Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
Ο ΚΑΒΓΑΣ στο γιορτινό, πρωτοχρονιάτικο τραπέζι είχε ανάψει για τα καλά... Με τις ευχές τους για νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, τα νεότερα μέλη της οικογένειας είχαν «βγάλει το φαΐ από τη μύτη» των παλαιοτέρων... Στα περισσότερα ελληνικά σπίτια άλλωστε, το φετινό γιορτινό τραπέζι της Πρωτοχρονιάς, έτσι «κύλησε»: με παρεξηγήσεις και καβγάδες γύρω από το αποτέλεσμα των εκλογών τις 25ης Ιανουαρίου και τους πρωταγωνιστές της αναμέτρησης που πολώνουν όλο και περισσότερο το κλίμα και διχάζουν το κοινωνικό σώμα...
ΣΤΟ δικό μας τραπέζι, οι φόβοι για τον ερχομό του ΣΥΡΙΖΑ διασταύρωναν τα ξίφη τους με την οργή για τη διακυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου... Πολυφορεμένος ο διάλογος... Τα επιχειρήματα της μιας πλευράς τα γνωστά: η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να πείσει ως προς το πώς θα διαχειριστεί το «μετά» και οι κίνδυνοι που απορρέουν από την εμμονή του σε μονομερείς ενέργειες, όπως τουλάχιστον, τη διατυπώνει ένα τμήμα του στελεχικού του δυναμικού... Η άλλη πλευρά, τα δικά της: να φύγουν αυτοί που κατέστρεψαν τον τόπο, να «τρομάξουν» επιτέλους οι ξένοι, να αλλάξει η πολιτική, να δούμε άσπρη μέρα...
ΩΣΠΟΥ, κουβέντα στην κουβέντα, η συζήτηση φτάνει στον Κουβέλη... Και ξαφνικά, διαπιστώνεται σύμπτωση απόψεων: «Καλά να πάθει»!... Και από τις δύο πλευρές!...Οι μέλλοντες ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ με την αλαζονεία του φαβορί των εκλογών, που δεν έχουν ανάγκη τους «μηδίσαντες»: «θα το σκεφτόμουν πάρα πολύ να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ, αν συνεργαζόταν με τον Κουβέλη... Το ευχαριστήθηκα που «έφαγε πόρτα»... Για μένα, και που αρνήθηκε ψήφο στον Δήμα δεν λέει τίποτα... Θα τον θυμάμαι σαν «Καρατζαφέρη της Αριστεράς», πάντα»... Οι υποστηρικτές της κυβέρνησης από την άλλη, με την εκδικητική μανία εκείνων που «πληγώθηκαν» από τη συμπεριφορά του προέδρου της ΔΗΜΑΡ: «Το χάρηκα!...Το χάρηκα που τον άδειασε ο Τσίπρας... Αφού τον χρησιμοποίησε για να προκληθούν πρόωρες εκλογές, τον έστειλε στο περιθώριο τώρα που δεν τον χρειάζεται... Καλά να πάθει»!...
ΕΤΣΙ γίνεται συνήθως, στον πόλεμο... Την πληρώνει αυτός που δεν διαλέγει πλευρά... Και πολύ περισσότερο, εκείνος που πάει πότε από τη μία και πότε από την άλλη... Ιδίως, αν η επιλογή του διαμορφώνει το αποτέλεσμα, όπως συνέβη στην περίπτωση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ... Ο οποίος δεν διαμόρφωσε ως τώρα μια φορά το αποτέλεσμα, αλλά τρεις: Η πρώτη τον Ιούνιο του 2012, όταν δέχτηκε να συμμετάσχει στην τρικομματική κυβέρνηση και προκάλεσε την μήνιν των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ... Η δεύτερη, όταν επικαλέστηκε ως λόγο, τις απολύσεις των εργαζομένων στην ΕΡΤ και έφυγε από την κυβέρνηση, προκαλώντας την μήνιν του τμήματος των ψηφοφόρων του, που πίστεψε στις διακηρύξεις του περί «Αριστεράς της ευθύνης»... Η τρίτη, όταν επέλεξε να μην στηρίξει την υποψηφιότητα Δήμα και προκάλεσε την μήνιν όσων πίστευαν ότι δεν χρειάζεται εκλογές ο τόπος... Τέταρτη φορά δεν θα υπάρξει, μετά τον κυνισμό που επέδειξε απέναντί του ο ΣΥΡΙΖΑ...
ΠΡΙΝ από δύο χρόνια, ο Φώτης Κουβέλης (που σήμερα υφίσταται τα χαιρέκακα σχόλια συμπολιτευομένων και αντιπολιτευομένων), κατέγραφε τα υψηλότερα ποσοστά στον πίνακα με τους δημοφιλέστερους πολιτικούς... Θετικές γνώμες, γύρω στο 65% όταν κανείς από τους άλλους πολιτικούς ηγέτες δεν μπορούσε να φθάσει (όχι να ξεπεράσει) το 50%!... Ήταν Ιούνιος του 2012, λίγο πριν τη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, όταν σε μια τηλεοπτική μας συνέντευξη του είχα επισημάνει τη σημασία της υψηλής του δημοφιλίας: «στη θέση σας, θα είχα πρόβλημα να αποφασίζω ως αρχηγός ενός κόμματος του 5%, όταν γνωρίζω ότι ένα διακομματικό 65% έχει προσδοκίες από εμένα...». Η επισήμανση είχε να κάνει με την πιθανότητα να αναλάβει πρωθυπουργός σε μια κυβέρνηση συνεργασίας μετά τη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση του 2012... Έδωσε μια μάλλον αδιάφορη απάντηση, μια «μη απάντηση» καλύτερα, αλλά όταν τελείωσε η συνέντευξη, έκανε μια παρατήρηση επί της ερωτήσεως: «δεν το είχα σκεφθεί ποτέ έτσι και με προβληματίσατε με την ερώτησή σας... Ότι δηλαδή, εκτός του 5% που ψηφίζει το κόμμα μου, πρέπει να λαμβάνω υπ’ όψιν και τις προσδοκίες του 65% που έχει θετική γνώμη για μένα...».
ΤΟ «ΧΑΣΤΟΥΚΙ» που δέχθηκε την Πέμπτη από τον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως η «χαρά» με την οποία υποδέχθηκε αυτό το «χαστούκι» μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας που κινείται σ’ όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής της χώρας, δείχνει ότι, όχι απλώς δεν κατάφερε να αξιοποιήσει το κεφάλαιο της υψηλής του δημοφιλίας, αλλά ούτε καν το μικρό ποσοστό της ΔΗΜΑΡ που του έδωσε το δικαίωμα να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική μας ζωή, την τελευταία διετία!...Ο τίτλος του «Καρατζαφέρη της Αριστεράς» που του προσέδωσαν το 2012 οι τέως σύντροφοί του τού ΣΥΡΙΖΑ, είναι κακεντρεχής και τον αδικεί... Η κατάληξή του ωστόσο, θυμίζει το πολιτικό τέλος του προέδρου του ΛΑΟΣ που πλήρωσε εξίσου τις παλινωδίες του και τα μπες – βγες στην κυβέρνηση...
