Από τον Κων/νο Ι. Παπακωνσταντίνου
Το γράψαμε πολλές φορές, αλλά και ο φορολογούμενος αναρωτιέται συχνά. Τι θα γίνει με τους Βουλευτές; Και συγκεκριμένα με τη μείωση του αριθμού τους; Οι 300 Εθνοπατέρες, του δεινά δοκιμαζόμενου Ελληνικού Κοινοβουλίου, είναι υπερβολικά πολλοί. Σε σύγκριση μάλιστα με τα Κοινοβούλια άλλων προηγμένων κρατών, αποτελούν για το λαό μας πρόκληση και ντροπή. Στην Αυστραλία πήγαμε στη Βουλή τους και μας είπαν έχουν 120 Βουλευτές σε πληθυσμό 20 εκατομμυρίων. Στην Αγγλία στην πατρίδα του υγιούς κοινοβουλευτισμού, είναι περίπου 600 σε πληθυσμό πάνω από 5/πλάσιο από τον δικό μας. Το ίδιο και αλλού. Εμείς γιατί να έχουμε 300; Αν όχι στους μισούς τουλάχιστον να μειωθούν στους 200. Και όχι μόνον.
Αφού ο «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει» κατάφεραν να έχουν τους μεγαλύτερους μισθούς, που συνοδεύονται από εξωφρενικά υπερβολικά, προκλητικά και άδικα επιδόματα και παροχές. Μήπως έχουμε την καλύτερη ποιότητα Βουλευτών σε σχέση με τους άλλους; Φυσικά όχι. Τα όσα βλέπουμε να διαδραματίζονται στη Βουλή, γενικώς από όλες τις πολιτικές δυνάμεις, είναι για κλάματα. Γλωσσική ένδεια. Μερικοί δυσκολεύονται ν` αναγνώσουν, τις μπροσούρες που κουβαλάνε από το σπίτι τους. Προπετείς και αγενείς. Χρησιμοποιούν εκφράσεις και χαρακτηρισμούς ανοίκειους. Πολλοί στερούνται σοβαρών επιχειρημάτων και αναλίσκονται σε φληναφήματα. Γυμνοί οραμάτων και υψηλών σχεδιασμών. Υβριστές. Φορείς κομματικής εμπάθειας και ευτέλειας. Όχι βέβαια όλοι. Υπάρχουν και αστέρια ήθους και αξιοπρέπειας. Αλλά είναι λίγοι. Είναι ανήθικοι. Πού είναι το ήθος των παλαιών, που έμπαιναν στη Βουλή πλούσιοι και αποχωρούσαν φτωχοί, από την ανιδιοτέλεια; Τώρα μπαίνουν άσημα ανθρωπάκια, κοινωνικά παράσιτα, πένητες και σε λίγο πλουταίνουν. Πότε η Ελλάδα είχε τόσους πολλούς Βουλγαράκηδες, Τσοχατζόπουλους, Μαντέληδες, Τσουκάτους… Πού είναι οι θαυμάσιοι ρήτορες που με τον μεστό τους λόγο, ελάμπρυναν το βήμα της Βουλής;
Σήμερα, με την ανεργία, με τις συντάξεις που κινδυνεύουν, με τις καταθέσεις που αιωρούνται απειλούμενες, με τις λεηλασίες των Ταμείων, και με τη δυσπραγία του λαού, τι κάνουν οι κύριοι αυτοί; Θα μου πείτε, πως αυτοί έχουν το πεπόνι, αυτοί έχουν και το μαχαίρι. Μα δεν έχουν συνείδηση; Ούτε αίσθημα ευθύνης; Ούτε καν νύξεις ήθους και ανθρωπιάς; Είναι οι αυτοευνοούμενοι, οι αυτοαμοιβόμενοι και οι αυτοβολευόμενοι. Ψήφισαν δι` εαυτούς, το δικαίωμα να περνούν από τα διόδια ελεύθεροι. Απόδειξη χρησιμοθηρικής κλαδικής και αναίσχυντης εξαίρεσης, από τον κανόνα της ισονομίας και του δικαίου. Ενώ μόνιμα τρώγονται μεταξύ τους στη Βουλή, ομονοούν στις χαριστικές διατάξεις και διεκδικήσεις. Αλήθεια πώς καταδέχονται και πώς ανέχονται το ανήθικο, να ψηφίζουν μέτρα υφεσιακά, φορολογικά και χαράτσια, σε βάρος του λαού, όταν οι ίδιοι ευωχούνται νέμοντες τον κρατικό κορβανά, δηλ. του μόχθου του λαού; Μας κλέβουν, γιατί ανεξέλεγκτοι πράττουν κατά το δοκούν. Και το δοκούν είναι η ιδιοτέλεια, η γλύκα της ευωχίας. Ξεχνούν το χρέος τους ότι είναι ταγμένοι να υπηρετούν το «Εμείς» και όχι το «Εγώ»; Απαιτούν και Αστυνομική κάλυψη. Κινδυνεύουν λένε. Μα από ποιόν; Ποιος νοιάστηκε γι` αυτούς; Ας βάλουν δικό τους σεκιούριτι. Αλλά θα μου πείτε χρειάζονται και οι Αστυνομικοί. Για τα ψώνια της Κυρίας. Για να συνοδεύουν τα Γαλαζοαίματα παιδιά τους στα Σχολεία, για τα μπάνια του καλοκαιριού… Έ, ρε άμοιρε λαέ! Κι εσύ σαν τα βατράχια, που τα πατούνε τα βουβάλια. Θυμάστε τον Μεγαλοπρεπή Σαρτζετάκη, που έστελνε την Πετρούλα με το Προεδρικό αυτοκίνητο στις παιδικές χαρές και στο Σχολείο; Φουκαρά Έλληνα! Κι εσύ διαπληκτίζεσαι, φανατίζεσαι, αλέθεσαι μέσα στο μύλο της κομματίλας των αχρήστων.
Σωστά τους στολίζει ο Ροΐδης: «Κόμμα είναι ομάδα ανθρώπων, μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπό οιονδήποτε Αρχηγόν ζητούσι ν` αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν Πρωθυπουργού, ίνα παράσχει αυτοίς τα μέσα, χωρίς να σκάπτωσιν».
Και ο Σούτσος λέει: «Τώρα μικροί πολιτικοί, δι` εαυτούς σπουδάζουν / το παν, παντού και πάντοτε κρυφά να συμβιβάζουν / στους Αρχηγούς των φατριών καθημερινώς συχνάζουν / με λίβανον κολακειών, όλους συχνοθυμιάζουν / δια να είναι πάντοτε των νικητών οι φίλοι / και να βυζαίνουν κόκκαλα τ` αχόρταγά τους χείλη / όλων σχεδών των φατριών επέρασαν τον γύρο / και δεν αξίζουν σήμερον, ένα σακί αχύρων /
Γι αυτό αγαπητοί μου κατ` αρχήν δεν πρέπει να φανατιζόμαστε και να κοπτόμαστε, για χάρη τέτοιων ανάλγητων. Και δεύτερο να μην περιμένετε καλύτερες μέρες και κουραφέξαλα, που μας υπόσχονται οι Κύριοι αυτοί. Αποτελούν τη μήτρα του κακού. Καλά λέει ο λαός: «Το ψάρι από το κεφάλι βρωμάει».
