* Από τον Γ. Καραβάνα
Είναι γνωστό πως ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Ωστόσο, κάθε χρόνο, κάποιος κούκος κάνει την αρχή! Εν γνώσει του πως δεν θα τα καταφέρει μόνος του. Εν γνώσει του για τη μοναξιά που τον περιμένει. Βλέπεις, όπως στους ανθρώπους, έτσι και στους κούκους, πάντα υπάρχουν κάποιοι πιο τολμηροί και πιο αποφασιστικοί από τους υπόλοιπους. Κάποιοι που φοβούνται λιγότερο τον χειμώνα. Κάποιοι πιο βιαστικοί, που έχουν πιο ισχυρή πεποίθηση ότι η άνοιξη τελικά θα έρθει!
Είναι χρόνια τώρα, που οι άνθρωποι της «Δράσης» συμπεριφέρονται σαν μοναχικοί κούκοι. Το κόμμα ιδρύθηκε το 2009, στην αρχή της κρίσης, με στόχο να βάλει στην πολιτική ανθρώπους, που δεν είχαν προηγούμενη ανάμειξη με τους κομματικούς μηχανισμούς του παρελθόντος. Ανθρώπους κανονικούς, από διαφορετικά μετερίζια ο καθένας, που τους ένωνε η κοινή λογική και η διάθεση για δομικές μεταρρυθμίσεις. Η διάθεση να κάνουν τη χώρα να μοιάζει περισσότερο με φυσιολογική δυτικοευρωπαϊκή χώρα. Με μηδενική ως ελάχιστη χρηματοδότηση και όπλο την εθελοντική προσφορά των μελών της, κατόρθωσε να λειτουργεί από το 2009 ως σήμερα, χωρίς να χρωστά τίποτα σε κανέναν. Στη βουλή δεν κατόρθωσε να μπει. Όμως συνέχισε να καταθέτει ρηξικέλευθες προτάσεις που σήμερα υιοθετούνται από πολλούς, παραμένοντας ο αυθεντικότερος εκφραστής των οικονομικών και ατομικών ελευθεριών στην Ελλάδα.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο η μικρή αλλά επίμονη «Δράση», πέτυχε κάτι που μπορεί να αποδειχθεί καταλυτικό για την πορεία της χώρας: κατάφερε να φέρει κοντά, όλες τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις του τόπου! Με προσκεκλημένους ομιλητές τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον Σταύρο Θεοδωράκη, την Άννα Διαμαντοπούλου, τον Γιώργο Καμίνη, τον Κωστή Χατζηδάκη, τον Γιώργο Φλωρίδη, τον Σταύρο Μπένο, τον Χάρη Θεοχάρη και άλλους πολιτικούς, που έχουν εμπράκτως αποδείξει την πρόθεση αλλά και την ικανότητά τους για μεταρρυθμίσεις, η «Δράση» έκανε πράξη την ιδρυτική της διακήρυξη, που ήδη από το 2009 καλούσε «… να βάλουμε στην άκρη τις όποιες διαφορές μας και να αγωνισθούμε μαζί για να βγούμε από το τέλμα της ακινησίας…». « …Καλούμε όλους τους προοδευτικούς πολίτες, κεντροαριστερούς και κεντροδεξιούς, σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθερους, εκσυγχρονιστές και πραγματιστές, να συνεργασθούμε, ώστε να αναστρέψουμε την ακάθεκτη πορεία μας προς την παρακμή». Το συνέδριο επικεντρώθηκε - όχι τυχαία - σε τρεις θεματικές ενότητες, για το πώς η Υγεία, η Παιδεία και ο Πολιτισμός θα μπορούσαν να αποτελέσουν όχημα οικονομικής ανάπτυξης για τη χώρα. Οι ομιλητές δεν μάσησαν τα λόγια τους. Στην εντυπωσιακή ομιλία του ο ιδρυτής του κόμματος Στέφανος Μάνος ήταν καταπέλτης κατά του κράτους και του εκβιαστικού ρόλου του στην ελληνική κοινωνία και οικονομία. «Το κράτος, προκειμένου να παραμείνει το ίδιο αλώβητο, εκβιάζει τους πολίτες σε όλα τα επίπεδα. Με τους δημευτικούς φόρους στο εισόδημα, τα κέρδη, τις συναλλαγές και την περιουσία τους, με την ανεκδιήγητη γραφειοκρατία, με την μη απονομή δικαιοσύνης. Αντί το κράτος να υπηρετεί τους πολίτες, τους καταδυναστεύει. Και ενόσω αυτό δεν αντιμετωπίζεται ριζικά, τίποτε δεν πρόκειται να προχωρήσει». Στο ίδιο μήκος κύματος, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο, και ο πρόεδρος της ΔΡΑΣΗΣ (και πρώην ευρωβουλευτής) Θοδωρής Σκυλακάκης. Όμως πέραν των ομιλιών του ιδρυτού και του προέδρου της Δράσης, των οποίων οι θέσεις είναι γνωστές και δεδομένες, μεγαλύτερη σημασία έχουν αυτά που ειπώθηκαν από τους κ.κ. Μητσοτάκη, Διαμαντοπούλου και Θεοδωράκη.
