Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
... «Ποιος θα μου κάτσει; Θα μου κάτσει κανείς;»
Αυτό είναι το... υπαρξιακό-κυριολεκτικώς-ερώτημα το οποίο απασχολεί τον πρωθυπουργό όλων των Ελλήνων Αλέξη Τσίπρα.
Καθώς βρίσκεται στις Συμπληγάδες του ασφαλιστικού, του φορολογικού –που τώρα οι δανειστές μαθαίνουμε ότι θέλουν να ψηφιστούν «πακέτο»- του προσφυγικού που κινδυνεύει να μας πνίξει ως χώρα, της ανάγκης για ρευστότητα και της ανάγκης για δική του πολιτική επιβίωση, ψάχνει να βρει από πού θα κρατηθεί.
Πώς λέγανε παλιά στα λεωφορεία «κρατηθείτε από τας χειρολαβάς»; Αυτό ακριβώς ψάχνει. «Τας χειρολαβάς» διότι το έδαφος δεν είναι απλώς ανώμαλο, είναι... τρικυμιώδες και μάλιστα των πολλών μποφόρ και όπως όλα δείχνουν είναι καθαρά θέμα χρόνου να πέσει.
Χθες λοιπόν είχε συνάντηση με τη Φώφη και τον Κουβέλη.
Να... ψήσει τη Φώφη να βάλει πλάτη στη Βουλή για να περάσουν τα νομοσχέδια, να ψήσει τον Κουβέλη, να ψήσει τη Φώφη και τον νυν πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ που έχουν ενωθεί «εις σάρκαν μίαν» με το ΠΑΣΟΚ μπας και... Μπας και μπορέσουν και περάσουν τα νομοσχέδια. Διότι και από πού άλλου να κρατηθεί; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης του το ξέκοψε με το «καλημέρα» καθώς ως αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και ως νέος πολιτικός αρχηγός καμία διάθεση δεν έχει να ταυτιστεί άμεσα με τέτοιου είδους εκτρωματικά μέτρα που αν μη τι άλλο, δεν είναι δικής του εμπνεύσεως. Χώρια που τόσο για τη ΝΔ όσο όμως και για το ΠΑΣΟΚ υπάρχουν «χρεωστούμενα» από το πρόσφατο παρελθόν καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση όχι μόνον ήταν κάθετα αρνητικός στα πάντα, αλλά και «πολέμησε» την Κυβέρνηση μέσω κοινωνικών «κινημάτων» και λοιπών όχι και τόσο... ορθόδοξων μεθόδων σε πλατείες και πεζοδρόμια. Και επειδή όλα εδώ πληρώνονται τώρα ήρθε η ώρα να πληρωθεί και ο ίδιος ως Κυβέρνηση με το ίδιο νόμισμα και να ζήσει στο πετσί του το είδος της κοινωνικής αναταραχής, αγανάκτησης και αντίδρασης που ο ίδιος... φιτίλιαζε πριν ένα χρόνο και κάτι ψιλά.
Αν δε το καλοσκεφθούμε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει ένα πραγματικό... κατόρθωμα!
Προκάλεσε μαζική κοινωνική επανάσταση αλλά... εις βάρος του!
Κατάφερε να συσπειρώσει τις κοινωνικές ομάδες (αλλά εναντίον του) πολύ καλύτερα, πολύ ταχύτερα και πολύ μαζικότερα από ό,τι οποιαδήποτε προηγούμενη κυβέρνηση.
Διότι πρώτη φορά βλέπουμε ας πούμε με τον αγώνα των αγροτών να συντάσσονται λοιπές κοινωνικές και εργασιακές ομάδες καθώς και επαγγελματικοί κλάδοι και πρώτη φορά βλέπουμε όλοι οι λεγόμενοι «αγωνιστές του καναπέ» να έχουν αφήσει τους καναπέδες και να έχουν πιάσει τους δρόμους και τα πεζοδρόμια κραδαίνοντας γραβάτες.
Ο Λεβέντης;
Τελικά αυτό το παιδί το λεβέντικο είναι προφανές ότι του κάνει νερά.
Ενώ στην αρχή τον είχανε πάνω-κάτω ως «δεδομένο» και αποτελούσε, όπως μπορούσαμε όλοι να καταλάβουμε τη «χρυσή εφεδρεία» κατά την άποψή τους προκειμένου να μπορέσουν να καλύψουν πιθανή χασούρα από κυβερνητικούς βουλευτές και να περάσει το ασφαλιστικό, ας πούμε, φαίνεται πως υπολόγιζαν χωρίς τον ξενοδόχο.
Γιατί ο «ξενοδόχος Λεβέντης», πέραν του ότι από τη στιγμή που μπήκε στη Βουλή επειδή εξακολουθεί να διατηρεί μία σχετικά «αντισυμβατική» συμπεριφορά σε σχέση με τα συνήθη... ήθη των κοινοβουλευτικών και τους... γλεντάει (δεν τον γλεντάνε όπως νομίζουν) λέγοντας αλήθειες με τον δικό του τρόπο.... Εκτός από αυτό, μπαίνοντας πλέον στη Βουλή και προϊόντος του χρόνου έχει αρχίσει και μπαίνει στο νόημα της λεγόμενης «εφαρμοσμένης πολιτικής» οπότε πέραν των όποιων διαφωνιών έχει ή προτάσεων, αρχίζει και αντιλαμβάνεται ότι αν η Ένωση Κεντρώων θέλει να ξαναδεί Βουλή προφανώς πρέπει να απόσχει από την «τοξική» πολιτική της παρούσας Κυβέρνησης και από τον επιμερισμό του ίδιου πολιτικού κόστους. Οπότε δεν δείχνει πρόθυμος να «βάλει πλάτη» για να σωθεί η Κυβέρνηση.
Εδώ άρχισαν να δείχνουν απροθυμία να σωθεί η Κυβέρνηση οι ίδιοι οι κυβερνητικοί βουλευτές.
Μετά το «κράξιμο» μάλιστα που έχουν φάει από τους αγρότες όσοι τόλμησαν να εμφανιστούν σε μπλόκα και τις προειδοποιήσεις να μην τολμήσουν να πατήσουν στις περιφέρειές τους εφόσον ψηφίσουν μπορεί να θεωρείται μαθηματικά βέβαιο, ότι η εντελώς επισφαλής κυβερνητική πλειοψηφία των 153 βουλευτών δεν μπορεί να αντεπεξέλθει μόνη της στην ψηφοφορία για μεγάλα ζητήματα όπως το ασφαλιστικό και το φορολογικό. Οπότε...
Οπότε «πρωθυπουργός μόνος ψάχνει»....
...Για στηρίγματα. Και τους πιάνει με τη σειρά τους πολιτικούς αρχηγούς μπας και του κάτσει κανένας κατά λάθος.
Απίθανο βεβαίως, αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς.
Από την άλλη, θα επαναλάβουμε όπως και προ ημερών το είχαμε επισημάνει ότι δεν αποκλείεται όλο αυτό να εντάσσεται και στο σχέδιο «στρίβειν διά του αρραβώνος». Δηλαδή «κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, εξαντλώ τα περιθώρια αλλά τελικά δεν γίνεται» θα πει προς τους δανειστές και το... φιλοθεάμον κοινό στο εσωτερικό της χώρας και θα αποχωρήσει αφήνοντας ανοιχτό το πεδίο είτε σε νέες πρόωρες εκλογές είτε σε συγκρότηση οικουμενικής κυβέρνησης μέχρι νεωτέρας.
