Το χειρότερο όμως είναι η κοινωνική και η ηθικοπνευματική κρίση που διερχόμαστε. Κρίση αρχών και αξιών, που βαθαίνει ολοένα και περισσότερο. Είναι απίστευτες οι ειδήσεις που κατακλύζουν κάθε τόσο τα μέσα ενημέρωσης και μας αφήνουν εμβρόντητους. ‘Όπως η ακόλουθη, που είδε το φώς της δημοσιότητος σε βορειοελλαδίτικο περιοδικό: "Ο τοίχος παλιού υδραγωγείου στην Ηγουμενίτσα, περιοχή Αμπελάκια, θα έμενε άγνωστος, γεμάτος με υβριστικά συνθήματα, αν μια παρέα δεν αποφάσιζε να ζωγραφίσει πάνω του μια τεράστια ελληνική σημαία. Κι ενώ κανείς ποτέ δεν κινήθηκε εναντίον όσων έγραφαν και ξανάγραφαν βρισιές, οι επίδοξοι "ζωγράφοι" βρέθηκαν στο Αστυνομικό Τμήμα για … φθορά! ξένης (δημοτικής) περιουσίας’’
Και σχολιάζει εύστοχα το καλό περιοδικό : "Κάποιες άλλες εποχές τιμωρούνταν και με θάνατο ακόμη, η αποτύπωση της ελληνικής σημαίας στους τοίχους. Μόνο που τότε την ποινή επέβαλε όχι η ελληνική υπηρεσία, αλλά η κατοχική Γκεστάπο".
Το θλιβερό και απαράδεκτο αυτό περιστατικό, ύστερα από τόσες άλλες απίστευτες ασχήμιες, όπως η καύση του εθνικού μας συμβόλου παλιότερα στο κέντρο της Αθήνας, επιβεβαιώνει την πνευματική και ιδεολογική διάβρωση που έχουμε υποστεί τελευταίως οι Έλληνες.Έχουμε απεμπολήσει κάθε αίσθημα σοβαρότητας, ηθικής ευαισθησίας και ευπρέπειας. Και εθνικής φιλοτιμίας και υπερηφάνειας. Έχουν γεμίσει οι τοίχοι οικιών, καταστημάτων (δημοσίων και ιδιωτικών), γηπέδων, δικαστηρίων κ.ά. με χιλίων ειδών συνθήματα και παραστάσεις. Τα γνωστά γκράφιτι (νέα ξενόφερτη μόδα αυτή). Και "δεν τρέχει τίποτε". Ακόμη και οι σιδηροδρομικοί συρμοί είναι γεμάτοι γκράφιτι, που καθώς κυκλοφορούν σ’ όλη τη χώρα, μας ευτελίζουν στους ξένους (τουρίστες κ.ά.). Όμως έβλαψε ο καθαρισμός ενός τοίχου από τα υβριστικά συνθήματα και ο στολισμός του με τη παράσταση της γαλανόλευκης. Έγκλημα καθοσιώσεως διέπραξαν αλήθεια οι ‘’ζωγράφοι ‘’ της εν λόγω παράστασης και μάλιστα σε δημοτικό χώρο, ώστε να οδηγηθούν στο Αστυνομικό Τμήμα; Δεν το χωράει ο νους! Εύλογα γεννιέται το ερώτημα: Πώς φθάσαμε σ’ αυτό το κατάντημα;
Στα μαθητικά μας χρόνια , δεκαετίες πολλές πριν την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διδασκόμαστε τον σεβασμό και την τιμή στη σημαία. Στο "ιερό πανί, το γαλανό και τ’ άσπρο". Και απαγγέλαμε το ποίημα "Πάντα κι όπου σ’ αντικρίζω, με λαχτάρα σταματώ και περήφανα δακρύζω, ταπεινά σε χαιρετώ …" Ήταν, βλέπετε, άλλα χρόνια. Χρόνια «καταπίεσης», κι όχι πλήρους ασυδοσίας, όπως τώρα. Ήταν μετά την εποποιΐα του ’40, που κατέπληξε τον κόσμο όλο! Τότε, που το όνομα Ελλάς προφέρονταν με θαυμασμό τον παντού. Ενώ τώρα …
Ποιος μας τσάκισε αλήθεια τα εθνικά φτερά; Πώς γίναμε τόσο εκπτωσιακοί στα εθνικά μας θέματα; Αποφασίσαμε να διαγραφούμε ως λαός από τον χάρτη της ιστορίας; Δεν βλέπουμε πως οι γείτονές μας (Σκοπιανοί και Τούρκοι) καπηλεύονται την ιστορία και τον πολιτισμό μας; Οι πρώτοι του μεγάλου Αλεξάνδρου και οι δεύτεροι του Βυζαντίου. Οι Σκοπιανοί έκαναν έμβλημά τους το «αστέρι της Βεργίνας», τον δεκαεξάκτινο ήλιο. Τον υψώνουν παντού καθώς και τα αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Φιλίππου. Η δε ημισέληνος στην Τουρκία κυριαρχεί απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας.Σε σπίτια, καταστήματα, πλοία, αεροδρόμια, παντού. Ακόμη και η διάταξη των φυτών στους δημόσιους κήπους (πάρκα ) είναι σε σχήμα ημισελήνου. Μάλιστα στο βουνό της κατεχόμενης Κύπρου, έχουν σχηματίσει την ημισέληνο, για να δηλώνει κι εκεί την παρουσία της Τουρκίας.