Καταχειροκροτούμενοι από τους συνέδρους και τα μέλη της Δράσης, έδειξαν ότι συμπλέουν με τις μεταρρυθμιστικές της θέσεις. «Η Δράση και το Ποτάμι έχουν συμβάλει στον πολιτικό ορθολογισμό και έχουν εναντιωθεί συστηματικά στο λαϊκισμό, απ’ όπου κι αν προέρχεται…» είπε ο Κ. Μητσοτάκης. « Γιατί ο λαϊκισμός, δεν είναι μόνο αριστερός» συνέχισε με νόημα. Αφού πρώτα άσκησε κριτική στη σημερινή κυβέρνηση, δεν χαρίστηκε ούτε στο κόμμα του, λέγοντας πως «… υπάρχουν ευθύνες όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, γιατί δεν διαμόρφωσαν τις κατάλληλες πολιτικές συνθήκες να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις. Γιατί οι μεταρρυθμίσεις εφαρμόστηκαν συχνά ημιτελώς, γιατί υπήρξαν συχνά κυβερνήσεις ισορροπιών, οπού οι μεταρρυθμιστικές τάσεις συνυπήρχαν με τάσεις ενδεχομένως παλαιοκομματικές και γιατί τελικά οι προηγούμενες κυβερνήσεις παρερμήνευσαν το φόβο του πολιτικού κόστους». Με τον Σταύρο Θεοδωράκη να συμπληρώνει: «…Θα είμαστε λοιπόν μαζί σ' όλα αυτά τα σημαντικά που μας ενώνουν, θα είμαστε παρόντες σ' ένα συνεχή διάλογο για να συζητάμε και τα λίγα που μας χωρίζουν. Αλλά η πεποίθησή μας είναι κοινή: η χώρα αυτή δεν έχει άλλο χρόνο. Τα παιδιά φεύγουν, οι επιχειρήσεις φεύγουν και θα πρέπει άμεσα οι δυνάμεις της λογικής, οι προοδευτικές δυνάμεις της χώρας, να δώσουν όλες μαζί μια πειστική αντιπρόταση στον κουρασμένο ελληνικό λαό».
Κάπως έτσι, η «Δράση» έπραξε το ιστορικό της καθήκον. Ένα μικρό κόμμα με χαμηλή εκλογική απήχηση αλλά εξόχως ορθολογικές θέσεις, κατόρθωσε αυτό που προηγουμένως έμοιαζε δύσκολο: τη συνάντηση όλων των δυνάμεων του μεταρρυθμιστικού κέντρου, που πιστεύουν αταλάντευτα στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Ίσως εξαιτίας του μικρού της μεγέθους – και συνεπώς της ειλικρινούς διάθεσης για συνεργασία, χωρίς μικρομεγαλισμούς και προαπαιτούμενα – η ΔΡΑΣΗ κατάφερε με το συνέδριό της, να φέρει κοντά τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη με το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη, με το οποίο είχε η ίδια συνεργαστεί εκλογικά στις δύο προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Φιλοδοξία της πλέον είναι να αποτελέσει το εφαλτήριο για την περαιτέρω συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων που γνωρίζουν πως δουλεύει ο σύγχρονος κόσμος, και δεν φοβούνται να απελευθερώσουν τις δημιουργικές δυνάμεις των ελλήνων, ώστε να μπορέσει η χώρα να συμμετάσχει ως ισότιμος παίκτης στο παιχνίδι του διεθνούς ανταγωνισμού. Αυτός είναι και ο μόνος δρόμος για να γλιτώσουμε από την αυτοκαταστροφική εθνολαϊκιστική εσωστρέφεια, που έχει προσδώσει στη χώρα η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.
*Ο Γιώργος Καραβάνας είναι Μορ. Βιολόγος και ιδρυτικό μέλος της ΔΡΑΣΗΣ
