που αναδύονταν από τα απύθμενα βάθη της ψυχής τους και εκφράζονταν από μια αναγνωρισμένη και καταξιωμένη κοινωνική τάξη, τους αστυνομικούς της πατρίδας μας. Αυτή η ογκώδης και δυναμική παρουσία τους στους δρόμους της Θεσσαλονίκης μαζί με τις άλλες κοινωνικές ομάδες, δείχνει οργή, θυμό και έκρηξη που κατακλύζει την κοινωνία μας και πνίγει την ανάσα της από τις άδικες και ανέλπιστες συμπεριφορές και αποφάσεις της κυβέρνησης, που θίγουν βάναυσα τα δικαιώματα των πολιτών και καθιστούν δύσκολες τις ημέρες της ζωής των Ηχηρή ομοβροντία. Πειστική. Όχι, όμως και αποτελεσματική.
Η διακήρυξη των αστυνομικών: «Προστατέψτε αυτούς που σας προστατεύουν» αποτυπωμένη στο μεγάλο απλωμένο πανό που κρατούσαν στα χέρια τους, φανερώνει δύναμη ψυχής, θέλησης και αποφασιστικότητας. Ισχυροποιεί την πίστη τους, να ανακτήσουν αυτά που η κυβέρνηση τους πήρε πίσω, αλλά η δικαιοσύνη, στην οποία προσέφυγαν, τους δικαίωσε και διέταξε την επιστροφή τους. Η κάθε κίνηση τους είναι συνέπεια έννομης επιλογής. Και η κάθε πράξη τους κινούμενη μέσα στα δημοκρατικά τους δικαιώματα. Σε άλλες εποχές, ούτε σκέψη δεν μπορούσαν να κάνουν για τέτοιου είδους διαμαρτυρία. Ούτε καν να συζητήσουν, έστω και φιλικά το θέμα αυτό. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν. Ακόμη και οι δικαστές μπορούν να διαμαρτυρηθούν, και να απεργήσουν. Να κατέβουν από τα έδρανα τους. Οι μόνοι που δεν έκαναν χρήση του δικαιώματος αυτού, είναι οι λειτουργοί του υψίστου. Αν και οι ιερείς μας βρεθούν κάποτε στους δρόμους αυτό θα είναι σημείο των καιρών μας. Οι δυο βασικοί πυλώνες ασφάλειας της πολιτείας, η αστυνομία από το ένα μέρος, αρμόδια για τη φύλαξη, της έννομης τάξης, γαλήνης και ησυχίας των πολιτών και η δικαιοσύνη από το άλλο, για την προστασία και την εφαρμογή των νόμων, δεν είναι λίγες οι φορές που βρίσκονται, στις ημέρες μας αντιμέτωποι με τα ίδια τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις τους.
Βάζοντας παύση στις φωνές διαμαρτυρίας και τα γρατσουνίσματα της μελαγχολίας τους, δεν μπορώ να ξεφύγω από τα δίκαια αιτήματα τους. Αυτά της πραγματικότητας που κανείς όσο κακόπιστος και αν είναι, δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει, Σε πρώτο πλάνο βάζω μπροστά μου το σημαντικότατο έργο που η αστυνομία επιτελεί έναντι της κοινωνίας. Φρουρός και φύλακας της καθημερινής μας ασφάλειας, ησυχίας και γαλήνης. Ό,τι κακό και αν συμβεί στη ζωή μας, εκείνη είναι που θα σπεύσει πρώτη να μας παράσχει τις πρώτες βοήθειες. Ενταλμένοι οι αστυνομικοί από την πολιτεία για την καταπολέμηση και την πάταξη του κοινού και οργανωμένου εγκλήματος βρίσκονται πάντα στη πρώτη γραμμή αντιμέτωποι με τους κλέφτες, τους διαρρήκτες, τους ληστές, τους χασισοπότες, τους μαστροπούς με κάθε παράνομη και άδικη πράξη που διαπράττεται σε βάρος των φιλήσυχων πολιτών από τα κακοποιά στοιχεία. Αψηφώντας το κρύο, τις βροχές, τα χιόνια, τις λάσπες, τους καύσωνες, τις ανεμοθύελλες, τις αντίξοες γενικά καιρικές συνθήκες, βρίσκονται πάντα στην πρώτη γραμμή για τη δική μας προστασία και ασφάλεια. Την προσφορά της αυτή απέναντι στον ελληνικό λαό, οφείλει η πολιτεία να την εκτιμήσει και να φανεί αρωγός στα δίκαια αιτήματα της. Οι αστυνομικοί δεν ζητούν κάτι παράλογο ή παράνομο από την πολιτεία. Απλά και μόνο να εφαρμόσει, καθώς έχει υποχρέωση, την απόφαση της δικαιοσύνης που τους δικαίωσε σ' ότι με νόμιμο τρόπο ζήτησαν και δικαιώθηκαν.
