Κύριε Διευθυντά
Πέρασαν 29 χρόνια από τότε. Όμως με χαροποίησε το δημοσίευμα του Χρ. Τσαντήλα που, στο φύλλο της Κυριακής 24 Απριλίου, περιέγραψε πολύ παραστατικά τον χαρακτήρα αλλά και την προσπάθεια που κατέβαλε για χρηστή διοίκηση ο τότε γενικός γραμματέας της Περιφέρειας Θεσσαλίας, Γιάννης Πανούτσος.
Την εποχή εκείνη και συγκεκριμένα την περίοδο 1986-1990 υπηρετούσα ως προϊστάμενος του 2ου Γραφείου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στη Λάρισα και είχα στην αρμοδιότητά μου 60 Δημοτικά Σχολεία και 50 Νηπιαγωγεία περίπου αλλά και την ευθύνη της σωστής λειτουργίας των ιδιωτικών σχολείων της περιοχής μας. Αναφέρομαι στη διοίκηση των σχολείων γιατί την παιδαγωγική κατεύθυνση είχαν και έχουν οι σχολικοί σύμβουλοι.
Θέλω να αναφερθώ σε ένα περιστατικό που δείχνει μια άλλη πλευρά του χαρακτήρα του ανθρώπου αυτού. Αυστηρός μεν δίκαιος δε. Εφαρμογή των νόμων ναι, κατάχρηση εξουσίας όχι.
Μια μέρα λοιπόν του Σεπτέμβρη του 1987 ή 1988, με παίρνει στο υπηρεσιακό τηλέφωνο η ιδιαιτέρα του γενικού γραμματέα και ακολουθεί ο εξής διάλογος:
- Κύριε Συμεωνίδη ο κ. Γενικός θέλει να επιτρέψετε την εγγραφή ενός μαθητή στην Δ' Τάξη του (τάδε) ιδιωτικού σχολείου.
- Και γιατί δεν γίνεται η εγγραφή; ρωτάω.
- Γιατί τους είπαν ότι συμπληρώθηκε ο αριθμός και χρειάζεται η δική σας έγκριση για να γίνει η εγγραφή, μου λέει.
- Εάν έχει συμπληρωθεί ο αριθμός δεν μπορώ να εγκρίνω την εγγραφή, απαντώ.
- Ελάτε, κύριε Συμεωνίδη, αφού θα το εγκρίνετε, μου κάνει η ιδιαιτέρα.
- Σας παρακαλώ, της λέω, πέστε στον κ. Γενικό να τον ενημερώσω σχετικά.
Θα πρέπει να πούμε εδώ ότι ο νόμος για την ιδιωτική εκπαίδευση προέβλεπε, δεν γνωρίζω τώρα τι ισχύει, εγγραφή 30 μαθητών σε κάθε τάξη και σε έκτακτες περιπτώσεις, με έγκριση του Προϊσταμένου της Υπηρεσίας, ένα 10% επιπλέον. Το επιπλέον όμως στην Δ' τάξη είχε συμπληρωθεί.
Ύστερα από λίγη ώρα με καλεί η ιδιαιτέρα και με συνδέει με το Γενικό που μου λέει χωρίς περιστροφές:
- Κοίταξε, ήρθε ένας συνάδελφός μου με μετάθεση στη Λάρισα και θέλει να γράψει το παιδί του στην Δ' τάξη. Τι συμβαίνει;
Του εξηγώ τι ισχύει με τις εγγραφές στα ιδιωτικά σχολεία, ότι έχει εξαντληθεί κάθε περιθώριο εγγραφής και συμπληρώνω:
- Κύριε Γενικέ, πρέπει να σας πω ότι η Διεύθυνση του συγκεκριμένου ιδιωτικού σχολείου την έχω παραπέμψει στο Πειθαρχικό Συμβούλιο για σωρεία παραβάσεων του Νόμου. Αν εγκρίνω την εγγραφή του μαθητή κατά παράβαση του Νόμου, η Διεύθυνση του Σχολείου αυτού θα με έχει στο χέρι της.
- Αστο, άστο κάνεις καλά τη δουλειά σου, μου λέει.
Από τότε είχα να το λέω πάντοτε στους συναδέλφους των σχολείων και όχι μόνο για τη συμπεριφορά του γενικού, που δεν έκανε χρήση της εξουσίας που είχε, δεν με δυσκόλεψε και ως ανάλογη θα πρέπει να είναι η λειτουργία η δική μας και η συμπεριφορά μας.
Αυτά για να τιμήσουμε τη μνήμη του αδέκαστου, αυστηρού αλλά δίκαιου αυτού κρατικού λειτουργού.
Θεόφιλος Γ. Συμεωνίδης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, πρώην δημοτικός σύμβουλος