Η απαξιωτική και εχθρική, θα λέγαμε, απέναντι στο εθνικό μας σύμβολο εγείρει σοβαρά ερωτήματα που σχετίζονται με αυτή την ίδια την ύπαρξη και την πορεία μας ως λαού. Όπως και η αλλαγή της ονομασίας του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων σε Υπουργείο Παιδείας (χωρίς τον προσδιορισμό εθνικής). Και η διαφοροποίηση από την προηγούμενη Εγκύκλιο της πρόσφατης εγκυκλίου του ως άνω Υπουργείου για τη λειτουργία των σχολικών μονάδων κατά το σχολικό έτος 2016 – 2017. Η προηγούμενη (Φ. 3/1105/141440/Δ1/10-9-2015)αναφέρεται σε «Πρωινή προσευχή και Ανάρτηση σημαίας», ενώ η πρόσφατη εγκύκλιος τα αποσιωπά, παρότι αναφέρεται στις προβλέψεις του σχετικού Προεδρικού Διατάγματος (201/98). Όλα αυτά και άλλα πολλά δείχνουν μάλλον μια μεθοδευμένη και στοχευμένη προσπάθεια αλλαγής του Ελληνορθόδοξου χαρακτήρα του έθνους μας. Μια προσπάθεια επιβολής της Πανθρησκείας και της νεοεποχίτικης παγκοσμιοποίησης.
Που πάμε λοιπόν; Επιδιώκουμε την καταστροφή μας; Τον αφανισμό μας από τον χάρτη της ιστορίας; Προς τι οι θυσίες των στρατιωτών στα πεδία των μαχών, μας για να υπερασπισθούν τη σημαία; Προς τι η θυσία του Εύζωνα Κων/νου Κουκίδη, φρουρού της γαλανόλευκης στην Ακρόπολη των Αθηνών; Ο πατριώτης αυτός , όταν ανέβηκαν στον ιερό βράχο οι επικεφαλής των γερμανικών εμπροσθοφυλακών, αξιωματικοί Τζάκομπι και Έλσιντς, για να στήσουν στη θέση της γαλανόλευκης τη γερμανική σβάστικα, υπερασπίσθηκε το εθνικό μας σύμβολο με τη θυσία του. Κατέβασε τη γαλανόλευκη, την τύλιξε γύρω του, ανέβηκε στο παραπέτο (στηθαίο) και φωνάζοντας έπεσε κάτω, σε βάθος 60 μέτρων, από τα πυρά των Γερμανών αξιωματικών. Έκανε τη σημαία σάβανό του!
Προς τι η παράτολμη γενναιότητα του ήρωα της Εθνικής Αντίστασης Μανώλη Γλέζου, ο οποίος τη νύχτα της 30ής Μαΐου 1941 κατέβασε, με τον Απόστολο Σάντα, γερμανική σημαία, που κυμάτιζε στην Ακρόπολη των Αθηνών;
Προς τι τέλος η θυσία των γενναίων αξιωματικών στα Ίμια, πριν λίγα χρόνια, προς υπεράσπιση της σημαίας; Θυσιάστηκαν όλοι, αυτοί και πολλοί άλλοι εθνικοί μας ήρωες, για να ασελγούμε σήμερα εμείς στο εθνικό μας σύμβολο καίγοντας το και οδηγώντας στο Αστυνομικό Τμήμα και σε δίκες όσους έχουν την παρησσία και το σθένος να το ζωγραφίζουν;
Είναι όντως θλιβερά και επικίνδυνα όσα συμβαίνουν στις μέρες μας. Εμφανίζουν τη βαθιά κρίση αξιών και ιδανικών, που μας μαστίζει. Φθάσαμε να θεωρείται σωβινιστής όποιος μιλάει για πατρίδα. Και ρατσιστής, όποιος εξυμνεί το ξεχωριστό μεγαλείο της Ελλάδος. Τι θλιβερό κατάντημα !
