* Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Οι Τούρκοι είναι κράμα λαών (Σελτζούκοι - Οθωμανοί - Τάταροι - Ουζμπέκοι - Τουρκομάνοι κλπ) μογγολικής καταγωγής και εμφανίσθηκαν στην περιοχή μας, τον 11ο αιώνα μ. Χ. με την εγκατάστασή τους, στη σημερινή τους θέση, των τουρκικών φυλών κυρίως των Σελτζούκων και Οθωμανών προερχομένων από την Κεντρική Ασία.
Από τον 12ο αιώνα μ.Χ. αρχίζουν τους επεκτατικούς τους, πολέμους υποτάσσοντας γειτονικούς λαούς της Μέσης Ανατολής, διαλύοντας την 29-05-1453 τη Βυζαντινή αυτοκρατορία, φθάνοντας μέχρι την Κεντρική Ευρώπη (Βιέννη 1663), δημιουργώντας έτσι τη μεγάλη Οθωμανική αυτοκρατορία με θρησκευτικό χαρακτήρα, η οποία τελικά κατέρρευσε το 1919 με διάδοχο κατάσταση τη σημερινή Τουρκία.
Η Τουρκία γεωπολιτικά κατέχει σπουδαία στρατηγική θέση καθ’ όσον, αποτελεί τη γέφυρα των χωρών της Δύσης, με τις χώρες της Μέσης Ανατολής, της Κεντρικής Ασίας και του Κακαύσου. Έχει έκταση 780.576 χιλιάδες τετρ. χλμ. (εξαπλάσια της χώρας μας) με πληθυσμό περίπου 80.000.000 με προοπτική να γίνουν το 2030 100.000.000. Το 23% σήμερα του πληθυσμού είναι Κούρδοι (18.500.000) Θρησκεία Μουσουλμανική. Σουνίτες σε ποσοστό 75% και το υπόλοιπο 25% ανήκει στον Αλεβισμό (Σιΐτες). Πολίτευμα: προεδρευόμενη κατ’ επίφαση κοινοβουλευτική Δημοκρατία, με προεξάρχουσα πολιτική μορφή το σημερινό Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Ερντογάν που, κυριαρχεί στον πολιτικό βίο της χώρας ως πρωθυπουργός, από το 2002 μέχρι το 2014 και έκτοτε Πρόεδρος, με προοπτική να μεταβάλει το πολίτευμα της χώρας σε προεδρικό και να γίνει από πασάς που, είναι σήμερα, Σουλτάνος.
Η Τουρκία είναι χώρα με επεκτατικές βλέψεις και επιδιώξεις και επιζητά τη δημιουργία ισχυρού κράτους, ικανού να διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο στη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο, την Κεντρική Ασία και Βαλκάνια. Όπως είναι επόμενο, δεν έχει καλές σχέσεις, με κανένα γειτονικό κράτος και λίγο ή πολύ όλα τα υποβλέπει αν και με όλα διατηρεί διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις πλην της Αρμενίας και Συρίας.
Οι απαιτήσεις που, καθημερινά εγείρει και προβάλλει η Τουρκία και που, τις χαρακτηρίζει εθνικές διεκδικήσεις είναι, η αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο (χωρικά ύδατα - εναέριος χώρος - υφαλοκρηπίδα - ΑΟΖ - βραχονησίδες - Γκρίζες Ζώνες), στη δήθεν καταπίεση της μουσουλμανικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη, στο Κυπριακό (κατοχή 37% της Μεγαλονήσου) και γενικά συνεχώς αμφισβητεί τα δικαιώματα που, έχουν δοθεί στη χώρα μας, με διάφορες συνθήκες και πρωτόκολλα Ειρήνης (Λοζάνη - Παρισίων), ενώ παράλληλα μας απειλεί με casus Belli (Αιτία πολέμου) κιόλας σε περίπτωση που, η χώρα μας κάνει χρήση του νομίμου δικαιώματος που έχει σύμφωνα με το δίκαιο της Θάλασσας του Μοντέγο Μπέι (Τζαμάικα) του 1982 να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα από 6ΝΜ που, είναι σήμερα στα 12 ΝΜ.
Η γενοκτονία 1,5 εκατ. Αρμενίων 1915 – 1916 και 353.000 Ελλήνων Ποντίων το 1917 - 1919 και χιλιάδων άλλων Μικρασιατών Ελλήνων το 1922 και ο εκτοπισμός από τις πατρογονικές τους εστίες 1.340.000 προσφύγων αποτελούν τα μεγαλύτερα σημάδια της τουρκικής βαρβαρότητας. Από τη γενοκτονία αυτή διεσώθησαν μόνο οι Κούρδοι, λόγω θρησκείας είναι και αυτοί Σουνίτες και την εκτίμηση του Κεμάλ Ατατούρκ (πατέρας των Τούρκων) ότι, θα τους αφομοίωνε στο διάβα του χρόνου, δεν του βγήκε όμως και τούτο λόγω γλώσσας και μεγάλης γεννητικότητας, η Τουρκία τους έχει σήμερα στα πόδια της (18.500.000).
