Όταν ήμουν μικρός, η μητέρα μου με προφύλασσε μέσα στη φωλίτσα και μου δίδαξε πώς να χρησιμοποιώ τα φτερά μου. Και μια μέρα ο Δημιουργός μου με έκανε ικανό να πετάω. Εγώ όμως δεν έχω φτερούγες να πετάξω, είπε η κάμπια παραπονεμένη. Κάμπια γεννήθηκα και κάμπια θα πεθάνω.
Μην απελπίζεσαι. Πίστεψέ με, μια μέρα ο Δημιουργός θα σου δώσει φτερά και θα γίνει μια όμορφη πεταλούδα. Τι είπες; Σίγουρα θ’ αστειεύεσαι. Εγώ πεταλούδα. Ναι, εσύ. Εχω δει και άλλες κάμπιες σαν κι εσένα που έγιναν πολύχρωμες πεταλούδες. Ίσως το Πάσχα σου δώσει ο Δημιουργός φτερά.
Πάσχα, και τι είναι αυτό; Θέλησε να μάθει η κάμπια. Κάθε άνοιξη χιλιάδες άνθρωποι, γιορτάζουν το Πάσχα. Τις προάλλες άκουσα τον κυρ- Νίκο, τον κηπουρό, που έλεγε στο γιο του, τον Τάσο, ότι το Πάσχα αναστήθηκε ο Υιός του Θεού, ο Χριστός, και αυτός δίνει καινούρια ζωή σε όσους τον πιστέψουν. Ίσως φίλε μου κι εσύ τότε αποκτήσεις τα φτερά σου.
Εκείνο το απόγευμα ο κυρ - Νίκος βγήκε στον κήπο να δουλέψει. Ο Τάσος τον ακολούθησε. Πατέρα - πατέρα, έλα να δεις ένα παράξενο σκουλήκι.
Αλίμονό μου. Τώρα που με ανακάλυψαν να με σκοτώσουν και πού είναι τα φτερά μου να πετάξω, κυρ - σπουργίτη, σκέφτηκε και κουλουριάστηκε η κάμπια.
Μην την πειράζεις. Τόσο και θα δεις το θαύμα που ο Θεός θα κάνει, είπε ο κυρ - Νίκος και με προσοχή έκοψε το λαχανόφυλλο άνοιξε το θερμοκήπιο και τοποθέτησε την κουλουριασμένη κάμπια κάτω από το τζάμι. Εδώ που με κλείσανε σίγουρα θα πεθάνω. Αν μπορούσα να κοιμηθώ βαθιά και να μην καταλάβω τίποτα, ψέλλισε θλιμμένη η κάμπια.
Ύστερα από μερικές μέρες ο Τάσος πήγε να δει την κάμπια. Το λαχανόφυλλο ήταν τρυπημένο σε πολλές μεριές. Η κάμπια όμως έλειπε. Πρόσεξε πάνω στο έδαφος μια παράξενη μπαλίτσα. Ο πατέρας του εξήγησε πως αυτό ήταν το κουκούλι που έφτιαξε η κάμπια μέσα στο οποίο κοιμόταν, ώσπου ο Θεός να την μεταμορφώσει σε μια όμορφη πεταλούδα. Ο Τάσος και ο πατέρας καθημερινά παρατηρούσαν το κουκούλι και περίμεναν. Το ίδιο έκαναν και το βράδυ της Ανάστασης, προτού ξεκινήσουν για την εκκλησία. Το κουκούλι βρισκόταν ακόμη στη θέση του. Την άλλη ξημέρωσε Πάσχα. Ο Τάσος προτού πάρει το πρωινό του με τους γονείς του έτρεξε με περιέργεια στο θερμοκήπιο.
Και τότε τον περίμενε η έκπληξη. Πατέρα, πατέρα. Έλα να δεις μια πανέμορφη πεταλούδα μέσα στο θερμοκήπιο. Πράγματι, ο πατέρας είδε το κουκούλι αδειανό και την πεταλούδα να φτερουγίζει, περιμένοντας την ελευθερία της. Έμειναν και οι δύο για λίγο αμίλητοι. Θαυμάζοντας την εντυπωσιακή μεταμόρφωση της άσχημης κάμπιας σε μια πολύχρωμη πεταλούδα. Κατόπιν ο πατέρας πήρε την πεταλούδα και με προσοχή την τοποθέτησε πάνω στο χέρι του Τάσου. Το θαύμα αυτής της μεταμόρφωσης μονάχα ο Θεός μπορεί να το κάνει, είπε και ευχαρίστησε τον Θεό για το πασχαλινό μάθημα που τους έδωσε. Και πρόσθεσε. Γιε μου, όπως ο Θεός μεταμόρφωσε την άσχημη κάμπια και στη ζωή αυτών που τον πιστεύουν.
Έτσι η πεταλούδα, το λαμπερό εκείνο πασχαλινό πρωινό, άπλωσε τα βελούδινα φτερά της και πέταξε προς την ελευθερία της. Ο σπουργίτης, που όλο αυτό το διάστημα παρατηρούσε σιωπηλά την περιπέτεια της κάμπιας, μόλις την είδε να πετά, ξέσπασε σ’ ένα δυνατό κελάηδημα δοξολογίας προς τον Ουράνιο Πατέρα και Δημιουργό.
Από το διαδίκτυο «Διασκευή»
Νικόλαος Σισκόπουλος
Α’ ΚΑΠΗ
