Αλλά και για πολλά χρόνια μετείχε ενεργά στην πολιτική ζωή με σκληρούς αγώνες για τη Δημοκρατία. Όπως και ο Κολοκοτρώνης, κατηγορήθηκε από τους αντιπάλους του ως αντι-Οθωνικός και καταδικάσθηκε σε θάνατο. Ποινή που εμειώθη και τελικά ακυρώθηκε. Ο Μακρυγιάννης όμως είναι σ` όλους μας γνωστός, γιατί με τα λίγα γράμματα που ήξερε συνέγραψε με εξαιρετική σαφήνεια, με θαυμαστή γλαφυρότητα και με άφθαστη καλλιλογία, τα «Απομνημονεύματά» του, που δημοσιεύθηκαν αργότερα από τον Ι. Βλαχογιάννη, ως «Αρχείον του Στρατηγού Μακρυγιάννη». Διαβάζοντάς τα, διαπιστώνουμε μια διαχρονικότητα, που μπορεί να συγκρίνει και να παρομοιάσει γεγονότα της εποχής εκείνης, με όσα συμβαίνουν σήμερα στον τόπο μας, και αφορούν στη συμπεριφορά των ξένων απέναντί μας.
Γράφει λοιπόν: «…Όταν με πειράξουν την Πατρίδα και τη Θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κι ό,τι θέλουν ας με κάνουν. Θεέ μου συγχώρεσε τους παντίδους, που θέλουν να μας πάρουν, τον αγέρα που αναπνέουμε και την τιμήν, που με ντουφέκι και γιαταγάνι πήραμε. Εμείς το χρέος το κατά δύναμιν επράξαμεν. Και αυτοί βγήκαν σήμερα να προκόψουν την Πατρίδα. Μας γέμισαν φατρίαν και διχόνοιαν. Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες σπορά της εβραιουργίας που είπαν να μας σβήσουν την Αγίαν πίστιν της Ορθοδοξίας διότι η Φραγκιά, δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαψα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα. Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα. Δεν βλέπετε, που θέλουν να κάνουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθήστε διότι μας παίρνουν αυτοί οι μισέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολύτιμον τζοβαϊρικόν έχομεν. Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια. Και είπαν οι άθρησκοι, που εβάλαμεν εις το σβέρκο μας να μην μανθάνουν τα παιδιά μας Πατρίδα και Χριστόν, διότι θα μας παρεξηγήσουν οι ισχυροί… Ντροπή μας Έλληνες!!...»
Αυτά τα απλά, αλλά γεμάτα πίστη και αγάπη για την Πατρίδα μας, έγραψε ο Μακρυγιάννης πριν από 180 χρόνια. Μια προσεκτική ματιά σ` όλα τούτα, κι όσα συμβαίνουν στον τόπο μας τα τελευταία χρόνια, θα έλεγε ο λαός μας «Τα ίδια Παντελάκι μου, τα ίδια Παντελή μου». Ταιριάζουμε απόλυτα με τις διαπιστώσεις του γέροντα Στρατηγού. Από καιρό οι ξένοι «φίλοι» μας δεν διστάζουν να μας ειρωνεύονται σε δύσκολες ώρες. Αλλά και να μας φθονούν για τα κάλλη και τις αξίες της πατρίδας μας. Απεργάζονται πάντα το κακό μας. Σημαδιακά θα αναφερθώ σε κείνα τα επαίσχυντα, που εκστόμισε ο Κίσσιγκερ το 1974 στο Συμβούλιο Εξωτερικών θεμάτων των Η.Π.Α. για τους Έλληνες: «…Ο Ελληνικός λαός είναι δύσκολος και ακυβέρνητος. Και γι αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως να συνετισθεί. Και εννοώ δηλ. να πλήξουμε τη γλώσσα του, τη θρησκεία του, τα πνευματικά και ιστορικά αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του, να αναπτυχθεί, να διακριθεί και να επικρατήσει, ώστε να μη μπορεί να μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην νευραλγική αυτή περιοχή της μεγάλης στρατιωτικής σημασίας για την πολιτική των Η.Π.Α….»
Δεν υπάρχει πιο χυδαία, ανιστόρητη, προκλητική και αποτρόπαια γνώμη για μας. Δηλ. αναίσχυντα θέλει τον αφανισμό του Έθνους μας, για να πετύχουν τα δαιμόνια πολιτικά του παιγνίδια. Αίσχος. Τέτοιες συστάσεις από τη χώρα της Δημοκρατίας την Αμερική, σε τι διαφέρουν από ό,τι έπραξαν ο Χίτλερ και ο Στάλιν, που αιματοκύλισαν τον κόσμο για να πνίξουν εθνικότητες, που ούτε καν τους πείραξαν; Ας θυμηθούμε ακόμα, την αιμορραγούσα ακόμα επαναστατημένη Ελλάδα, που γύρευε βοήθεια στις Αυλές των ξένων και εισέπραττε απάνθρωπη αδιαφορία. Μας την περιγράφει ο Σολωμός
«Μοναχή το δρόμο πήρες
και ξανάρθες μοναχή
δεν είναι εύκολες οι θύρες
εάν η χρεία τες κρουταλεί.
Άλλοι οιμέ στη συμφορά σου
όπου εχαίροντο πολύ
«σύρε νάβρεις τα παιδιά σου
σύρε έλεγαν οι σκληροί»
Αλλά και πρόσφατα, πριν λίγα χρόνια, όταν βρισκόμασταν στα πρόθυρα του χάους, οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι και κυρίως οι Γερμανοί με δημοσιεύματα στο FOCUS και σ` όλο τον τύπο τους, μας λοιδορούσαν και μας χλεύαζαν. Επέχαιραν στην ενδεχόμενη καταστροφή μας. Και δυστυχώς πάντοτε βρίσκονται επιλήσμονες, επίορκοι και επιπόλαιοι Έλληνες πολιτικοί, που συμπορεύονταν με τους «δήθεν» φίλους μας. Χρέος μας λοιπόν σαν Έλληνες και Χριστιανοί είναι η συλλογική, μεθοδική και δυναμική επαγρύπνηση. Να ορθώσουμε ένα νέο «ΟΧΙ» στην ακατάπαυστη αυτή στάση των ξένων, που επιβουλεύονται τα ιερά και τα όσιά μας.
