Ο Λαρισαίος, γνωστός ‘’προβοκάτορας’’, διαβάζοντας το σχόλιο για μαγαζιά που δεν σερβίρουν πια φραπέ στην πόλη, ανέσυρε τον «Ύμνο» που κυκλοφόρησε ιντερνετικά από τον Κώστα Μανιάτη:
***
* ΕΜΕΙΣ που αντιστεκόμαστε με ένα σέικερ στο χέρι. Εμείς που θυμόμαστε τον κόσμο πριν τον φρέντο πρέπει να πούμε την αλήθεια. Κι ας μας κοστίσει. Εμείς που έχουμε ζήσει τη μετάβαση από τον παλιό κόσμο στον νέο. Εμείς που είδαμε τα τέρατα, τα φρεντοτσίνο, μοκατσίνο, μακιατολατοτσίνο, να ξεπετάγονται μέσα απ’ το χάος που γεννήθηκε απ’ τον θάνατο του φραπέ, να αναβλύζουν μέσα απ’ το τελευταίο αγκομαχητό του φραπέ, καθώς ο φρέντο κάρφωνε το μικρό του μίζερο καλαμάκι στο άψυχο σώμα του, οφείλουμε να πούμε όσα είδαμε.
Υπάρχουν παιδιά που γεννήθηκαν μέσα στους εσπρέσο, υπάρχουν παιδιά που την κανέλα δεν την βλέπουν ως ένα αχρείαστο συμπληρωματικό του ρυζόγαλου, αλλά ως ένα αχρείαστο συμπληρωματικό του καπουτσίνο. Κι αυτό πονάει.
***
*ΚΑΙ όλα αυτά, επειδή όσοι ζήσαμε τα γεγονότα, εκεί στα τέλη του 20ού αιώνα, και τα ζήσαμε απ’ την πλευρά των ηττημένων, αποφασίσαμε να σιωπήσουμε. Το κάστρο έπεσε από μέσα.
Δεν φτιάχτηκαν καφετέριες που να σερβίρουν μόνο φρέντο απέναντι απ’ τις καφετέριες που σερβίρουν μόνο κανονικό καφέ, δηλαδή φραπέ και ελληνικό. Όχι. Η Πέμπτη Φάλαγγα πήρε μπρος. Οι ίδιοι οι μαγαζάτορες που ήταν πιστοί στον φραπέ, έφεραν τον φρέντο μέσα στους καταλόγους τους, πίσω απ’ το μπαρ τους. Σε χρόνο dt όλα είχαν αλλάξει. Ο φραπές θεωρήθηκε πασέ, ένα βλάχικο απομεινάρι της παλιάς Ελλάδας που έπρεπε να πεθάνει. Και τα κατάφεραν.
Δες τι συμβαίνει σήμερα. Υπάρχει περίπτωση πια να βγεις πρώτο ραντεβού και να πάρεις φραπέ; Υπάρχει περίπτωση να είσαι στη δουλειά, όλοι να παραγγέλνουν και ανάμεσα στους προδοτικούς καπουτσίνους, εσύ να φωνάξεις " και μένα έναν φραπέ μέτριο";
***
*Η ψευτογκλαμουριά και η Ελλάδα της αφθονίας, της πασοκάρας και των Ολυμπιακών Αγώνων παράτησε την αναχρονιστική φραπεδιά λόγω του ψευτοεκσυγχρονισμού και του ευρωπαϊκού εσπρέσο. Η μετάβαση απ’ τον φραπέ στον φρέντο είναι κομμάτι της εθνικής μας κατάπτωσης που μας έφερε εδώ που μας έφερε.
Λοιπόν, ακούστε φρεντάδες, για να τελειώνουμε. Ο πόλεμος τελείωσε πριν καν αρχίσει. Και νικήσατε. Αλλά δεύτερη Βάρκιζα δεν έχει. Μπροστά σας θα κουνάμε συγκαταβατικά το κεφάλι και θα στριφογυρίζουμε το φλούφλικο καλαμάκι του φρέντο, αλλά πίσω από τις κλειστές πόρτες του σπιτιού μας, τη φραπεδιά θα την πίνουμε στις κατσαρόλες. Μέχρι οι καφετέριες να ξαναμυρίσουν κανονικό καφέ.
Ζ.
