Από τον Δημήτρη Νούλα
«Ακόμη και αν δεν υπήρχε η έννοια της Κεντροαριστεράς θα έπρεπε-γράψαμε παλαιότερα σε άρθρο μας- να την επινοήσουμε ως πολιτική έκφραση του μέτρου. Αφενός γιατί το μεταπολιτευτικό πολιτικό μας σύστημα χρειάζεται ακόμη σημαντικές μεταρρυθμίσεις για να είναι συμβατό με το πιο προηγμένο ευρωπαϊκό περιβάλλον και αφετέρου για να γεφυρωθεί το επικινδύνως, εξαιτίας υπαρκτών σκανδάλων αλλά και σκανδαλολογίας, διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και για ιδεολογικούς λόγους».
Η συζήτηση, λοιπόν, για την Ενιαία Κεντροαριστερά επανέρχεται στο προσκήνιο με πρωτοβουλία των ηγεσιών κομμάτων και κινήσεων του ενδιάμεσου χώρου ως συνέχεια του αποτυχόντος πειράματος της κίνησης των «58» και ως συνέπεια των ισχνών ποσοστών που στις τελευταίες απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις έλαβε το καθένα από αυτά μόνο του. Είναι, λοιπόν, η κατάλληλη στιγμή, σύμφωνα με τους πρωταγωνιστές, να γίνουν οι προσπάθειες επανεκκίνησης και επανασυσπείρωσης μιας παράταξης που θα επιχειρήσει να εκφράσει τον λεγόμενο «προοδευτικό» χώρο από τη «φωτισμένη δεξιά» (συμπεριλαμβανομένης) έως και τους ψηφοφόρους που μετακινήθηκαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η προσπάθεια αυτή θεωρούν ότι ευνοείται και από το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνώσα αριστερά υφίσταται διαρκή φθορά καθώς (θεωρούν ότι) απώλεσε την ευκαιρία να λειτουργήσει ως σύγχρονη και πρωτοπόρα δύναμη εκσυγχρονισμού με κοινωνικό πρόσωπο και αρκείται στο να προσπαθεί να διαχειριστεί επικοινωνιακά και μόνο τους (αναγκαστικούς) συμβιβασμούς της στο εξωτερικό μέτωπο των διαπραγματεύσεων και τους (αχρείαστους) συμβιβασμούς της με τους ντόπιους μετα-κοτζαμπάσηδες στο εσωτερικό μέτωπο. Διότι, λένε, τι άλλο από συμβιβασμός μπορεί να είναι η διατήρηση του status του «μικρού και μεγάλου παρασιτισμού» και η περαιτέρω αύξηση έμμεσων και άμεσων φόρων που πλήττουν τα ευρέα κοινωνικά στρώματα και τα οποία μονομερώς εξακολουθούν να σηκώνουν το βάρος της κρίσης;
Από την άλλη μεριά υφίσταται η εκτίμηση ότι η προσπάθεια τους ευνοείται και από το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι εγκλωβισμένος από τις πλέον συντηρητικές δυνάμεις της παράταξής του, ίδιες με εκείνες που στήριξαν και τον Α. Σαμαρά. Συνεπώς, παρά τις αρχικές προσδοκίες, πιστεύεται ότι, εξαιτίας αυτού του εγκλωβισμού, ο νέος αρχηγός της Ν.Δ. θα συναντήσει σοβαρές δυσκολίες στο να προσεγγίσει τις δυνάμεις του Κέντρου. Εκτιμάται εξάλλου, και παρά τα θρυλούμενα, ότι εξακολουθεί να υποβόσκει η διαμάχη με το Καραμανλικό τμήμα της Ν.Δ. ενώ ως βαρίδιο λειτουργεί για τον ευγενή Κυριάκο το γεγονός ότι ανήκει στους «πορφυρογέννητους» ο οποίος μάλιστα προέρχεται από μια οικογένεια, που ως παράδοση, σιτίζεται πολλαπλώς και πλουσιοπάροχα από το «πρυτανείο».
