χάνονται 170.000 θέσεις εργασίας κάθε χρόνο. Συγχρόνως το ποσοστό απασχόλησης το 2015 κατέβηκε κάτω από το 40%. Υπενθυμίζεται ότι το 1975 η σχέση εργαζόμενων προς συνταξιούχους ήταν 4:1 περίπου (3,66:1), το 2005 2:1 (1,79:1) και το 2015 1,5:1 (1,55:1). Δείχνει καθαρά αυτή η πραγματικότητα ότι η εξέλιξη θα είναι πολύ χειρότερη. Αυτά, όπως δείχνουν οι αναλογιστικές μελέτες, τα ελλείμματα στα κύρια ασφαλιστικά ταμεία (ΙΚΑ, Δημόσιο, ΟΑΕΕ, ΟΓΑ) θα βαίνουν αυξανόμενα παρά το ότι με τις περικοπές που έγιναν και γίνονται θα εξοικονομηθούν μέχρι το 2060 10,318 δις ευρώ (από 75,677 δις ευρώ που θα έφταναν οι δαπάνες χωρίς τις περικοπές) θα φτάσουν τελικά στα 65,318 δις ευρώ. Εάν σε αυτά προσθέσουμε τη μείωση του αφορολόγητου (από τα 9.500 ευρώ στα 8.660), την αύξηση των φόρων από το 23% στο 24% και την φορολογική επιβάρυνση καθημερινών χρήσεων (καύσιμα, τηλεφωνία, τηλεόραση, internet κλπ.) και προϊόντων (καφές, τσιγάρα, ποτά κλπ.) οδηγούμαστε οριζόντια (την πληρώνουν πάλι οι χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι) σε ακόμα μεγαλύτερη μείωση των εισοδημάτων.
