Του Χρήστου Τσαντήλα
ΟΙ ΜΙΣΟΙ από τους μισούς, (ενεργούς) Έλληνες πολίτες, έχουμε επισκεφθεί, μια φορά έστω (μ’ εκείνα τα ταξίδια των ευρωβουλευτών) τις Βρυξέλλες. Οι περισσότεροι εστίαζαν την προσοχή (μεταξύ τόσων άλλων καταστάσεων) στα ιδιαιτέρως αυστηρά μέτρα ασφαλείας που λαμβάνονταν για τη φύλαξη του πολυπληθούς αεροδρομίου της πρωτεύουσας του Βελγίου και ουσιαστικά της Ευρώπης. Προερχόμενοι (ιδίως τις παλαιότερες χρονικές περιόδους) από το αεροδρόμιο των Αθηνών, πέφταμε στις εντυπωσιακές εικόνες φύλαξης των αεροδρομίων των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων και ιδιαίτερα των Βρυξελλών και παρατηρώντας, τους οπλισμένους ως αστακούς, αστυνομικούς, ανακτούσαμε μια αίσθηση ασφάλειας, την οποία, προσωρινώς είχαμε απολέσει περιμένοντας ώρες στο «Ελληνικό»...
ΗΤΑΝ τα παλιά αεροδρόμια των Αθηνών (Ανατολικό και Δυτικό) τότε στις δόξες τους, την εποχή που σε κανενός το μυαλό, δεν εισχωρούσε η λέξη «τρομοκρατία». Ήταν, θα πει κανείς, αφέλεια, έλλειψη ενημέρωσης, η αίσθηση μιας παγκόσμιας συμπάθειας προς τον ελληνισμό, «εμάς δεν μας πειράζουν;». Όπως και να ήταν, περισσότερο ανησυχούσαμε ως ταξιδιώτες, μήπως παρουσιαστεί βλάβη στην πτήση, αν ήταν νηφάλιος και έμπειρος ο πιλότος, παρά η πιθανότητα μιας τρομοκρατικής ενέργειας, ή και αεροπειρατείας...
ΥΣΤΕΡΑ ήρθαν οι ταραχές. Οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή. Μπήκαν βόμβες σε πλοία και αεροπλάνα. Τα μέτρα ασφαλείας επανεκτιμήθηκαν και έπεσε πολύ χρήμα στην υπόθεση του εξοπλισμού για την ασφάλεια των αεροδρομίων. Όμως οι βόμβες, δεν σταμάτησαν να σκάνε. Μαζί τους και οι βομβιστές! Το νέο υπερόπλο της τρομοκρατίας. Οι πάλαι ποτέ «καμικάζι», οι γνωστοί ως «μαχητές», κατά την έννοια των τζιχαντιστών. Και τα θύματα να πολλαπλασιάζονται κάθε φορά...
ΤΟ αεροδρόμιο των Βρυξελλών, ήταν απ΄ αυτά που βρίσκονταν στις πρώτες θέσεις της λίστας των στόχων των τρομοκρατών. Ήταν το πρόσφατο κτύπημα, η μαχαιριά στην καρδιά της Ευρώπης. Και το σημείο της ιστορίας που άλλαξε μονομιάς την αίσθηση ασφάλειας για τα δισεκατομμύρια των επιβατών. Από δώ και στο εξής, όλοι θα υποψιαζόμαστε τους διπλανούς μας στα αεροδρόμια. Κανένα μέτρο δεν είναι ικανό να παρέχει σίγουρη προστασία. Για κάποιους η ψυχρή δολοφονία ανυποψίαστων αθώων πολιτών, είναι στο μυαλό τους «ιερός πόλεμος». Και αυτό θα συμβαίνει όσο από την άλλη πλευρά υπάρχουν εκείνοι που ξεκινούν τους πολέμους ή ρίχνουν λάδι στη φωτιά των εμφυλίων συρράξεων. Αυτοί δηλαδή που παράγουν και πωλούν τα όπλα!
ΑΥΤΟ που αναδεικνύεται από τις τελευταίες τρομοκρατικές ενέργειες, είναι ότι το θέμα της ασφάλειας των πολιτών (και στην Ευρώπη πλέον) μπάζει από παντού. Κανείς δεν θα πρέπει να αισθάνεται ασφαλής ιδιαίτερα μετά την «ανάμειξη πληθυσμών» με ανεξέλεγκτο τρόπο (πρόσφυγες, μετανάστες, φουσκωτά, λιμάνια, λεωφορεία, ταξί, διακινητές, κέντρα φιλοξενίας κλπ). Πόσο μάλιστα αλλόθρησκων πληθυσμών και πληθυσμών που πάνω από την οικογένεια και την ανθρώπινη ζωή τοποθετούν με φανατισμό την κακώς μεταφρασμένη θρησκεία...
