* Από τον Αθανάσιο Φώτο
Σέβομαι και τιμώ το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Τον Ναό της Δημοκρατίας. Τον πυλώνα της σταθερότητας, της ευημερίας και της καλής πορείας του έθνους. Το ιερό θησαύρισμα που όλοι μας πρέπει να κρατούμε με δέος και με τη σφραγίδα της αγάπης μέσα μας.
Αφουγκράζομαι τα τελευταία χρόνια τις έντονες και καυτές διαμαρτυρίες των συνανθρώπων μου προς αυτό. Τις συμμερίζομαι απόλυτα. Τις υιοθετώ πλήρως και δεν μπορώ να βρω λόγο να τις απορρίψω. Λυπάμαι αφάνταστα γι'αυτό. Καταγράφω στον πίνακα των βιωμάτων μου, τη σκοτεινή αυτή ατμόσφαιρα που δεν μπορώ άλλο να την υποφέρω και αναζητώ τρόπους να εξέλθω απ'αυτή τη μελαγχολία που πνίγει τις ευαισθησίες μου.
Μιλάμε, φωνάζουμε και διαμαρτυρόμαστε με όσα βλέπουμε και ακούμε να διαδραματίζονται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε αυτές τις καταστάσεις και συμπεριφορές. Ποιες είναι οι αιτίες και τα φαινόμενα που τις προκαλούν; Και ποια τα συγκεκριμένα μέτρα που πρέπει εμείς να λάβουμε για να αναβαθμίσουμε αυτό από την απαξιωτική κατάπτωση που περιέπεσε; Σαφή, συγκεκριμένη απάντηση δεν υπάρχει. Εκεί που όλοι σχεδόν συμφωνούμε, είναι ότι το Ελληνικό Κοινοβούλιο θέλει ριζική ανανέωση. Προβληματισμένος απ' αυτή την καθολική στάση του κόσμου, παραμερίζοντας τους τσιανακογλύφτες, τους σφογκοκολάριους, τους οσφυοκάμπτες, τα λαμόγια, τους εντεταλμένους χειροκροτητές, αποφάσισα προσεγγίσω περισσότερο τη μάζα και να αναζητήσω εκεί το πρωταρχικό νόημα του στίγματος που επιθυμεί, θέλει και αναζητεί την ανανέωση Και είναι αυτή η απαίτηση καθολική. Δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω αν αυτή η τάση είναι προϊόν θυμού, οργής και αγανάκτησης, των τελευταίων γεγονότων που δέρνουν και μαστίζουν τη χώρα ή είναι πηγαία ανθρώπινη θέληση. Φρονώ όμως πως έχει την ερμηνεία της. Μία επιστροφή στα γεγονότα του παρελθόντος και ο καθένας με το δικό του τρόπο και τις γνώσεις που διαθέτει μπορεί να δώσει και τη δική του ερμηνεία. Εκτενέστερη ανάλυση δεν θα μπορούσε να γίνει στον περιορισμένο χώρο που η φιλοξενία της «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» μας παρέχει. Ο κόσμος λοιπόν, επιζητεί κάτι καινούργιο, φρέσκο, άφθαρτο, πρωτοεμφανιζόμενο, με νέα τελείως πρόσωπα, με νέες ιδέες με νέες αρχές και προοπτικές για το μέλλον της χώρας.
Όλοι αυτοί που βάζουν ως έμβλημα τα παραπάνω, έχουν συνειδητοποιήσει πως η πολιτική ανανέωση δεν είναι μία συμπτωματική απόκλιση από τα μέχρι τώρα κρατούντα, αλλά ολοκληρωτική μετάλλαξη της μέχρι τώρα επικρατούσης πολιτικής ζωής του τόπου. Οι άνθρωποι που μέχρι τώρα ασχολούνταν με την πολιτική ήλθε η ώρα να αποσυρθούν απ' αυτήν, να αναγνωρίσουν τα λάθη τους, να ζητήσουν μια απλή συγνώμη από τον λαό, για όσα έκαναν, για να σωθεί ο τόπος από την καταστροφική πορεία.
Παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον την προσπάθεια που γίνεται από τους επικεφαλείς των μικρών πολιτικών σχηματισμών που εκπροσωπούνται στη βουλή και μη, αλλά και από άλλους επιφανείς πολιτικούς για την συνένωση και τη συσπείρωση, των κατακερματισμένων πολιτικών δυνάμεων της κεντροαριστεράς σ' ένα ενιαίο πολιτικό φορέα. Τη βρίσκω θετική και επιβεβλημένη. Έχω όμως τους ενδοιασμούς μου και τις σοβαρές επιφυλάξεις μου. Και δεν δυσκολεύομαι να τις δημοσιοποιήσω. Φοβούμαι ότι η πρωτοβουλία αυτή δεν είναι αγνή και άδολη. Είναι προσχηματική. Όλοι συμφωνούν με την ιδέα. Κανείς όμως δεν υποχωρεί από τις θέσεις του. Δεν είναι δύσκολο να συμπεράνει κανείς, πως πίσω από κάθε πρωτοβουλία που ο καθένας τους πραγματοποιεί, υποβόσκει η φιλοδοξία της αρχηγίας του νέου πολιτικού φορέα. Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες και αν ακόμη επιτευχθεί μία τέτοια συμφωνία δεν θα αργήσει να έχει την τύχη της Ενώσεως Κέντρου του 1965. Θα μου πείτε, άλλες οι τότε συνθήκες και καταστάσεις και άλλες οι σημερινές. Δεν διαφωνώ. Με προβληματίζει και με συνθλίβει το φαινόμενο της παγκόσμιας φιλοδοξίας για τους ανθρώπους. Αυτό το φοβούμαι πολύ και δεν μπορώ με τίποτε να το ξεπεράσω.
Ο κόσμος σήμερα αμφισβητεί το σημερινό πολιτικό κατεστημένο. Και η αμφισβήτηση αυτή είναι καθολική. Συγκλονίζει την υποδομή του. Θέλει μια νέα μορφή διακυβέρνησης της χώρας από ανθρώπους νέους, άσπιλους, άφθαρτους αγνούς, εργατικούς. Βαρέθηκε να παρακολουθεί, τις αψιμαχίες, τις έριδες, τις προστριβές, κυρίως τις ταυρομαχίες και τα ριγκ των εθνοπατέρων, που λαμβάνουν χώρα στο Κοινοβούλιο. Αηδιάζει να ακούει το ξύλινο γλωσσάριό τους. Θέλει γλώσσα κοινωνική και όχι γηπεδική, λαχαναγοράς πεζοδρομίου, χαμαιτυπείων. Δεν αντέχει άλλο τα θλιβερά και άθλια γεγονότα που διαδραματίζονται μέσα στο Κοινοβούλιο, που γελοιοποιούν τη χώρα στην κοινή γνώμη.
Αν ο λαός και κυρίως οι νέοι ένιωθαν το σύστημα ζωντανό, τους θεσμούς να σφύζουν από δύναμη κα έμπνευση δεν θα το πολεμούσαν. Σήμερα οι άνθρωποι νιώθουν προδομένοι, εγκαταλειμμένοι, απροστάτευτοι, άρριζοι, ασταθείς και ανασφαλείς από τους πολιτικούς της χώρας. Αναζητούν νέους τρόπους διακυβέρνησης τους. Ζητούν να επανδρωθεί με άλλα πρόσωπα ικανότερα και ευθύτερα εκείνων που κυβέρνησαν τη χώρα έως τώρα. Ο λαός με τα αλάνθαστο αισθητήριο του επιζητεί την ανανέωση και το φρεσκάρισμα του πολιτικού μας κόσμου με την είσοδο νέων προσώπων ειδικευμένων και προσαρμοσμένων σης ανάγκες και τις συνθήκες της εποχής. Το αίτημα είναι περισσότερο από ότι φαίνεται επιτακτικό Οι παλαιοί και οι νέοι που βρέθηκαν στη βουλή αυτά τα τελευταία χρόνια, έκαναν το καθήκον όπως εκείνοι πίστευαν. Η ιστορίας θα τους κρίνει. Ήλθε η ώρα της απόσυρσης. Χρειάζεται νέο αίμα, Νέες ιδέες νέο ξεκίνημα. Χρειάζεται αυτό που λέμε ανανέωση με νέα πρόσωπα που μέχρι τώρα δεν είχαν αναμιχθεί με οιονδήποτε τρόπο με τα κοινά του τόπου. Μπορεί αυτό να γίνει καθολοκληρεία. Φρονώ πως όχι. Ας υπάρχουν ελαχιστότατες εξαιρέσεις που δεν θα μπορούν να μολύνουν και να εμποδίσουν την ομαλή πορεία των άλλων. Είναι πλέον καιρός οι νέοι που είχαν τη φιλοδοξία να αναμειχθούν με την πολιτική και να υπηρετήσουν τον τόπο, να ρίξουν τα αδιαπέραστα τείχη που όρθωνε μπροστά τους το «πολιτικό κατεστημένο» και να προχωρήσουν αυτοί τώρα μπροστά. Θα έχουν μαζί τους, εκτός από την ορμή και την αδάμαστη θέληση τους, τη συνδρομή, τη βοήθεια και την αγάπη του λαού. Ήλθε η ώρα και η στιγμή να κάνουν αυτοί την «ΑΝΑΝΕΩΣΗ».
* Ο Αθανάσιος Φώτος είναι επί τιμή δικηγόρος
