* Του Μ.Ε. Λαγκουβάρδου
Ότι ιδού εθήρευσαν την ψυχήν μου,
επέθεντο επ’ εμέ κραταιοί...
Ψαλμός 58ος
Αυτόν τον δύσκολο καιρό οι Έλληνες μάχονται ,θαρρείς, με τα θηρία μέσα τους. Ίσως είναι μια δοκιμασία, την οποία επιτρέπει ο Θεός ,για την αμαρτία της βουλησιαρχίας και της περιφρόνησης της σοφίας του παρελθόντος. Οι Έλληνες είναι ο λαός με την μεγαλύτερη παράδοση στον κόσμο. ‘Όταν δείτε, γράφει το Ευαγγέλιο, το βδέλυγμα της ερημώσεως, να παίρνει τη θέση που ανήκει στο Θεό, παρατάτε τα επουσιώδη πράγματα στη ζωή σας και δώστε προσοχή σε αυτό που αξίζει πραγματικά. Αγρυπνάτε και προσεύχεστε. Από Συρίας μέχρι Ρώμης θηριομαχώ, γράφει ο Άγιος Ιγνάτιος. Στην επιστολή του παρακαλεί να μην εμποδίσει κανείς την μάχη του με τα θηρία στη Ρώμη.
Στις μέρες μας το στοιχείο του παραλόγου υπερπερίσσευσε. Η βουλησιαρχία της Δύσης επιβάλλεται παντού. Όλοι ζητούν την δύναμη. Η Ορθόδοξη Παράδοση με την πίστη στις επαγγελίες και την αγάπη του Χριστού χωρίς όρια, απορρίπτει τη βία του ανθρώπινου ιδεώδους. Τις θυσίες που απορρέουν από την καθ’ εαυτήν προσπάθεια του ανθρώπου να επιβληθεί. Ο Γκόγκολ λέει πως υπάρχουν καταστάσεις τόσο οδυνηρές, που δεν μπορεί να τις παραβάλει κανείς παρά με την θέση ενός ανθρώπου βυθισμένου σε λήθαργο, που τον θάβουν και δεν μπορεί ούτε το δάχτυλό του να κινήσει, για να δείξει πως ζει.
Στο καφενείο του Γιάννη, στη διπλανή παρέα, μιλούν για την πολιτική. «Οι παλιοί πολιτικοί» λέει ο Παναγιώτης «δεν δημιουργούν κανένα εσωτερικό πρόβλημα. Οι νέοι αντιθέτως, δημιουργούν ολοένα εσωτερικά προβλήματα. Τα εσωτερικά προβλήματα είναι δύσκολα. Για τα εξωτερικά βρίσκεις τρόπο να τα φέρεις βόλτα.» Ο Παναγιώτης έχει δίκιο. Αν δημιουργήσεις ένα εσωτερικό πρόβλημα είναι σαν να βάζεις τον εχθρό μέσα στα τείχη. Ο λαός, τώρα, αντιλαμβάνεται, το εσωτερικό πρόβλημα και ανησυχεί. Αντί σύμμαχος το κράτος είναι εχθρός του.
Ο μαρξισμός και η βουλησιαρχία του δυτικού κόσμου, που τον γέννησε, περιφρονεί τη δημοκρατία και γενικά τη σοφία του παρελθόντος. Η ανθρωπότητα οφείλει να συμμορφωθεί, με το καλό ή με τη βία, στα σχέδια των θεωρητικών του ολοκληρωτισμού. Ο κομμουνισμός και ο ναζισμός με το δικό του όραμα της εξόντωσης των φυλετικά υποδεεστέρων, προκαλούν στην ανθρωπότητα εκατομμύρια θύματα, χώρια τις καταστροφές στον πολιτισμό. «Το πείραμα του κομμουνισμού έγινε σε δεκαπέντε χώρες και διήρκεσε 70 χρόνια. Τα κομμουνιστικά καθεστώτα διαλύθηκαν τα περισσότερα από εσωτερική έκρηξη και όχι από εξωτερική επιβουλή. Αυτό δείχνει ότι δεν μπόρεσε και δεν μπορεί να μετεξελιχθεί ένα κομμουνιστικό καθεστώς σε κάτι άλλο, πιο δημοκρατικό.» (Η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού, σελ. 37).
Ο Raymont Aron, στην κριτική του για τον κομμουνισμό γράφει πως η διαφορά ανάμεσα στον κομμουνισμό και το ναζισμό, είναι ότι ο πρώτος οδηγεί τους αντιπάλους του σε στρατόπεδα εργασίας, ενώ ο δεύτερος σε στρατόπεδα θανάτου. Θα μου πείτε συγκρίνεις τον κομμουνισμό με τον ναζισμό; Στον κομμουνισμό υπάρχουν αγαθές προθέσεις, ενώ στο ναζισμό έχουμε να κάνουμε με μια εγκληματικότητα που είναι συστηματική, η οποία εκπορεύεται από ένα δόγμα. Αλλά οι ευγενείς πόθοι μπορούν να καλύψουν τα εγκλήματα με ιδεολογήματα; «Για ποιο λόγο και ως προς τί, εγκληματίες που επικαλούνται το καλό είναι λιγότερο ένοχοι από εκείνους που επικαλούνται το κακό;» γράφει ο Γάλλος φιλόσοφος Jacqes Julliard.
