Αλλά, αν κουράστηκες εσύ μπάρμπα κει πάνω στον καθαρό αέρα των βουνών, σε λόγγους ρεματιές και σε λαγκάδια τι να πει κι ο άλλος, ο «σαράντα χρόνια φούρναρης»; Έχεις δει πώς δουλεύουν στο φούρνο; Μεσ’ στ’ αλεύρια σαν αλευρωμένοι ποντικοί απ’ τ’ άγρια χαράματα, τότενες που δεν κυκλοφορούν παρά μονάχα οι μπάτσοι , τα «καλά κορίτσια», οι ρουφιάνοι δημοσιογράφοι και – κάποτε- οι γαλατάδες (πριν βγει βέβαια η μόδα με τα... ντουβάρια που βγάζουν γάλα – τι άλλο Θεέ μ’ θα δούμε σε τούτο τον ντουνιά!).
Για κάτσε συ μπάρμπα σαράντα χρόνια να πλάθεις, να πλάθεις και να σου πονάνε μονίμως τα ξερά σ’ και μετά να ψένεις, να ψένεις, να ψένεις... Πλάσε- πλάσε, φούρνιζε ξεφούρνιζε, να ιδρωκοπάς χειμώνα – καλοκαίρι, αχ ,βαχ, κούραση κι ορθοστασία και προκοπή καμιά.
Εκείνος που σίγουρα δεν κουράστηκε σαράντα χρόνια... φούρναρης (ναι, φούρναρης, καθότι... μετρ των... ζυμώσεων) είναι ο σύντροφος Στέφανος Τζουμάκας με τ’ όνομα. Νάτος πάλι σε ένα ακόμη Συνέδριο - Κυβερνώντος – εννοείται-κόμματος, τι είμαστε τίποτε δευτεράντζες τύπου Κουβέλη να παιδευόμαστε με κομματίδια και γκρουπούσκουλα;
Για κοίτα τον... Δες τον πώς χαμογελά σε ένα ακόμη Συνέδριο, με τι άνεση κυκλοφορεί, πώς σφίγγει χέρια και χτυπάει πλάτες κάνοντας δημόσιες σχέσεις και κολλητηλίκια με τους νέους συντρόφους;
-Τι ανάγκη έχει; Σάματις τον έφαγι η δλιά;
Μπάρμπα νομίζω ότι λαϊκίζεις. Η πολιτική είναι η τέχνη της μετάλλαξης, και απορώ γιατί την απολύτως φυσιολογική αυτή εξέλιξη κάποιοι τη λένε «κωλοτούμπα». Γιατί κωλοτούμπα κύριε μου; Δηλαδή έτσι και έγινες μια φορά ΠΑΣΟΚ, πρέπει να είσαι μια ζωή ΠΑΣΟΚ; Τι είναι το ΠΑΣΟΚ; Ο ΠΑΟΚ είναι που δεν τον προδίδεις ποτέ; Κόμμα είναι, κόσμος μπαίνει, κόσμος βγαίνει. Όμορφαααα. Και να σου πω και κάτι; Στο κόμμα πας για να πάρεις... Άμα είναι να δώσεις κλάφτα Χαραλάμπη- είσαι κοροϊδάρα κανονική και στούρνος μαζί, σαν τον θείο Μενέλαο που από μικρό μ’έπαιρνε παράμερα και με ύφος συνωμοτικό μου ‘λεγε :
- Ακου ανηψιέ, εμείς είμαστε δεξιοί, μην τον ξεχνάς ποτέ αυτό. Τ’ άκουσες;
Τώρα γιατί εγώ όφειλα να είμαι... εκ γενετής δεξιός, δεν αντελήβην, αλλά τέσπα (μετάφραση : τέλος πάντων που λέμε και στα... αρχαία ελληνικά).
Δεξιός... γεννήθηκε, δεξιός πόθανε ο θείος και τι κατάλαβε; Όλοι οι φίλοι του –δεξιοί κι’ αυτοί, κάργα δεξιοί μάλιστα οφείλω να πω, παιδιά της «Επαναστάσεως» και του εσχάτως μετοικήσαντος «Στελάρα» Παττακού μεταπήδησαν εγκαίρως στο ΠΑΣΟΚ και μια χαρά καζάντισαν. Να κάτι θεσάρες στο δημόσιο, να δάνεια για τη βιοτεχνία ετοίμων ενδυμάτων που έστησαν αλλά έκλεισαν, να ΕΣΠΑ, να... βέσπα, απ’ όλα τα καλά, διότι η ΠΑΣΟΚάρα έτσι ήταν, πάντα λαρτζ, κιμπάρισσα και χουβαρντού. Τον θείο Μενέλαο, τον δεξιό, τον θάψαμε τα ανήψια βάζοντας... ρεφενέ γιατί δεν είχε μια- αλλά, δεν μπορώ να πω, ένα στεφάνι (απ’ τα φτηνά, με μια σειρά λευκά μπαγιάτικα γαρίφαλα) του έστειλε η Τοπική Επιτροπή της ΝΔ, εις ένδειξη αναγνωρίσεως του πιστού οπαδού. Όρσε !
