Από τον Κων/νο Ι. Παπακωνσταντίνου
Η Ευρώπη αλλάζει ραγδαία. Κι εμείς δραματικά μαζί της. Το μεταναστευτικό και η τρομοκρατία του Ισλάμ, βάζουν άλλα δεδομένα στη ζωή μας. Μου έλεγε προ ημερών φίλος μου, πως ταξίδεψε στη Ρώμη. Μ` ένα αεροπλάνο έφυγε η γυναίκα του μ` ένα παιδί. Με άλλο αυτός. Πού μας έφτασε η απειλή του τρόμου! Έλεγχοι στα σύνορα. Συρματοπλέγματα υψώνονται γύρω μας. Ατέλειωτες και άκαρπες συζητήσεις. Συγκρούσεις, υποψίες… Ένα κουβάρι αγκαθωτό γίναμε. Έχουμε πληθυσμιακή αλλοίωση εξ αιτίας των μεταναστών. Το ζήτημα των Σκοπίων αναθερμαίνεται. Πιέσεις ασκούνται στην Ελλάδα, για άμεση λύση. Η Τουρκία εξακολουθεί να προκαλεί ποντάροντας στην συνεκμετάλλευση του Αιγαίου. Ο πόλεμος με την Τρόικα μαίνεται με παλινδρομήσεις, αφόρητες πιέσεις, ατέλειωτα παζάρια. Και η χώρα ολόκληρη να βράζει σ` ένα καζάνι, με δυσοίωνες προοπτικές…
Και δυστυχώς το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα καταρρέει. Οι άνθρωποι που μας διοικούν απλώς διαχειρίζονται τα τρέχοντα και μάλιστα ανεπιτυχώς. Χρόνια τώρα το παλαιοκομματικό σύστημα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ άφησαν να περάσουν μεγάλες ευκαιρίες ανόδου και ευημερίας της χώρας. Σκοπός τους ήταν η ψηφοθηρία, μη και χάσουν την εξουσία. Φροντίδα τους ήταν η μοιρασιά των ρουσφετιών και η ακατάσχετη ιδιοτέλειά τους, που οδήγησε σε τεράστια σκάνδαλα.
Μεγάλα θέματα, όπως η Παιδεία, η Υγεία, τα Εθνικά θέματα, η οργάνωση της Δημόσιας Διοίκησης, αφέθηκαν ν` ακολουθούν έναν κατήφορο δίχως γυρισμό. Και πάνω σε τούτο το σαθρό υπόβαθρο ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ, υποσχόμενος τα πάντα για τους πάντες. Ένας ανέμελος Δονκιχωτισμός, με ανερμάτιστους οικονομολόγους, με άσχετους και ανίκανους λούμπεν Μαρξιστές. Ήλθαν να εφαρμόσουν τις ιδεοληψίες τους και την ασχετοσύνη τους. Οι μαθητευόμενοι Μάγοι. Και όχι μόνον. Τα έβαλαν με τα μεγάλα θηρία. Το οικονομικό χάος, τον καταραμένο καπιταλισμό, το Ευρωπαϊκό κατεστημένο και τη Διεθνή τάξη. Και όλα αυτά με όπλο τα νταηλίκια, την αλαζονεία, την άγνοια λειτουργίας των διεθνών οργανισμών και την παντελή έλλειψη θέσεων και προγραμμάτων. Απλές σκιαμαχίες. Και μέσα σ` έναν χρόνο, ζαλισμένοι από τα κτυπήματα της ωμής πραγματικότητας, μας έκαναν να νοσταλγούμε το παλιό. Αναρωτιέται ο καθένας μας: Έτσι ήμασταν πέρυσι τέτοιο καιρό; Καθημερινά τα ψέματα, συνεχείς οι κωλοτούμπες, οι αναιρέσεις και αυτοδιαψεύσεις. Η αδυναμία ενιαίας γραμμής δράσης, με υπεύθυνη προοπτική. Ένα μπάχαλο στην Παιδεία, στην Υγεία, στις συντάξεις, στις τύχες του λαού. Για πρώτη φορά η Ελλάδα υπέστη τη δοκιμασία των «capital controls», τις περικοπές συντάξεων, την απώλεια των εφάπαξ, την άνοδο της ανεργίας.
Κανένας πολιτικός δεν υπάρχει σήμερα στον τόπο μας με σταθερή προσήλωση και ικανότητα για τη βελτίωση της ζωής των πολιτών και την ισχυροποίηση του κράτους με έργα μεγαλόπνοα. Οι εποχές δημιουργίας των μεγάλων ηγετών, Τρικούπη, Ελ. Βενιζέλου και Εθνάρχου Κων. Καραμανλή, που έδωσαν πνοή και άνθηση, με πολιτικά και κοινωνικά μεγαλόπνοα έργα, χάθηκαν. Σκεπάστηκαν σήμερα από πράξεις αισχύνης. Πράξεις διάλυσης του κοινωνικού ιστού. Ξεπουλήματα των πολύτιμων «τζιβαϊρικών» της φυλής μας. Καταστρατήγηση αρχών και θεσμών διαχρονικής αξίας. Σήμερα άρχει η διχόνοια και η διαπλοκή. Η συστηματική και με επιμέλεια αποδόμηση της Ελληνικής γλώσσας, του βασικού μας φυλετικού ιστού. Η αρνησιπατρία και κατασυκοφάντηση της Ιστορίας μας. Άνθρωποι ανεύθυνοι, με αδιανόητες ιδεοληψίες διακηρύσσουν ανεκδιήγητες και αντεθνικές αρλούμπες, όπως οι γραφικοί Μπαλτάς, Ρεπούσης, Φίλιας, Κουράκης κ.ά. Υπουργοί αρνούνται να εφαρμόσουν αποφάσεις της Ε.Ε. και προκλητικά χρησιμοποιούν τον υπουργικό θώκο, σαν βήμα προσωπικών ιδεοληψιών (π.χ. Αποστόλου κ.ά.). Στα κόμματα της εξουσίας, αλλά και στην αντιπολίτευση, βράζουν οι αντιθέσεις και οι διαμάχες. Δραματικές διαγραφές. Μετατάξεις. Αθετήσεις κομματικών τους πιστεύω. Έλλειψη σοβαρότητας. Πριν από το συμφέρον της πατρίδας βάζουν το κομματικό τους συμφέρον. Και πρώτα απ` όλα την ιδιοτέλειά τους.
Και όλοι τους, τάχα υπηρετούν το λαό. Ποιόν λαό; Το λαό που στενάζει; Τον αγανακτισμένο και τον απελπισμένο; Το λαό δίχως αύριο; Αλλά ο λαός ακόμα υπομένει. Ως πότε όμως; Όλα έχουν ένα όριο. Αυτή την περίπτωση την έχουν υπ` όψη τους οι πολιτικοί; Ας το σκεφθούν λίγο. Το κομματικό τους καζάνι που βράζει, είναι τίποτα, μπροστά σε απρόβλεπτες αντιδράσεις του λαού.
