Μια σύντομη αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν ίσως φωτίσει περισσότερο το θέμα. Πάμε λοιπόν στο 2014, όταν ο σημερινός κυβερνητικός χώρος ήταν στην αντιπολίτευση. Ας δούμε τι έλεγαν:
- Τοπικός Τύπος Θεσσαλίας, 17 Μαρτίου 2014 και ο συντονιστής του τμήματος οικολογίας του ΣΥΡΙΖΑ επιχαίρει για την απόφαση 26/2014 του ΣτΕ που μόλις είχε δημοσιευτεί. «Μελετώντας με προσοχή την απόφαση γίνεται φανερό ότι η διοίκηση δεν έχει περιθώρια να επαναφέρει τη συζήτηση για την ολοκλήρωση της καταστροφικής αυτής ιδέας (σ.σ. εννοεί τα έργα Αχελώου) η οποία για δεκαετίας κατασπαταλά τεράστιους οικονομικούς πόρους, τραυματίζει το περιβάλλον και απειλεί με αφανισμό χωριά, οικισμούς και ένα ποτάμιο οικοσύστημα, τροφοδοτεί τα διαπλοκή και αναπαράγει το τοπικό πολιτικό προσωπικό στη Θεσσαλία» και παρακάτω «η απόφαση παίρνει επίσης θέση και στη μελλοντική απεμπλοκή – μέσω των σχεδίων διαχείρισης νερών – του φράγματος Μεσοχώρας και της λειτουργίας του ως αμιγώς ενεργειακού έργου, ακυρώνοντας επί της ουσίας αυτή την προοπτική». Ας σημειωθεί ότι το ίδιο πρόσωπο αποτελεί έως και σήμερα προνομιούχο συνομιλητή του κ. Σκουρλέτη.
- Λίγους μήνες αργότερα (1 Οκτωβρίου 2014) και πάλι το τμήμα Οικολογίας του ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωσή του σχολιάζει την σημαντική εξαγγελία του τότε πρωθυπουργού για την έγκριση (για πρώτη φορά) Σχεδίων Διαχείρισης Υδάτων στο υδατικό μας διαμέρισμα και την δρομολόγηση του ΥΗ έργου Μεσοχώρας. Δείτε τι αναφέρει: «…Μήπως τελικά (σ.σ. εννοεί με τη Μεσοχώρα) μπαίνει η εκτροπή (σ.σ. Αχελώου) από την πίσω «ενεργειακή» πόρτα ;….». Και παρακάτω : «…είμαστε αντίθετοι σε νέα μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα………Είναι απολύτως υποκριτικοί οι πρωθυπουργικοί ισχυρισμοί ότι η ΔΕΗ υφίσταται οικονομική ζημιά από τη μη ολοκλήρωση του φράγματος της Μεσοχώρας. Εάν πράγματι ενδιαφερόταν ο κ. Σαμαράς για τα οικονομικά της ΔΕΗ, τότε δεν θα προχωρούσε στο ξεπούλημα μέσω ΤΑΙΠΕΔ τόσων ήδη κατασκευασμένων φραγμάτων αλλά και των ταμιευτήρων τους. Ο πραγματικός του στόχος είναι να χρηματοδοτήσει η σημερινή ακόμη δημόσια ΔΕΗ, δηλαδή οι Έλληνες φορολογούμενοι, την ολοκλήρωση του φράγματος και στη συνέχεια να δοθεί «πεσκέσι» στους ιδιώτες». Και παρακάτω «(Η Μεσοχώρα) θα επιφέρει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στο παρόν και στο μέλλον… καταστροφή βιοποικιλότητας και οικοσυστημάτων…συμβολή στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, σεισμικότητα, ….καταστροφή τοπίων και μνήμης..».
Όλα τα κακά της γης (!!) θα συμπληρώσουμε εμείς. Που όλα μαζί αποφάσισαν να πέσουν πάνω στη Μεσοχώρα αλλά τώρα, που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση, τα «κακά» αποφάσισαν να φύγουν από τη Μεσοχώρα, το ΤΑΙΠΕΔ δεν αποτελεί πλέον απειλή, οι ιδιώτες δεν επιβουλεύονται τη Μεσοχώρα. Και προχωράμε πλέον στην υλοποίηση του έργου με την «οικολογική» πιστοποίηση από τους κ.κ. Σκουρλέτη και Τσιρώνη, δεδομένου, όπως δήλωσε από τη Λάρισα ο οικολόγος Υπουργός (Ελευθερία 3 Σεπτεμβρίου) το φράγμα της Μεσοχώρας «απ’ ότι συζητάμε με τον αρμόδιο Υπουργό κ.Σκουρλέτη νομίζουμε πως δεν έχει κάποιο πρόβλημα περιβαλλοντικό…»,
Άργησαν λοιπόν αλλά το κατάλαβαν. Η αμείλικτη πραγματικότητα τους υποχρέωσε να σοβαρευτούν και να αντιληφθούν το προφανές. Η δυσκολία τους όμως τώρα θα είναι πως θα τα περάσουν όλα αυτά στους «εντός» του χώρου αλλά και στην κοινή γνώμη που την βομβάρδιζαν επί δεκαετίες με τις καταστροφολογίες και την οικοτρομοκρατία.
