Τάξις και Αταξία

Από τον Βασίλειο Λέτσικα

Από τους πλέον υπερασπιστές της Αταξίας είναι ο Αμοραλισμός. Αρνείται παντελώς την ηθικήν και άνευ αυτής ουδέν εστί γενέσθαι των ανθρωπίνων αξιών.

Άνευ ηθικής ο άνθρωπος είναι γυμνός αισθημάτων και οιαδήποτε πράξις του είναι παραλογισμός. Η τάξις είναι έργο και εντολή του θείου λόγου που έκτισε το σύμπαν και απέναντι του ιστάμεθα με δέος και ερωτηματικά που η νόησίς μας τα έχει απροσπέλαστα.
Ο διανοητής Γάλλος Πωλ Βαλερύ το δίδυμο Τάξις και Αταξία το προσμετρά ως το πλέον ικανό από τους κινδύνους που απειλούν τον κόσμο. Η τάξη διασαλεύτηκε αρχής γενομένης από τον παράδεισο με πρώτην ατακτήσασα την Ευα. «Και η γυνή είδεν ότι το δέντρον ήτο καλόν εν βρώσιν και αρεστό εις τους οφθαλμούς. Λαβούσα δε εξ αυτού καρπόν τον έφαγεν» Γένεσης Γ’ 6. Πρώτη η αταξία και πρώτο το προπατορικό μας αμάρτημα. Δεύτερη αταξία και πάλιν από γενέσεως. Ο Κάιν δι’ ενός κτυπήματος εφόνευσεν τον αδελφόν του Άβελ. Ήταν το μήνυμα προς τον άνθρωπο δια του οποίου διδάχθηκε ότι δεν είναι αέναος επί της γης, αλλά διερχόμενος. Οι άνθρωποι ανεξαιρέτως ρέπουν προς την αταξίαν. Την παράβασην. Την πράττουν με την πίστη ότι θα προσπορίσουν κέρδη εις βάρος των άλλων άνευ πιθανώς τιμωρίας. Γνωρίζουν ασφαλώς ότι είναι αμάρτημα και άνομον κατά τις διατάξεις των ανθρωπίνων νόμων. Οι νόμοι των ανθρώπων προς περιορισμόν της αταξίας συντάχθηκαν ύστερα από βάσανον πολλών ειδικών και επιβάλλονται δια την ομαλότητα της συμπεριφοράς εντός των κοινωνιών.
Η τάξη και η αταξία έβγαλαν τα ξίφη τους από την εποχή που ανακάλυψαν την ομαδικήν συμβίωσιν και την έκαναν αποδεκτή ένεκα αναγκών. Από έλλειψη όμως ελέγχου, έκαστος έπραττεν κατά το δοκούν. Η τάξη είναι ο δρόμος της Αρετής αλλά παραπλεύρως υπάρχουν παρασόκακα και τα χρησιμοποιούν οι άνθρωποι εφ’ όσον εξοικονομούν λάθρα πλείστα αγαθά. Τούτα τους ανάγκασαν να ορίσουν κάποιον με δικαιώματα επιτήρησης της τάξης και τον ονόμασαν ηγέτην. Αποδέχθηκαν δε δι’ αυτήν την υπηρεσίαν ως ικανοτέρους τους ρωμαλεότερους. Αυτοί όμως εκμεταλλεύθηκαν την θέσιν τους, δημιούργησαν δυναστείες με ισόβιες διαθέσεις. Αυτούς διαδέχθηκαν οι ευφυείς και τεχνίτες του λόγου οι οποίοι ξεσήκωναν τους λαούς αναζητώντας καλύτερες αμοιβές και ευκολίες ζωής. Τρίτοι και τελευταίοι διάδοχοι ήταν και είναι τα χρήματα. Από την ανακάλυψή τους τον κόσμο κουμαντάρουν οι έχοντες και κατέχοντες αυτά.
Εμείς ιδιαίτερα οι Έλληνες φιλοξενούμε τους υπαλλήλους τους ως μόνιμους αρμοστές και γκαουλάιτερ. Οι πρώτοι ίσως νόμοι που χρησιμοποιήθηκαν υπέρ της τάξης ήταν οι δέκα εντολές του Μωυσή με τις ισάριθμες απαγορεύσεις τους. Στους χρόνους που διάγουμε η Τάξη και η Αταξία ευρίσκονται συγκάτοικοι στη γνώση των ανθρώπων και συνυπάρχουν με άσπονδη ενοχή. Δεινή και σφοδρότατη η αντιπαλότητά τους και λίαν οξύμωρος η ανάλυση των εννοιών τους.
Τέλος αποκαλύπτεται ότι μία αμφίσημος ερμηνεία αποτελεί το δίδυμο των δρώμενων τα οποία αλληλοεξηγούμενα αποδεικνύουν την αλληλοεξάρτησή τους. Η ελληνική μεσότητα παρεμβάλλεται και εγγυάται την ισορροπίαν δια του Μέτρου. Οι ακρότητες δεν δίδουν λύσεις και δεν ευνοούνται. Περί την Τάξιν και Αταξίαν ανά τους αιώνες φιλόσοφοι- σοφοί - φιλάνθρωποι και διανοητές ανθρωπιστές υπέδειξαν τρόπους και μεθόδους απάλειψης της Αταξίας, αλλά άργησαν να αποδώσουν καρπούς. Η πνευματική ανάπτυξη δια της γνώσης και σκέψης συνέβαλλον τα μέγιστα εις τον εκπολιτισμόν και επέφεραν σοβαράς βελτιώσεις εις την επικρατούσαν άναρχην κατάστασην. Το χρήμα όμως παρέμεινεν ατάραχον και άτρωτον. Σπίτια - οικογένειες - Δήμοι - Πολιτείες και κράτη τελούν υπόχρεοι τεράστιων ποσών έναντι επαίσχυντων ανταλλαγμάτων. Η συνύπαρξη Τάξης και Αταξίας δια της διαπλοκής ενώθηκαν εις σάρκαν μίαν και ουδέν μέτρον κατόρθωσε να καταβάλλει αυτήν την ανόσιον σύνδεσην. Οι νόμοι δεν επαρκούν ή είναι ανίκανοι οι τηρητές τους. Μόνον ο Πασκάλ το μπορεί. Είπεν: «Μη μπορώντας να ισχυροποιήσουμε τη Θέμιδα, θεμιτοποιούμε την ισχύ».
Βασίλειος Λέτσικας