Το ζήτημα κύριέ μου είναι να είσαι... . Τζουμάκας. Παντού και πάντα μέσα σ’ όλα... Να μην έχεις κάνει τίποτε ουσιαστικό στη ζωή σου και μολαταύτα να την έχεις περάσει κοτσάνι και μεραγκλαντάν. Με τους σωφέρ να σε πηγαινοφέρνουν με υπουργικές «Μερτσέντες»... Με τους παρατρεχάμενους να ξεσκονίζουν το κοστούμι σου το «Αρμάνι» και να σου ανάβουν το πούρο... Παρφουμαρισμένες γραμματείς έξω απ’ τη γραφειάρα σου να σου χαμογελάνε ηδυπαθώς και να σου κλείνουν το μάτι όλο νόημα... Περιπολικά να σε συνοδεύουν και τροχονόμοι να διακόπτουν την κυκλοφορία για να περάσει η αφεντομουτσουνάρα σου, ο κ. υπουργός. Και τους χαχόλους από κάτω να σε χειροκροτάνε ό,τι παπάρα και να πεις.
Και αφού πέσει το κόμμα και διαλυθεί στα εξ’ ων συνετέθη, εσύ να είσαι και πάλι στον αφρό. Απλή αλλαγή επαγγέλματος Κύριέ μου, διότι ως γνωστόν το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν κόμμα, ήταν... επάγγελμα, για την ακρίβεια ήταν το επάγγελμα που όλοι θα θέλαμε να κάνουμε αλλά... είπαμε... Ας όψεται η κατάρα του θείου Μενέλαου.
Δεν είναι κορόιδα οι Τζουμάκες βρεεεε, πάρτε το χαμπάρι. Οι Τζουμάκες, οι Μαριλίζες, και γενικώς όλα αυτά «τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα» την κατέχουν την τέχνη του πηδάν απ’ τη μια βάρκα στην άλλη, άμα αρχίζει και βουλιάζει ώσπερ ποντικοί. Κυρίως ξέρουν πολύ καλά πως κι οι άλλοι – οι ΣΥΡΙΖΑίοι εν προκειμένω- τους έχουν ανάγκη. Διότι τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, τι είναι το ζουμί του; Να βάλω 4%; Άντε, με το ζόρι και χαριστικώς. Τον ΣΥΡΙΖΑ κύριέ μου εμείς, οι Παλιοπασόκοι το κάναμε κόμμα, πού θαρρείς τα ψώνισε τα εκλογικά τριαντάρια, στη λαϊκή; Τα κόμματα είναι απλώς συνασπισμοί συμφερόντων. Όπως λέει και ο μεγάλος Λεμπέσης «συνασπισμοί μετριοτήτων που ενώνονται για να βάλουν στην άκρη τους άξιους και ικανούς που συνήθως ακολουθούνε μοναχική πορεία» - και τρώνε την κεφάλα τους λέω εγώ.
Βέβαια, μην τον έχεις τον Τσίπρα για αφελή. Ξέρει πολύ καλά γιατί όλοι αυτοί του χτυπάνε τώρα την πλάτη. Σε τα μας τώρα ρε φιλαράκι; Μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια. Μην σου πω ότι ο cool Alexis το απολαμβάνει κιόλας, και πως το βράδυ στο κρεβάτι με την Περιστέρα (Μπέττυ) θα σκάει στα γέλια, διηγούμενος τις ιστορίες όλων αυτών των πολιτικών σαλταδόρων που σπεύδουν να δώσουν τα διαπιστευτήριά τους στο Νέο Βασιλιά.
Αλλά τι τους νοιάζει τους Τζουμάκες και τις Μαριλίζες; Δος μου εμένα την καρέκλα μπάρμπα, κι άστους να λένε... Θα πουν μια, θα πουν δυο, που να τους ξεραθεί ο στόμας τους, αλλά αυτοί θα ’ρθουν και πάλι να μου χτυπήσουν την πλάτη σαν ξαναγίνω υπουργός.
Διότι όπως κατάλαβες μπάρμπα, εμένανε λένε Τζουμάκα, αλλά κι αυτοί αδερφέ μου, όλοι αυτοί που πάνε και μας ψηφίζουνε είναι κι αυτοί κάτι...Τζουμάκες ! Μα πολύ... Τζουμάκες, να ‘ούμε, μπαρμπούλη μου.
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
