* Του Πέτρου Ιωάννου
Ξανακτύπησε ἡ Γλύκατζη - σχολιάζει ένας μπλόγκερ, ο Αλέξιος Ραφαηλίδης - λέγοντας «Μὲ φοβίζει περισσότερο ἀπ΄ ὅλα ὅτι ὁ Ἕλλην δὲν ἔχει ὄραμα».
''Γιὰ ἄλλη μία φορὰ ἐπανέρχεται μὲ παπαρδέλες ἀφορήτου ἀναισχυντίας, ὑπὲρ τῆς παγκοσμίου χρηματοπιστωτικῆς συμμορίας.
Εἶναι πασίδηλο πὼς οἱ €ὐρωκράτες χρόνια τώρα σχεδιάζουν καὶ ἐφαρμόζουν μεθοδικὰ τὴν διάλυση τῆς Ἑλλάδος.
Ὅ,τι ἔχει συμβεῖ ἕως σήμερα σχετικὰ μὲ τὸ χρέος, τὸ ἔλλειμα, τὴν καταλήστευση τοῦ δημοσίου πλούτου καὶ τὴν παραλυτικὴ διάλυση τῆς χώρας, ἦταν γνωστό στὴν Τρόϊκα – ἀφ᾽ ἧς στιγμῆς ἦταν ἀποτέλεσμα δικῶν τους ἐνεργειῶν, ποὺ ἐφήρμοσαν μὲ ἐπιτυχία δικοί τους ἄνθρωποι.
Ἀσφαλῶς καὶ γνωρίζει πὼς ἡ Ἑλλάδα εὑρίσκεται ὑπὸ κατοχὴν καὶ τὴν κυβερνοῦν δοσίλογοι.
Οἱ ὑβριστικὲς δηλώσεις ἐντάσσονται στὸ προπαγανδιστικὸ τέχνασμα τῆς δημιουργίας ἐνοχῶν στὴν συνείδηση τοῦ Ἕλληνος.Οὐδέποτε συμβιβάσθηκε ὁ Ρωμηὸς μὲ τὸ ἀλλοτριωμένο ''πεπρωμένο'' ποὺ προσπαθοῦν νὰ τοῦ πασάρουν οἱ φραγγευμένοι πολιτικοὶ ἐντολοδόχοι τῆς Δύσης - ἀφ᾽ ἧς στγμῆς τοῦ ἀφήρεσαν τὸν δρόμο στὸν ὁποῖον ἔμελλε νὰ πορευθῆ.
Μοιραῖα στάθηκε ἡ κατάργηση τῶν ἑλληνικῶν ''Κοινῶν'' μέσα ἀπὸ τὰ ὁποῖα λειτουργοῦσε ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς Κλασικῆς Ἀρχαιότητας ἕως καὶ τὸ τέλος τῆς Ὀθωμανικῆς κυριαρχίας.
Συνειδητά, ἀλλὰ καὶ ἀνεπίγνωστα ὁ Ρωμηὸς ἀντιστέκεται μὲ κάθε τρόπο τὰ τελευταῖα 180 χρόνια στὸ ξενόφερτο ἑλλαδικὸ κράτος ποὺ τοῦ ἐφόρεσαν - ἐχθρὸ τοῦ πολίτη, ταυτισμένο πάντα μὲ ξένο ἐχθρικὸ σῶμα - μὲ τὴν Δύση ὡς διαδόχου τῆς βίαιης βαυαρικῆς παρέμβασης. ''
Καταρχήν δεν μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα από μία μόνο πρόταση. Μας βοηθά όμως το προφίλ της τέως πρυτάνεως του παριζιάνικου πανεπιστημίου, η οποία είναι πολυγραφότατη- υπάρχουν βέβαια και καλύτεροι, ξένοι κυρίως, μιας και στην Ελλάδα το λεγόμενο βυζάντιο είναι παρεξηγημένο – πολυπράγμων, πλουραλιστική, αναφανδόν λάτρης του ''ευρωπαικού ονείρου''. Μάλιστα στο ίδιο της το σπιτικό, υπάρχουν τρεις και τρία δόγματα.(Ορθόδοξη η ίδια, Καθολικός το ταίρι της,Προτεστάντισα η κόρη της).
Αυτό που ξενίζει τελευταία είναι η απανωτές δηλώσεις της υπέρ του ξένου παράγοντα. Ας είναι όμως, θέλω να σταθώ στην έννοια, όραμα και στην τάση του έλληνα να κρατά άσβεστο τον πόθο του, να ονειρεύεται, να σχεδιάζει, να ελπίζει, ή να κάνει υπομονή.
Πρόσφατα, 21 τρέχοντος , πέρασα- κατόπιν πίεσης των εγγονών μου που γοητεύονται να σβήνουν τις φλογίτσες- από ένα ζαχαροπλαστείο με αφορμή τη συμπλήρωση των 55 χρόνων της ζωής μου. Καλησπεριζόμαστε, ευχές για καλή χρονιά και ανταποδίδω βεβαίως με την παρατήρηση:μάλλον θα μείνουμε με τα χαμόγελα. Υπομονή, υπομονή, συμπλήρωσε η υπεύθυνη.
Μα τι άλλο έκανε και ο δημοφιλής μας καραγκιόζης... μπορεί το ξύλο νά πεφτε σύννεφο , εκείνος όμως έβρισκε τρόπο να ελιχθεί και να επιβιώνει, ζώντας ίσως με την προσδοκία, ότι στο σαράι ο σουλτάνος, κάποια στιγμή θα κουραστεί να τον ξυλοκοπά, άρα θα γλιτώσει.
