«Προηγούμενες μελέτες μας έχουν δείξει ότι ο φόβος που εμπνέουν τα μεγάλα σαρκοφάγα στη λεία τους μπορεί από μόνος του να διαμορφώσει οικοσυστήματα» λέει η Λιάνα Ζανέτ του Πανεπιστημίου του Οντάριο, η οποία συνεργάστηκε στη μελέτη με συναδέλφους στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Η παρουσία μεγάλων αρπακτικών εμποδίζει τα μικρότερα σαρκοφάγα και τα φυτοφάγα ζώα να τρώνε ό,τι βρουν μπροστά τους. Γι΄αυτό και η μείωση των μεγάλων θηρευτών σε παγκόσμιο επίπεδο είναι κακή είδηση για την υγεία των οικοσυστημάτων. Θέλοντας να εξετάσουν την υπόθεση ότι τα μεγάλα σαρκοφάγα ζώα έχουν εξελιχθεί να φοβούνται τον άνθρωπο που βρίσκεται στην κορυφή του τροφικού πλέγματος, οι ερευνητές εξέτασαν ασβούς στο φυσικό τους περιβάλλον έξω από την Οξφόρδη της Βρετανίας.
Τοποθέτησαν ηχεία στο δάσος και έπαιξαν ήχους αρκούδων, λύκων, σκύλων και ανθρώπων. Αυτόματες κάμερες που παρακολουθούσαν τους ασβούς αποκάλυψαν ότι όλοι οι ήχοι δημιουργούσαν ανησυχία στα ζώα. Την πιο έντονη επίδραση είχαν οι ηχογραφημένες φωνές ανθρώπων που συνομιλούσαν ή διάβαζαν αποσπάσματα από βιβλία: οι περισσότεροι ασβοί προτίμησαν να μείνουν νηστικοί, ενώ όσοι τόλμησαν να πλησιάσουν την τροφή τους αποχώρησαν πολύ πριν χορτάσουν. Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα ευρήματα στους ασβούς πιθανότατα ισχύουν και για άλλα μεγάλα σαρκοφάγα.
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Behavioral Ecology.
