Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
Ας δούμε λίγο την παγκόσμια σκακιέρα.
Διότι η αγαπημένη μας συνήθεια είναι να πιστεύουμε ότι για κάποιο λόγο τα πάντα περιστρέφονται πέριξ ημών και να μην ενδιαφερόμαστε να δούμε παραπέρα. Πλην όμως το παιχνίδι παίζεται στη μεγάλη παγκόσμια σκακιέρα. Ας αφήσουμε λοιπόν το διαρκές «ζουμ» σε εμάς και ας δούμε τη μεγάλη εικόνα, έτσι για να μας λυθούν και μερικές… απορίες, σε σχέση με τα όσο συμβαίνουν μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.
*Γιατί μας «αγάπησε» ξαφνικά ο Ομπάμα;
*Γιατί η νέα κυβέρνηση με το «καλημέρα σας» πήρε κλίση προς την Ρωσία;
*Γιατί η Γαλλία έχει αναλάβει με τόση προθυμία τον ρόλο του μεσολαβητή;
*Γιατί η Γερμανία εμφανίζεται ανυποχώρητη σε σχέση με τις βασικές της απαιτήσεις;
Γιατί όλα, έχουν την εξήγησή τους.
Γιατί ο Ομπάμα;
Ας ξεκινήσουμε από αυτό. Είχαμε και κατά τη διάρκεια της σύντομης προεκλογικής περιόδου επισημάνει ότι σε αυτές τις εκλογές η Ελλάδα δεν ήταν μόνη. Συμμετείχαν επίσης οι δανειστές στην τριαδική τους μορφή, αλλά βεβαίως με τον τρόπο τους και το «γερακίσιο» βλέμμα τους, πέραν του Ατλαντικού, τις εξελίξεις σαφώς παρακολουθούσαν και οι ΗΠΑ. Οι λόγοι είναι τόσοι απλοί. Η απερχόμενη τότε κυβέρνηση Σαμαρά είχε δεθεί στο άρμα της Μέρκελ, έχοντας ταυτίσει την πολιτική και τις αποφάσεις της με τη Γερμανία η οποία άλλωστε είναι και ο βασικός δανειστής μας. Αυτό βεβαίως δεν το έβλεπαν με καλό μάτι οι ΗΠΑ και κατά συνέπεια δεν έβλεπαν με καλό μάτι ούτε και την κυβέρνηση Σαμαρά επιζητώντας ίσως και οι ίδιοι αλλαγή πολιτικού σκηνικού για να ξαναμπούν δυναμικά στο παιχνίδι, όπως φαίνεται και από τις εξελίξεις. Διότι βεβαίως, ας μην είμαστε αφελείς να πιστεύουμε, ότι ο «καημός» του Ομπάμα είναι η ελληνική λιτότητα και τα πάθη του ελληνικού λαού. Όχι βεβαίως. Μπορεί να είναι το «ευρώ» συνολικά και οι όποιες συνέπειες κλυδωνισμού της στην παγκόσμια οικονομία, αλλά όχι ειδικά η Ελλάδα. Ο «καημός» των ΗΠΑ έχει να κάνει με τον περιορισμό της «παντοκρατορίας» ανά την Ευρώπη της Γερμανίας-η οποία αυτή τη στιγμή είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού σε επίπεδο ΕΕ-έχοντας περιορίσει τη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ σημαντικά, με ό,τι αυτό σημαίνει για την εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών της συμφερόντων και βλέψεων.
Η Ελλάδα είναι το «όχημα» για τις ΗΠΑ.
Όσα βρίσκονται σε εξέλιξη τούτο τον καιρό μετά την αλλαγή κυβέρνησης, αποτελούν στην πραγματικότητα την «αφορμή» ή το «όχημα» να βάλουν «πόδι» στην Ε.Ε. οι ΗΠΑ και βεβαίως να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά και οικονομικά επίσης. Γενικότερα στη γηραιά ήπειρο και ειδικότερα στη Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή. Μάλιστα μαθαίνουμε ότι ο Ομπάμα, θα στείλει ακόμη και στελέχη του αμερικανικού υπουργείου οικονομικών προκειμένου να αναλάβουν τη διαμεσολάβηση μεταξύ Αθήνας και Βρυξελλών! Τέτοια υπερατλαντική αλληλεγγύη βιώνουμε στα καλά του καθουμένου! «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες» έλεγαν οι αρχαίοι ημών, διότι τίποτα δεν δίνεται χωρίς αντάλλαγμα.
Με αυτή την έννοια, κατά ειρωνεία, η κυβέρνηση Τσίπρα, μια αριστερή κατά βάση κυβέρνηση, αποτελεί την «ευνοούμενη» των ΗΠΑ και την αφορμή να μπαίνει στο μάτι της Μέρκελ ο Ομπάμα παρεμβαίνοντας στις εξελίξεις. Μάλιστα οι δυο τους θα συναντηθούν κιόλας την ερχόμενη εβδομάδα.
Και με αυτή την έννοια η Γερμανία έχει έναν ακόμη λόγο να τηρεί άκαμπτη στάση έναντι της Ελλάδας, προς το παρόν τουλάχιστον.
Το όλο θέμα όσον αφορά στις ΗΠΑ, έχει να κάνει με τις σφαίρες επιρροής. Η Ελλάδα είναι το κερασάκι στην τούρτα.