Η πραγματικότητα διαψεύδει τον Μαρξ.Τα κομμουνιστικά καθεστώτα που επιβάλλονται περιφρονώντας τις ηθικές αξίες και τη δημοκρατία, αυτοδιαλύονται μέσα σε συνθήκες φτώχειας ακόμα χειρότερης από αυτή που υπάρχει στα κράτη με την ελεύθερη αγορά, το άλλο απάνθρωπο σύστημα που επινοεί η βουλησιαρχία της Δύσης. Μαζί με την φτώχεια συμβαδίζει και η ανελευθερία ακόμα και στην Αμερική, στη χώρα του φιλελευθερισμού. «Γίνεται πολύ συχνά, σύγχυση, σχετικά με την Αμερική, μεταξύ πολιτισμού και τρόπου ζωής. Αδικαιολόγητη είναι η σύγχυση. Δεν υπάρχει αμερικανικός πολιτισμός. Υπάρχει αμερικανικός τρόπος ζωής. Η διαφορά είναι τεράστια. Ο πολιτισμός είναι φορέας καλυτερεύσεως. Ένας τρόπος ζωής μπορεί να είναι καταστρεπτικός.»
«Όσοι Αμερικανοί επισκέπτονται το Μνημείο Λίνκολν, στην Ουάσιγκτον, δίπλα στις όχθες του Ποτόμακ, νιώθουν , αναδρομικά, έστω και καθυστερημένα, ότι εκεί πρέπει να αναζητηθεί το μεγάλο μήνυμα της ανθρωπιάς. Το πραγματικό πνεύμα της Αμερικής, ο προορισμός για τον οποίο οικοδομήθηκε, αντιπροσώπευε ο Αβραάμ Λίνκολν, ο Ελευθερωτής Πρόεδρος. Οι επισκέπτες διαβάζουν στην επιγραφή, κάτω από το άγαλμα του ανθρώπου με την ισχνή, επιβλητική μορφή, πως είπε: «Το πνεύμα που τιμά την ελευθερία είναι η κληρονομία των ανθρώπων σε όλες τις χώρες» (Στέφανος Ζώτος, Η Αμερική εναντίον της Αμερικής, εκδ. Κέδρος.)
Η παρακμή του Ελληνισμού αρχινάει με την υποτίμηση του φιλολόγου στην Εκπαίδευση. Οι κοινωνίες ανανεώνονται με την εμβάθυνση στη σοφία του παρελθόντος. Ο άνθρωπος χωρίς παρελθόν δεν είναι τίποτα. Αν δεν σε οδηγεί το παρελθόν δεν υπάρχει μέλλον . Αν μου στερείς την ελευθερία δεν είμαι τίποτα, λέει ο Όμηρος με το στόμα του Οδυσσέα. Η επίθεση κατά του Ελληνισμού δεν γίνεται στην τύχη. Η διδασκαλία των αρχαίων από μεταφράσεις, η κατάργηση των τόνων και των πνευμάτων, το λεγόμενο «μονοτονικό» κ.ά. έχουν στόχο στην αποδυνάμωση της Ελληνικής, η οποία αποτελεί το προπύργιο του Ελληνισμού. Η Ελληνική Γλώσσα, η Ιστορία ο Πολιτισμός, η Ορθοδοξία πάνω από όλα , εγγυώνται ότι ο τόπος αυτός είναι ελληνικός. Ο πολύ-πολιτισμός είναι το φιλί του θανάτου για την Ελλάδα και για το ελληνικό κράτος.
Η Ορθόδοξη Παράδοση αποδίδει την περιφρόνηση του πολιτισμού στην άγνοια και στην οκνηρία. Στην Ορθοδοξία η άγνοια και η οκνηρία είναι αμαρτία. Δεν τηρούμε την Εντολή του Ιησού «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε». Η θεραπεία είναι η νοερά προσευχή με την οποία έχουμε συνεχή μνήμη του Θεού. Να ζείτε σε αυτόν τον κόσμο, λέει ο Ιησούς, χωρίς να είσθε από τα στοιχεία αυτού του κόσμου.
Το Έθνος των Ελλήνων είναι το πρώτο από όλα τα έθνη που δέχθηκε το Χριστό. Ο Κύριος είπε για τους Έλληνες, όταν πήγαν να τον ιδούν: πλησίασε η ώρα να δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου. Οι Έλληνες πρώτοι αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του Ιησού, τον αληθινό Θεό.