Ισως υπομονή θα έπρεπε να έχουνε και οι Κολοκοτρωναίοι γιατί όχι και με κάποια ισοδύναμα αντί να σκορπίσουν τον όλεθρο στον Δράμαλη. Αχ φίλοι μου,λίγη υπομονή χρειαζόμασταν και στην επταετή χούντα, τι κι αν αλώνιζε ο ξένος παράγων, μπόρα ήταν θα περνούσε. Υπομονή δεν κάνουνε οι ξεριζωμένοι στην Κύπρο χαρίζοντας πατρογονικές εστίες στον αττίλα κατακτητή!Υπομονή δεν κάνουν οι Ελλαδίτες τα 6 τούτα χρόνια, αρνούμενοι παράδοξο κι όμως αληθινό, ότι διάγουμε σε καθεστώς κατοχής! Υπομονή δεν κάνουν και οι συριζαίοι , πιστεύοντας και ελπίζοντας απ' το πεφωτισμένο καθεστώς τους!
Επανέρχομαι όμως για να δώσω απάντηση στην κυρία Γλύκατζη-Αρβελέρ. Μεμονομένοι έχουν όραμα οι έλληνες. Διαπρέπουν εκτός και εντός Ελλάδας, όμως συλογικό όραμα , όνειρο και σχέδιο δεν έχουνε. Πασίδηλο δε είναι πως δεν έχουν και τα κόμματα. Τώρα δεν είναι που δεν έχει ο Ελλαδίτης, σνομπάρει και εκείνον ή εκείνους που έχουν. π.χ. ποιός ήξερε το Δημήτρη Καζάκη στα χρόνια της ευμάριας , ούτε ο γράφων. Τον γνώριζαν οι αναγνώστες του ''ποντικιού'' και λίγοι ακόμη. Στα πέτρινα όμως χρόνια, βρεθήκαμε αρκετοί στις πλατείες, όπως κι εκείνος, όπως και οι συριζαίοι, οι Καμμένοι, και οι εθνικιστές.
Οι πρώτοι αναριχήθηκαν στην εξουσία για να δικαιωθεί και ο φίλος μου ο δικαστής ο Μόσχος ο Λαγκουβάρδος, που μου έλεγε παλιά στο ράδιο στον αέρα για τις επιθυμίες του ξένου παράγοντα ''αγανακτισμένο προθυπουργό θέλετε, αγανακτισμένο θα σας δώσουμε''. Η τελευταίοι, οι νοσταλγοί της χούντας και άλλοι του δημοκρατικού τάχα τόξου, πήραν ζηλευτά ποσοστά , παρότι και αυτονών τα χέρια στάζουν αίμα. Το αίμα χιλιάδων κρεμασμένων ακόμη δεν στέγνωσε και η πλειοψηφία του σοφού και έξυπνου λαού μας , στήνει νέα εικονίσματα νέους γόνους και επιγόνους, και νέες μοναρχίες με θητεία. Ευτυχώς ολιγόμηνη. Ικανός δε αριθμός αγροτών και άλλων διαδηλωτών της γραβάτας, ξεροσταλιάζει στο κρύο, χτυπώντας απελπισμένα την πόρτα του κάθε Τσίπρα.
''Η οικονομία μου έλεγε προχθές ο καθηγητής Γ. Κοντογιώργης έχει γίνει πλανητική και μεις οι πολίτες είμαστε ακόμη στον 18ο αι και μπουσουλάμε.
Αντί να κρούουμε την πόρτα του εκάστοτε άνακτα και να αποζητούμε έλεος και κατανόηση , μήπως θά πρεπε νά μαστε εμείς μέσα και ο άνακτας έξω; '' είναι ατυχές,στις κάλπες να μαστε γαλαντόμοι ή ότι νάναι ή ακόμη και απόντες και μετά να μας ζώνουν τα φίδια. Δεν μπορεί να είμαστε ουραγοί, αλλά προταγωνιστές εξελίξεων.
Μες στη γενική απογοήτευση επαληθεύεται ο ποιητής Οδ. Ελύτης :'' κάπου σε κάποιο καμαράκι , κάποιοι πεισματάριδες αγωνίζονται για να εξουδετερώσουν τη φθορά ''. Οι πλατείες και η πλατεία συντάγματος δεν έγβαλαν μόνο καιροσκόπους - κερδοσκόπους ...Ήταν και φυτώριο και μήτρα μιας κίνησης πολιτών που δεν λογαριάζει τα αναλώσιμα πλέον κόμματα και τις ηγεσίες τους,τις τράπεζες - κουφάρια, την ελεγχόμενη Δικαιοσύνη, τα χρέη, τα νομίσματά τους, το σύνταγμά τους, τους επίορκους και τους κάθε λογής επιτήδειους του κομματικού σωλήνα και του κράτους,που υπόσχονται 5μηνη εργασία στα 2,5 ή 5 χρόνια με κάποια εσπα, ή μισθούς – επιδόματα.Λογαριάζουμε μόνο στον ιδρώτα του Έλληνα πολίτη και ελπίζουμε στον ιδρώτα των Ελλήνων πολιτών.
Θα κλείσω με μια σημαντική φράση που βλέπω στο σημειωματάριο μιας απ' τις πολλές κόρες μου
''Πως ονειρεύεσαι τον εαυτό σου; '' ένα ερώτημα που θα μας απασχολήσει όμως την επόμενη φορά.
* Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής, υποψήφιος βουλευτής του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου
