Κων/νου Ι. Παπακωνσταντίνου
Ο λαός εξουθενωμένος και απελπισμένος, αρχίζει να συνειδητοποιεί, πως η παρούσα κυβέρνηση, δεν πρόκειται να μας σώσει από βέβαιο κατήφορο. Είναι μια κυβέρνηση συρφετός άσχετων και ανίκανων. Ένας θίασος παρδαλός, που παρελαύνει αμέριμνος, σε μια καταγέλαστη κυβερνητική πασαρέλα. Μέσα σ’ έναν χρόνο, μας έδωσε απτά δείγματα υποκρισίας, ψεύδους και λαϊκισμού. Μας οδήγησε σε μέρες χειρότερες από ό,τι ήμασταν. Και φυσικά δεν υπάρχει σώφρων άνθρωπος σήμερα, που να μην ομολογεί, πως το τέλος του 2014 ήταν πολύ καλύτερο από το σήμερα.
Είχαν βελτιωθεί οι δείκτες της οικονομίας μας. Είχαμε ένα πλεόνασμα, έστω μικρό, αλλά ευοίωνο. Κάτι αίσιο διαγραφόταν, πως έρχεται. Δεν είχαμε Capital Controls. Δεν είχαμε το σημερινό άγχος και την απελπισία. Κι ακόμα δεν είχαμε αυτή, την πάνδημη και πανελλαδική έκρηξη αγανάκτησης και αγωνίας, που την είδαμε σε έντονες διαμαρτυρίες των πολιτών σε όλες τις πόλεις και από όλες τις κοινωνικές τάξεις τον Φεβρουάριο. Αγρότες, γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, εργαζόμενοι και μη. Σύμπαντος του ελληνικού λαού.
Όλα αυτά τα οφείλουμε, στους Μαθητευόμενους Μάγους της πρώτης φοράς Κυβέρνησης της Αριστεράς. Για να λέμε όμως και το δίκαιο. Υπάρχουν μέσα στον θλιβερό κυβερνητικό θίασο και ιδεαλιστές. Άνθρωποι συνετοί, που όμως δεν βρήκαν ακόμα τη ρότα τους ή που πνίγονται μέσα στο αλαλούμ των πολλών άσχετων. Κυρίως όμως υπάρχουν καιροσκόποι, που πέρασαν έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είδαν το φως της εξουσίας και μπήκαν μέσα. Αυτοί είναι οι Αριστεροί με τις δεξιές τσέπες. Και γι’ αυτό βλέπουμε ανθρώπους αδαείς και άσχετους σε κυβερνητικές θέσεις. Άνθρωποι, που νοιάζονται για την ιδιοτέλειά τους και το κόμμα τους. Όχι όμως για την πατρίδα.
Από ποιόν ν’ αρχίσουμε και σε ποιόν να πρωτοαναφερθούμε; Ας αρχίσουμε όμως πρώτα από την κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου, υπεύθυνη για το μεταναστευτικό. Έβλεπε το κακό να έρχεται κι εκείνη μειδιώσα, μιλούσε για μετανάστες, που λιάζονταν στις πλατείες. Αν είχε ίχνος πρόνοιας και ικανότητας, έπρεπε από καιρό να πάρει μέτρα, για την ανακοπή της ροής ρεύματος μεταναστών ή τη δημιουργία χώρων στέγασης και διαλογής. Τώρα που μας διώχνουν από τη Σέγκεν, τι λέει; Αλλά το κακό το έκανε.
Ο Κουρουμπλής ως υπουργός Υγείας, κατάφερε να διώξει 15.000 νέους γιατρούς στα ξένα, γιατί δεν εύρισκαν δουλειές, ενώ παράλληλα, ορφάνεψαν τα Νοσοκομεία από γιατρούς. Αλήθεια πόσα χρήματα ξόδεψαν οι οικογένειες και το κράτος, για να σπουδάσουν τόσοι γιατροί, που στην πιο δημιουργική φάση της ζωής τους, τους διώξαμε; Τα Νοσοκομεία έμειναν χωρίς γιατρούς. Και τώρα ακούστε: Ο νέος υπουργός σκέπτεται ν’ αποσπάσει γιατρούς από τον ΕΟΠΥΥ για τα νοσοκομεία, οπότε θα μείνουν χωριά και πόλεις, δίχως ιατρική περίθαλψη. Μα τι σαΐνια είναι!
Ο σύντροφος Σκουρλέτης, παλαιό στέλεχος του εξαχρειωμένου συνδικαλισμού, διακηρύττει, πως επιθυμεί τις επενδύσεις, ενώ παράλληλα πασχίζει να κλείσει τις Σκουριές, στέλνοντας 2.000 εργάτες στην αυξανόμενη ανεργία.
Ο κ. Αποστόλου, υπουργός της Αγροτικής Ανάπτυξης, έφερε τους αγρότες σε πρωτοφανείς διαμαρτυρίες και ξεσηκωμό. Τον απαξιώνουν και δεν δέχονται καμιά επαφή μαζί του, απαιτώντας συνάντηση με τον πρωθυπουργό. Ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω, αδιαφορεί, για τις πρωτοφανείς διαμαρτυρίες, όλων των κοινωνικών τάξεων. Πήγε για επενδύσεις στο Ιράν. Είναι δύσκολο να πιστέψουμε σε κάποια επιτυχία.
Στην Κοινοβουλευτική διαδικασία ψήφισης Νομοσχεδίων, γίνεται μπάχαλο. Σε κάθε Νομοσχέδιο, που κατατίθεται προς δημοσίευση, κολλάνε στο τέλος πλήθος άσχετων με το κύριο θέμα τροπολογιών. Και το ξέρουν καλά, πως τούτο είναι αντισυνταγματικό. Αναφέρω μόνο μία: Στο σχέδιο Νόμου για τα βοσκοτόπια, έπειτα από άλλες άσχετες τροπολογίες, κόλλησαν κι άλλη μία που ρυθμίζει θέματα εισαγωγής των μαθητών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Και φυσικά ψηφίστηκε, όπως το ήθελαν νύχτα και προ κενών εδρών του Κοινοβουλίου. Ιδού λοιπόν το ενδιαφέρον του Τσίπρα για την Παιδεία μας. Αλλά τι να περιμένεις από ένα υπουργό, αιωνόβιο φοιτητή. Στερούμενον του αγαθού της Παιδείας κατά τη Ζωή την αβίωτη. Έναν εκδότη μιας λαϊκίστικης φυλλάδας, σημερινό αγκωνάρι του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ; Ο Στρίντζης, ένα που δεν έκλαψε, υπογράφοντας τη συμφωνία για τα περιφερειακά Αεροδρόμια. «Υπέγραψα, είπε, θλιμμένος, αν και δεν το ήθελα». Μα τι προθυμία είναι αυτή για επενδύσεις!! Όσο για τον Κατρούμπαλο, που έγινε ο μπαμπούλας, εργαζομένων και συνταξιούχων, τον ζούμε στο πετσί μας καθημερινά. Δεν έχουν πια τελειωμό οι κλόουν του κυβερνητικού θιάσου. Και είναι άχαρη και επώδυνη κάθε ασχολία μαζί τους.