Ίσως μερικοί να σπεύσουν να πουν, ότι την λιβανίζω πολύ. Εξηγούμαι. Δεν λησμονώ, τον αυταρχισμό και την ανεξέλεγκτη κρίση της, των δεκαετιών του 50 του 60 και του 70.
Έζησα τον αυταρχισμό της αυτό στα μαθητικά-φοιτητικά μου χρόνια. Δεν τον ασπάστηκα ούτε τον συμμερίστηκα ποτέ. Απεναντίας τον κατέκρινα και δεν μπορώ εύκολα να τον ξεχάσω. Οφείλω όμως, για να είμαι δίκαιος, να αναγνωρίσω, ότι μετά την μεταπολίτευση η αστυνομία είναι αυτή, όπως τη θέλει ο λαός μας. Αυτό οφείλουμε να της το αναγνωρίσουμε. Αν ορισμένα ατομικά παραβατικά περιστατικά κάποιων μελών της, κλονίζουν την πίστη και την αφοσίωση των πολιτών απέναντι της, τα γεγονότα αυτά δεν μπορούν να αμαυρώσουν το κύρος και την αίγλη της. Είναι φαινόμενα που παρατηρούνται σ' όλες σχεδόν τις κρατικές υπηρεσίες και αφορούν μεμονωμένα άτομα, μέλη της, και όχι ολόκληρη την υπηρεσία..
Θα θέλαμε αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνούν οι αστυνομικοί μας, αλλά και όλες οι άλλες κοινωνικές τάξεις που υποφέρουν από τη φτώχεια, την ανέχεια, την ανεργία, τους δυσβάστακτους φόρους, την περικοπή μισθών και συντάξεων, να σταθούμε τούτη την ώρα, αδελφικά όλοι μαζί πλάι τους Με διακριτική σιωπή. Με τόνωση του ηθικού τους. Με παράκληση προς την κυβέρνηση να τους αντιμετωπίσει με αγάπη και να σεβαστεί τα δίκαια αιτήματα τους.
Οι 4.500 αστυνομικοί που βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη για να προστατέψουν τον κ.Πρωθυπουργό και την κουστωδία του, αν κάποια στιγμή αυτομολούσαν στους διαδηλωτές, φαντάζεσθε τι γινόταν; Θα καίγονταν η πόλη. Τίποτε δεν θα έμεινε όρθιο Τα πάντα θα παρέλυαν και η αναρχία θα σκορπούσε τον φόβο και τον τρόμο παντού.
Σε κρίσιμη καμπή και σε επικίνδυνη στροφή η κυβέρνηση φαίνεσαι, πως δεν αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των καιρών και δεν συνειδητοποιεί τη διάσταση της αποστολής της. Παίζει με τη φωτιά. Και μια απλή φωτιά μπορεί να εξελιχθεί σε πυρκαγιά και να τους κάψει Δεν επιθυμεί να λύσει τα δίκαια προβλήματα του λαού. Και αυτό θα το πληρώσει κάποια στιγμή.
Πέρασαν περίπου δυο χρόνια από τότε που ο ακοίμητος νοσταλγός του πρωθυπουργικού θρόνου, ανέβηκε τα σκαλοπάτια του Μαξίμου με την υπόσχεση ότι θα σβήσει το μελάνωμα της απραξίας του παρελθόντος και θα σταθεί πλάι στις λαϊκές μάζες που πίστεψαν σ' αυτόν και τον ακολούθησαν στα διαγγέλματα του. Δυο χρόνια στην προεδρική καρέκλα με τη λαϊκή αγανάκτηση να εκτοξεύεται στα ύψη. Μήπως ήλθε η ώρα και η στιγμή να αφυπνισθεί από το λήθαργο που βρίσκεται, να ανανήψει, να σπεύσει; Να αφουγκρασθεί την κραυγή αγωνίας και απελπισίας του λαού και να φροντίσει να δώσει πραγματικές λύσεις στα προβλήματα του; Μπορεί τα «σκυλιά» «να γαβγίζουν, να λεχτούν, αλλά να είναι ακίνδυνα, να μη δαγκώνουν» όπως ο ίδιος λέγει. Κάποια στιγμή όμως μπορεί να θυμώσουν και να αγριέψουν πολύ και να αρχίσουν να δαγκώνουν. Τότε θα είναι πολύ αργά για τον ίδιο και το κόμμα του. Ας το προσέξει αυτό.
Ο Αθανάσιος Φώτος είναι επί τιμή Δικηγόρος