Η σημερινή κυβέρνηση καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια σε όλους τους τομείς, για την προκοπή της χώρας και φαίνεται να τα καταφέρνει καλά. Το ΑΕΠ της Τουρκίας από 870 δισ. δολ. το 2010 σήμερα είναι στο 1 τρισ. δολ. και το κατά κεφαλή εισόδημα από 11.500 δολ. στα 12.500 δολ. Πρώτη προτεραιότητα είναι η Παιδεία, για την οποία διαθέτει το 5% του ΑΕΠ. Διαθέτει δε 80 Κρατικά Πανεπιστήμια και 32 Ιδιωτικά. Η υποχρεωτική εκπαίδευση είναι εννεαετής με προοπτική να γίνει δωδεκαετής. Καταλήψεις και κομματισμός είναι μακριά και έξω από τις πόρτες των σχολείων και των Πανεπιστημίων. Η λέξη ΑΣΥΛΟ είναι άγνωστη για τους χώρους αυτούς. Το διδακτικό επιστημονικό προσωπικό (ΔΕΠ) παραμένει υποχρεωτικά στα Πανεπιστήμια από τις 09:00 το πρωί μέχρι τις 17:00 το απόγευμα.
Αυτή τη στιγμή και ύστερα από την ίδρυση το 2004 στο Βόρειο Ιράκ αυτόνομου Κουρδικού – Κράτους, το Κουρδικό που, σήμερα αναζωπυρώνεται και πάλι με ένοπλο αγώνα στην ΝΑ Τουρκία (Ντιαρμπακίρ), έχει αναπτύξει σε πλήρη πολεμική ετοιμότητα και επάνδρωση επιπέδου Στρατιάς, σε μήκος 380 χιλιομέτρων με το Βόρειο Ιράκ 100.000 άνδρες και πολιτοφύλακες, οι οποίοι καθημερινά συγκρούονται και αυτή τη φορά και με την ανοχή των Αμερικανών, με τους αντάρτες του ΡΚΚ που, δρουν εδώ και 32 χρόνια στην ΝΑ Τουρκία (Ντιαρμπακίρ). Μέχρι σήμερα έχουν σκοτωθεί 50.000 άτομα περισσότεροι φυσικά Κούρδοι με οικονομικό κόστος 300 δισ. ευρώ εκτοπίζοντας από 2.500 χωριά τα οποία έχουν πλέον ερημοποιηθεί πάνω από 1.500.000 Κούρδους στο εσωτερικό της Τουρκίας. Παράλληλα 2.000.000 Κούρδοι της Συρίας έχουν ιδρύσει τρεις αυτόνομες περιοχές στα Βόρεια αυτής (Συρίας). Δύο Κομπάνι και Ταλ Αμπάρντ έχουν ενωθεί εδαφικά με το Αυτόνομο Κουρδιστάν του Βορείου ΙΡΑΚ και είναι ζήτημα χρόνου να ενσωματωθεί σε αυτές και το τρίτο Αφριν. Στη Συρία δραστηριοποιείται το VPG (Μονάδες προστασίας του λαού) που, θεωρείται θυγατρική του ΡΚΚ. Εκτιμάται ότι εάν ο Συριακός Θύλακας ενσωματωθεί με το Β. Ιράκ, σε ενιαίο αυτόνομο Κουρδικό Κράτος θα προκύψει μια κρατική οντότητα 8.000.000 κατοίκων (6.000.000 Β. Ιράκ + 2.000.000 Συρία). Είναι κάτι που, τρομάζει την Τουρκία και γι’ αυτό τον τελευταίο καιρό συνεχώς τους βομβαρδίζει ανοίγοντας έτσι και δεύτερο μέτωπο με τους Κούρδους της Συρίας και εφόσον συγκροτήσουν αυτόνομο ή ακόμα και ανεξάρτητο Κουρδικό Κράτος θα ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος των οκτακοσίων χιλιομέτρων των συνόρων με την Τουρκία και ό,τι συνεπάγεται με αυτό για την ασφάλειά της (Τουρκίας).
Το Κουρδικό είναι πλέον θηλιά στο λαιμό της Τουρκίας και εάν, δεν παραχωρήσει σύντομα στους Κούρδους σχετική αυτονομία, κινδυνεύει να βυθισθεί στη βία και στο χάος, όπως δείχνουν σήμερα, τα αιματηρά γεγονότα που, καθημερινά συμβαίνουν στη γειτονική μας χώρα όπου, στο Ντιαρμπακίρ έχει φουντώσει για τα καλά ο από το 1984 μαινόμενος ανταρτοπόλεμος, μεταξύ του Τουρκικού Στρατού και των μαχητών του ΡΚΚ με βαρύτατες εκατέρωθεν απώλειες, τότε θα πληρώσει (η Τουρκία) πολύ ακριβά τον μεγαλοϊδεατισμό της, με τη δημιουργία τελικά σε βάθος χρόνου καθαρά, ανεξάρτητου Κουρδικού Κράτους. Η μαγιά ήδη υπάρχει και ακούει στο όνομα Αυτόνομο Κουρδικό Κράτος στο Β. Ιράκ. Αυτό φαίνεται να είναι δρομολογημένο προς το παρόν τουλάχιστον, από τη Ρωσία και τις Η.Π.Α. Δεν μπορεί σε τελευταία ανάλυση 32.000.000 Κούρδοι να παραμένουν μοιρασμένοι στο Ιράκ (6.000.000), Συρία (2.000.000), Τουρκία (18.500.000) και Ιράν (5.500.000) και να μένουν εσαεί χωρίς πατρίδα, αυτό δεν το θέλει ούτε ο Θεός, αλλά ούτε και ο διάβολος.
Φαίνεται τελικά ότι η παρακαταθήκη του Κεμάλ Ατατούρκ «Ένα Έθνος - Ένας λαός - Ένα Κράτος - Μια Θρησκεία - Μια γλώσσα - Τουρκική Εθνική συνείδηση για όλους τους κατοίκους, και πάνω απ’ όλα Τούρκοι για όλα και για όλα», να μην επιτυγχάνεται και απ’ εκεί που, είναι θα τρίζουν τα κόκαλά του.
