Και ο διάδρομος για την είσοδο του Αχρόνου και του Αιωνίου στα μονοπάτια της Ιστορίας. Υπηρέτησε το θαύμα της Σωτηρίας του κόσμου, που είναι μεγαλύτερο κι από αυτό το θαύμα της Δημιουργίας, κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό.
Η σεμνή κόρη της Ναζαρέτ ξεπέρασε σε αγιότητα Προφήτας, Αποστόλους, Μάρτυρας και Οσίους, όλους τους Αγίους. Αυτή την αλήθεια εκφράζουν οι προσωνυμίες της Παν-αγία και Υπέρ-αγία.
Ξεπέρασε και αυτές ακόμη τις ασώματες αγγελικές δυνάμεις. Είναι η «τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ».
Ως μητέρα του Θεού, του Πλάστη μας, είναι και δική μας Μητέρα. Ιδιαίτερα δε των θλιβομένων και καταπονουμένων. Όλων όσων αντιμετωπίζουν θλίψεις, πόνους και συμφορές .
Έτσι είδε την μυριοχαριτωμένη «Βασίλισσα του κόσμου και Δέσποινα του ουρανού» Υπεραγία Θεοτόκο η Ορθόδοξη Παράδοση. ΟΙ πιστοί όλων των αιώνων καταφεύγουν σ’ Αυτήν, «ως έχουσαν μητρικήν παρρησίαν». Επικαλούνται τις δεήσεις και την μεσιτεία της προς τον Υιό και Θεό της για τον κόσμο. Για να λυτρωθούν από κινδύνους θλίψεις και πειρασμούς. Από κάθε συμφορά και ανάγκη.
Ως Μητέρα του Θεού, η Παναγία έχει μεγαλύτερη δύναμη πρόσβασης προς Αυτόν απ’ τον καθένα μας. Οι δεήσεις της εισακούονται από Εκείνον. «Πολλά γαρ ισχύει δέησις Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου». Γι’ αυτό ο υμνωδός ψάλλει: «Ουδείς προστρέχων επί Σοι, κατησχυμένος από Σου εκπορεύεται, Αγνή Παρθένε Θεοτόκε αλλ’ αιτείται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα προς το συμφέρον της αιτήσεως».
Πολλές είναι οι δεήσεις και οι παρακλήσεις της Εκκλησίας προς την Παναγία. Σε κάθε εκκλησιαστική Ακολουθία και θεία Λειτουργία συχνά γίνεται αναφορά και επίκληση όλων των Αγίων προς βοήθειά μας. « Εξαιρέτως δε της Παναγίας Αχράντου…..»
Οι πιο κατανυκτικοί και ιδιαίτερα αγαπητοί στους ορθόδοξους πιστούς Θεομητορικοί ύμνοι είναι οι εξής δύο : Η Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου ή αλλιώς Οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου, που ψάλλονται τις πέντε πρώτες Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Και οι δύο Παρακλητικοί Κανόνες προς την Θεοτόκο (Μικρός και Μεγάλος), που ψάλλονται την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου. Οι ύμνοι αυτοί είναι από τα αριστουργήματα της εκκλησιαστικής υμνογραφίας. Έχουν μεγάλη ποιητική και λογοτεχνική δύναμη και χάρη. Αποτελούν έκφραση των πνευματικών εξάρσεων και των υψηλών βιωμάτων των συνθετών τους. Γαληνεύουν και μετεωρίζουν τις ψυχές των πιστών. Τις υψώνουν σε άλλους κόσμους.
Την Παναγία λοιπόν τιμούν ποικιλοτρόπως οι ορθόδοξοι πιστοί. Σε Αυτήν απευθύνουν τους αλάλητους στεναγμούς τους. Και της αφιερώνουν ναούς, μοναστήρια, εξωκκλήσια και προσκυνητάρια. Στα εικονίσματά της ανάβουν τις περισσότερες λαμπάδες . Και ασπάζονται με πόθο, λαχτάρα και δακρύβρεχτα μάτια τη χρυσοκέρινη μορφή της.
Είναι βαθιά ριζωμένη στην ορθόδοξη συνείδηση η τιμή στην Αειπάρθενο Θεοτόκο. Και είναι σκληρή η πολεμική κατά του σεπτού προσώπου της από τους αιρετικούς και τους αθέους. Καμία άλλη γυναίκα στον κόσμο αυτό δεν βλασφημείται τόσο προκλητικά όσο η Παναγία. Ακόμη δυστυχώς και από βαπτισμένους χριστιανούς.
Όσοι πιστοί όμως ας τιμούμε σωστά το πάντιμο πρόσωπο της Θεομήτορος. Ας καταφεύγουμε στη Χάρη της με πίστη και ευλάβεια. Κι ας εναποθέτουμε σ’ αυτή τους πόθους και τις ελπίδες μας κατά την προτροπή του υμνωδού: « Την πάσαν ελπίδαν μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην Σου».
Ο Βασίλειος Χ. Στεργιούλης, είναι θεολόγος