Και στο σημείο αυτό φαίνεται να έχουν βάση οι ανησυχίες και επιφυλάξεις που εκφράζουν οι φορείς. Γιατί υπάρχει πράγματι το ενδεχόμενο, με την «ανακάλυψη» εμποδίων, ελλείψεων, εκκρεμοτήτων κλπ να επιδιωχθεί κι άλλη καθυστέρηση στη δρομολόγηση του έργου.
Το σίγουρο είναι ότι πολλοί μέσα στο κυβερνητικό χώρο θα προτιμούσαν αυτή η υπόθεση να παραμείνει στάσιμη, τουλάχιστον να μην υπάρξει εξέλιξη κατά τη διάρκεια της θητείας τους, γιατί δύσκολα θα μπορέσουν να εξηγήσουν στον κόσμο τις παράλογες θέσεις και αρνήσεις που έως πρόσφατα (ακόμα και πριν έντεκα μήνες μέσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο) διατύπωναν για τη Μεσοχώρα. Και κατά μείζονα λόγο διστάζουν να αποδεχθούν τη Μεσοχώρα γνωρίζοντας καλά ότι από αυτήν αρχίζει το «ξήλωμα του πουλόβερ» σχετικά με ανερμάτιστη πολιτική τους και όσα κατά καιρούς δηλώνουν αφενός για το ημιτελές εγκαταλελειμμένο ΥΗ έργο της Συκιάς, το οποίο απλώς το «αγνοούν» (!), αφετέρου για την κατά 85% ολοκληρωμένη σήραγγα μεταφοράς που κάνουν σαν να μην γνωρίζουν τους κινδύνους κατάρρευσης λόγω εγκατάλειψης του έργου και την πιθανότητα καταστροφών και απώλειας ζωών στην περιοχή.
Σε όλο αυτό το σύστημα των ισορροπιών που δημιουργούνται στην κυβέρνηση ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και ο εκτός ΣΥΡΙΖΑ οικολογικός χώρος που και αυτοί δεν πάνε πίσω στην οικοϋστερία. Για παράδειγμα πριν λίγες μέρες (Καθημερινή 29 Αυγούστου) η υπεύθυνη περιβαλλοντικής πολιτικής της WWF Ελλάς δήλωνε: «Η κυριότερη επίπτωση από τη λειτουργία του φράγματος της Μεσοχώρα θα είναι η καταστροφή του τελευταίου φυσικού οικοτόπου της άγριας πέστροφας στην Ελλάδα» (!). Και επειδή συνολικά το δίκτυο των οικολογικών οργανώσεων αντιλαμβάνεται πως με τέτοια «επιχειρήματα» δεν είναι δυνατόν να πείσουν την κοινή γνώμη, μπροστά στις πιέσεις που δέχονται να αλλάξουν, έστω και τώρα, την θέση τους για το έργο, αναγκάζονται να επικαλούνται τον «πατριωτισμό» των μελών τους. Να πως τοποθετούν τώρα το θέμα όπως προκύπτει από σχετικό εξωτερικό έγγραφο που απέστειλαν στις οικολογικές οργανώσεις : χαρακτηρίζουν τη Μεσοχώρα ως «εμβληματικό μέτωπο αγώνα» για τα οποίο «δεν υπάρχει λόγος να αλλάξουν τώρα οι θέσεις μας, ακόμη και εάν το επιλέξει η κυβέρνηση» (!). Πολλά θα μπορούσε κανείς να σχολιάσει για την δογματική αυτή στάση του δικτύου οικολόγων.
Όμως το θέμα είναι τι θα κάνει με αυτούς η κυβέρνηση. Ήδη υπήρξαν ρωγμές στη σχέση τους, όπως γράφεται στον τύπο, π.χ. με την υπόθεση του Ελληνικού, για την οποία ο εκπρόσωπός τους υπουργός κ.Τσιρώνης δήλωσε ότι «δεν είναι δική μας συμφωνία. Αναγκαστήκαμε να την υπογράψουμε…παραμένω εξόχως επιφυλακτικός», ενώ από το κόμμα Οικολόγων Πρασίνων εκδόθηκε «ψήφισμα καταπέλτης» (Real News, 3/7/2016). Ορθώς λοιπόν, κατά την άποψή μας, οι επιστημονικές οργανώσεις καλούν τον λαό της Θεσσαλίας σε εγρήγορση έως ότου πράγματι δρομολογηθεί η λειτουργία της Μεσοχώρας. Οι ισορροπίες, όπως όλα δείχνουν, είναι εύθραυστες και οι εκατέρωθεν πιέσεις πολλές.
Ήδη η επαναφορά ενός ανύπαρκτου, κατά την άποψή μας ζητήματος για την γεωλογική ευστάθεια των εδαφών του παλιού οικισμού της Μεσοχώρας είναι μια χαρακτηριστική ένδειξη κωλυσιεργίας, εφόσον όπως φαίνεται δεν θα έχει κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα για αλλαγή στο πλάνο μετεγκατάστασης των κατοίκων. Απλά χάθηκε ακόμη ένας πολύτιμος χρόνος από την λειτουργία του ΥΗ έργου. Άραγε θα έχουμε παρόμοια επεισόδια δημιουργίας «εμποδίων» στο μέλλον; Ο χρόνος θα δείξει.