Για να έχει, όμως, ελπίδα επιτυχίας το νέο πείραμα για τη αναδημιουργία της Κεντροαριστεράς και για να έχει λόγο ύπαρξης, θα πρέπει, με ξεκάθαρο τρόπο, να αποφύγει αφενός την επανάληψη των λαθών που έγιναν με την κίνηση των «58» και αφετέρου να στείλει το σαφές μήνυμα ότι πρόκειται για μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτική δύναμη απαλλαγμένη από νοοτροπίες του παρελθόντος και η οποία θα καταγγέλλει κάθε είδους πελατειακές σχέσεις με τους ψηφοφόρους και θα προωθεί την αξιοκρατία παντού. Θα πρέπει, επίσης, να πείσει ότι είναι ικανή να σηκώσει το βάρος της διαχείρισης πολύπλοκων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων και ότι έχει σχέδιο και προτάσεις που αξιοποιούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας και των Ελλήνων. Ότι οι ευρωπαϊκοί και οι όποιοι άλλοι πόροι θα διατίθενται μόνο σε έργα που θα φέρουν απασχόληση και προοπτική. Ότι θα συλλειτουργούμε στο ευρύτερο πολιτικό και πολιτισμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως ισότιμοι εταίροι και όχι ως παρασιτικοί οργανισμοί.
Η Κεντροαριστερά οφείλει να εκφέρει πολιτικό λόγο ειλικρινή, ευθύ και ουσιαστικό που θα υπερασπίζεται τα πραγματικά και μακροπρόθεσμα συμφέροντα της κοινωνίας και της χώρας και θα είναι εχθρική σε κάθε μορφή λαϊκισμού. Χρειάζεται τη γνώση και την εμπειρία που προέκυψε ακόμη και μέσα από τις αποτυχίες. Απαιτεί το κουράγιο της υπέρβασης από την πεπατημένη και τη σύνδεσή της με τα σύγχρονα ρεύματα σκέψης ώστε να έχει τη συνδρομή των δυνάμεων της επιστήμης και της τεχνολογίας για την διασφάλιση της εις βάθος επεξεργασίας των προβλημάτων. Είναι, τέλος, απαραίτητη η συμμετοχή σ΄ αυτή την προσπάθεια κάθε δημιουργικής δύναμης και γι΄ αυτό οφείλει να συνδεθεί με σταθερούς αλλά διαφανείς δεσμούς με τον κόσμο της παραγωγής και του επιχειρείν, με τον κόσμο της αριστείας και της καινοτομίας.
Οφείλει όμως ταυτόχρονα να μιλήσει καθαρά και για κοινωνική δικαιοσύνη, να καταρτίσει προγράμματα για την ανεργία, για την προστασία των αδύναμων και να επαναδιατυπώσει ένα πλαίσιο θέσεων για ανάπτυξη κοινωνικού κράτους που θα παρέχει υποστήριξη στους «απολωλότες» της παγκοσμιοποίησης και στην τρίτη ηλικία. Να ξαναπιάσει, δηλαδή, το νήμα της επαφής με τις λαϊκές κοινωνικές δυνάμεις.
Ο δρόμος για την υπό ίδρυση Κεντροαριστερή Παράταξη είναι βέβαιο, πως θα είναι δύσκολος σε μια δύσβατη πορεία προς το μέλλον στην οποία θα πρέπει οι πολίτες να πεισθούν ότι είναι αναγκαίο να ξεπεραστούν οι νοοτροπίες του παρελθόντος όπως είναι π.χ. οι συντεχνιακές λογικές και για τούτο είναι αναγκαίο το εγχείρημα να υπακούει στις αρχές της ΕΝΟΤΗΤΑΣ, της ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ-ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ και της ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ.
Η ανασυγκρότηση εκ βάθρων της μεγάλης Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης μπορεί να απέτυχε κατά την προηγούμενη προσπάθεια αλλά παραμένει επιτακτικώς αναγκαία ως δύναμη δημιουργικής σύνθεσης μακριά από την εύκολη οδό των πολώσεων και ακόμη μακρύτερα από πρόσωπα που διέπρεψαν κατά το παρελθόν στις σκοτεινές κάμαρες των μηχανισμών. Κι όπως εύστοχα παρατήρησε παλαιότερα ο Κώστας Σημίτης: «Χρειάζεται νέα αρχή τώρα. Αρχή στην οποία όλοι θα μπορούν να συμμετέχουν και στην οποία δεν θα υπάρχουν εισιτήρια πρώτης, δεύτερης και τρίτης θέσης. Χρειάζεται ελεύθερη συζήτηση, χωρίς ιμάμηδες, χωρίς αρχηγούς, επετηρίδες, ιεραρχίες. Χρειάζεται ειλικρίνεια».
Ο Δημήτρης Νούλας, είναι χημικός