Γιατί οι Γάλλοι;
Γιατί οι Γάλλοι δείχνουν τόση προθυμία να κάνουν τους μεσολαβητές και να εξομαλύνουν το κλίμα;
Εντάξει υπάρχει ένα θέμα παραδοσιακής ελληνογαλλικής φιλίας, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Επίσης υπάρχει και ένα θέμα αποσταθεροποίησης της Ευρωζώνης που αφορά όλους, αλλά, φαίνεται να είναι ελέγξιμο σε περίπτωση που προκύψει «ελληνικό ατύχημα».
Το θέμα είναι, όπως πολλές φορές το έχουμε επισημάνει, ότι προ πολλού έχει πάψει να υπάρχει στην πράξη, ο λεγόμενος γαλλογερμανικός άξονας και η Γαλλία είναι επίσης «υποτελής» της Γερμανία. Ενώ λόγω και των δικών της σοβαρότατων οικονομικών προβλημάτων, επίσης βρίσκεται σε μειονεκτική θέση και δέχεται τις υποδείξεις των Γερμανών για τα οικονομικά της.
Η ιστορία λοιπόν με την Ελλάδα, στη φάση αυτή και η ανάγκη εξομάλυνσης ενός κλίματος που φαντάζει τεταμένο δίνει στη Γαλλία μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία, να αναλάβει έναν δυναμικό ρόλο, ο οποίος αν δεν αποκαθιστά τον ρόλο της εντός Ε.Ε. (διότι δεν είναι δα και τόσο απλό), ωστόσο υπενθυμίζει τον ρόλο που είχε ή θα έπρεπε να έχει εντός Ε.Ε., χαρίζοντάς της «πόντους» στην πολιτική σκακιέρα.
Γιατί η Ρωσία;
Γιατί η νέα ελληνική κυβέρνηση με το που ανέλαβε έπαθε έναν «έρωτα» με τη Ρωσία, προκαλώντας και την πρώτη «ρήξη» με τους εταίρους. Εντάξει, η επίσημη δικαιολογία είναι ότι δεν μπορεί να λαμβάνονται αποφάσεις ερήμην της Ελλάδας για το θέμα της Ουκρανίας(σωστό αυτό), ο μακροπρόθεσμος στόχος όμως έχει να κάνει με την προσπάθεια «να ανοίξει πόρτα για τον χειμώνα», ή τουλάχιστον αυτό το μήνυμα να περάσει προς τους εταίρους. «Αν δεν μας… κάτσετε εσείς υπάρχει και η Ρωσία». Το οποίο υπονοούμενο το έπιασε βεβαίως και η Ρωσία και είπε δια εκπροσώπου της ότι «ναι, θα μπορούσε να βοηθήσει οικονομικά την Ελλάδα». Το θέμα είναι μέχρι ποιου ύψους θα μπορούσε να βοηθήσει-διότι και η Ρωσία βιώνει φάση χρεοκοπίας- και βεβαίως με τι ανταλλάγματα. Διότι και η Ρωσία έχει συμφέροντα στην περιοχή. Και επιπλέον και με ποιες επιπτώσεις για την Ελλάδα σε σχέση με την Ε.Ε. Το ‘πε ο… καλός αυτός άνθρωπος Σόιμπλε ξεκάθαρα: «Δεν μας αρέσουν οι σχέσεις της κυβέρνησης Τσίπρα με τη Ρωσία». Και πρόσθεσε «η Ρωσία δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη».
Και ας μην ξεχνάμε ότι όταν οι Κύπριοι πήγαν να ζητήσουν από τη Ρωσία οικονομική στήριξη, στην πράξη, τους γύρισε την πλάτη.
Γιατί η Γερμανία;
Γιατί η Γερμανία παραμένει σκληρή και άκαμπτη;
Για όλους τους παραπάνω λόγους. Και βεβαίως γιατί δεν έχει καμία διάθεση να δείξει «αδυναμία» έναντι μίας χώρας που δεν κάθεται καλά, δημιουργώντας προηγούμενο και για άλλες, αποδυναμώνοντας η ίδια το προφίλ τους «κυρίαρχου», υποχωρώντας στις πιέσεις και των Αμερικανών, έχοντας να λογοδοτήσει και στους Γερμανούς πολίτες και γνωρίζοντας ότι κατά βάση έχει το πλεονέκτημα.
Ρουά ματ ποιος θα κάνει;
Θα δείξει, η παρτίδα είναι σε εξέλιξη αλλά τα πρώτα δείγματα σίγουρα δεν ευνοούν την Ελλάδα.
Μετά την επεισοδιακή (τουλάχιστον) συνάντηση Βαρουφάκη-Ντάισελμπλουμ εγκαταλείφθηκε η ελληνική πρόταση περί διεθνούς διάσκεψης για το χρέος. «Υπάρχει τέτοιο όργανο είναι το Γιούρογκρουπ» μας είπε ο ιπτάμενος (από τα νεύρα) Ολλανδός.
Μετά τη συνάντηση με τον Αγγλο ομόλογό του ο Βαρουφάκης, δήλωσε ότι εγκαταλείπεται και η «σημαία» της νέας κυβέρνησης περί διαγραφής του χρέους πάμε σε «ελάφρυνση» με ομόλογα.
Τώρα, παλεύεται τον «αν» θα καταργηθεί η τρόικα και θα ονομαστεί ας πούμε «Αγία Τριάδα» για να μας έρχεται καλύτερα στην ψυχολογία, παρότι η Γερμανία λέει «νάιν»!
Και στο μεταξύ λεφτά δεν υπάρχουν και δεν γνωρίζουμε και από πού θα βρεθούν.
Με δυο λόγια, προς το παρόν, κάνουμε πολλή ελληνική φασαρία…. υποχωρώντας.
