Του Δημήτρη Χατζηευθυμίου
ΤΗΝ περασμένη Τρίτη ο δήμαρχος Λαρισαίων κ. Απ. Καλογιάννης με συνέντευξη Τύπου επέρριψε ευθύνες στην προηγούμενη δημοτική αρχή και τον πρώην δήμαρχο Κ. Τζανακούλη, για την απώλεια ενός διόλου ευκαταφρόνητου ποσού, ύψους 13 εκ. ευρώ, από τα αποθεματικά της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης Αποχέτευσης Λάρισας (ΔΕΥΑΛ). Απώλεια η οποία οφείλεται στην αγορά ομολόγων του ελληνικού δημοσίου το 2009, τα οποία «κουρεύτηκαν» με το γνωστό PSI.
Τρεις μέρες αργότερα ο πρώην δήμαρχος με δική του συνέντευξη παραδέχτηκε τη χασούρα, αν και προσδιόρισε την απώλεια σε περίπου 10 εκ. ευρώ. Αυτή η παραδοχή ήταν και το μοναδικό σημείο ουσίας στο οποίο οι δύο δήμαρχοι συμφωνούσαν.
* * *
ΚΑΤΑΡΧΑΣ, πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η ΔΕΥΑΛ υπάρχει χάριν και προς όφελος των συμφερόντων της πόλης και των αναγκών των Λαρισαίων δημοτών. Είναι μια δημοτική επιχείρηση, η λειτουργία της οποίας πρέπει να διέπεται από χρηστή διοίκηση, διαφάνεια και βεβαίως να υπηρετεί τον θεμέλιο λίθο του σκοπού της, που είναι η ανταποδοτικότητα των υπηρεσιών της.
Κατά δεύτερο, είναι πράγματι απορίας άξιο το γεγονός ότι οι Λαρισαίοι πληροφορούνται επισήμως για τη διαχείριση τόσο σημαντικών θεμάτων με καθυστέρηση πολλών ετών, και εξαιτίας μιας οικονομικής ζημιάς που έχει υποστεί η δημοτική επιχείρηση ήδη από το 2012 και όχι βεβαίως από τη δημοτική αρχή που είχε και την ευθύνη των χειρισμών.
* * *
ΑΠΟ τις καταγγελίες του σημερινού δημάρχου και την απάντηση του προκατόχου του, προκύπτουν σοβαρά ζητήματα και ερωτήματα. Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι η αγορά των συγκεκριμένων ομολόγων υπήρξε μια ατυχής επιλογή (η οποία βεβαίως κρίνεται ως τέτοια εκ των υστέρων), μπορεί κανείς να σκεφτεί αν μια τέτοια επένδυση, τόσο μεγάλου μάλιστα ποσού, ήταν ή όχι υψηλού ρίσκου.
Από τις τοποθετήσεις των δύο ανδρών φαίνεται ότι δεν υπήρξε πληροφόρηση αλλά και απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΥΑΛ, αφού όπως παραδέχτηκε ο πρώην δήμαρχος «ακολούθησε την πρακτική των προκατόχων του».
Αλλά εδώ μιλάμε για ένα τεράστιο ποσό και όχι για τη διαχείριση τρεχόντων θεμάτων…
Ο κ. Τζανακούλης μεταθέτει την πολιτική ευθύνη που, ως δήμαρχος και πρόεδρος της Δημοτικής Επιχείρησης, τον βαρύνει εξ ολοκλήρου και προσωπικά, στην Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία σύμφωνα με τα λεγόμενά του, «υπαγόρευσε» την επενδυτική αυτή λύση, καθώς και στις πλάτες των υπηρεσιών και του γενικού διευθυντή που φαίνεται να εισηγείται…
Ταυτόχρονα ως καλός οικονομολόγος αποφαίνεται ότι ουσιαστικά δεν έχει χάσει η ΔΕΥΑΛ αφού διαθέτει αποθεματικά και άρα δεν έχει ανάγκη χρημάτων(…) και προτείνει να μην πωληθούν τώρα τα ομόλογα γιατί προβλέπει ότι στο μέλλον θα αποκτήσουν μεγαλύτερη αξία…
* * *
ΖΗΤΗΜΑΤΑ διαφάνειας καταλογίζει και ο ορκωτός λογιστής, αφού, όπως εξήγησε ο κ. Καλογιάννης, η ζημία δεν βάρυνε τα αποτελέσματα χρήσης των προϋπολογισμών της ΔΕΥΑΛ.
Τίθεται όμως και το μείζον θέμα της ενημέρωσης της τότε αντιπολίτευσης για τη διαχείριση των αποθεματικών της επιχείρησης, κάτι που αποδεικνύει τη λογική του «ενός ανδρός αρχή», ιδιαίτερα γνώριμη στην 16ετή θητεία του πρώην δημάρχου.
Αντί λοιπόν περαιτέρω εξηγήσεων ο κ. Τζανακούλης επιχείρησε να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα αναφέροντας ποσά και νούμερα για το πόσο αυξήθηκε επί των ημερών του η περιουσία της ΔΕΥΑΛ (μιας επιχείρησης που χρηματοδοτούν επί δεκαετίες οι Λαρισαίοι, πληρώνοντας ακόμη κι εκείνο το χαράτσι του 80% στο τέλος της αποχέτευσης*), ή να προβεί σε αντιπερισπασμούς, ενθυμούμενος πρόσωπα και ιστορίες που χρονολογούνται τη δεκαετία του ΄90…
* Το τέλος αυτό επιβλήθηκε με τον ιδρυτικό νόμο σύστασης των ΔΕΥΑ για μια 10ετία, αλλά τόσο το 1992 όσο και 2002 με νέο νόμο πήρε δύο 10ετείς παρατάσεις! Στην ιστοσελίδα της Ένωσης των ΔΕΥΑ της χώρας, και στο ερώτημα αν είναι υποχρεωτική η επιβολή του τέλους αυτού δίδεται η εξής απάντηση: «σύμφωνα με τη γραμματική διατύπωση του άρθρου 11 του ν. 1069/80 η επιβολή του ειδικού τέλους 80% στην αξία του νερού που καταναλώνεται είναι υποχρεωτική».
