Επτά Σωματεία μεταξύ αυτών και η Ένωση Γυναικών Λάρισας (μέλος ΟΓΕ) οργανώνουν εκδήλωση το Σάββατο 8 Μάρτη στις 7 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας με θέμα «Τα δικαιώματα των γυναικών χτες και σήμερα. Η προοπτική του αύριο».
Σε ανακοίνωσή της η Ενωση Γυναικών Λάρισας, αναφέρει για την 8 Μάρτη, την ημέρα της Γυναίκας: « Είναι μια φωνή που έρχεται από ένα μακρινό παρελθόν και κατευθύνεται σ’ ένα αισιόδοξο μέλλον. Είναι η φωνή της φάντρας και της ράφτρας της Νέας Υόρκης του 1857, που σήκωσαν ανάστημα απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσής τους, διεκδικώντας ίσο μισθό για την ίση δουλειά τους με τους άντρες συντρόφους τους, λιγότερες ώρες στο εξαντλητικό τους ωράριο, καλύτερες συνθήκες εργασίας μέσα στις άθλιες φάμπρικες όπου χόντραιναν με τον ιδρώτα, το αίμα και τη φτώχεια τους την κοιλιά και το πορτοφόλι του εργοδότη.
Είναι η φωνή της αγωνίστριας του εργατικού κινήματος Κλάρας Τσέτκιν και των σοσιαλιστριών της Συνδιάσκεψης στην Κοπεγχάγη του 1910, που τίμησαν τις ιστορικές διαδηλώσεις των αμερικανίδων εργατριών, αφιερώνοντας τη μέρα αυτή στις εργαζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου και στον αγώνα τους.
Είναι η φωνή των 60 εργατριών του υφαντουργείου του Ρετσίνα, που έκαναν το 1892 την πρώτη γυναικεία απεργία στην Ελλάδα, όταν μειώθηκε το ισχνό μεροκάματό τους ενώ τ’ αφεντικά αποκτούσαν το πέμπτο εργοστάσιό τους.
Είναι η ματωμένη φωνή των καπνεργατριών του 1924, του 1926, του 1927, του 1936, που ούτε ο θάνατος δεν μπορεί να την κάνει να σωπάσει!
Η Ένωση Γυναικών Λάρισας (μέλος ΟΓΕ) απευθύνεται στη γυναίκα του καθημερινού μόχθου, της φάμπρικας, του χωραφιού, του μικρομάγαζου, του θρανίου και του γραφείου.
Σήμερα, ο αγώνας για αξιοπρεπή ζωή είναι μονόδρομος για όλες τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας. Είναι μονόδρομος η εργατική – λαϊκή αλληλεγγύη, όταν πολλαπλασιάζονται οι οικογένειες που ζουν χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό, που στερούνται και τα αναγκαία.
Οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων δοκίμασαν την ΕΕ της «ευημερίας» και ξέρουν ότι αυτή η πολιτική τις έφερε ανεργία, φτώχεια, αβεβαιότητα. Στο όνομα της ισοτιμίας μας οδηγούν να δουλεύουμε ως τα βαθιά γεράματα. Ζήσαμε τους εκάστοτε Περιφερειάρχες και Δημάρχους που πρώτοι αυτοί υλοποίησαν τις αντιλαϊκές αποφάσεις της ΕΕ για την ημιαπασχόληση και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Οι γυναίκες πρέπει να γυρίσουν την πλάτη σε όλους αυτούς που με τις πολιτικές τους έφεραν τις γυναίκες και τους νέους στην πρώτη θέση της ανεργίας, στην πρώτη θέση της εφήμερης δουλειάς χωρίς δικαιώματα αλλά και σε όλους αυτούς που πλέκουν εγκώμια στην ΕΕ ή προσπαθούν να μας παραμυθιάσουν ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει καλύτερη και πιο φιλολαϊκή».
