«Κι εσύ που αποφασίζεις να πάρεις μέρος σε μια εκλογική μάχη, για την πόλη σου, για το μέλλον των παιδιών σου πρέπει να εξηγήσεις γιατί το κάνεις... Να πάρεις θέση και με λόγια καθαρά και ξάστερα να μιλήσεις για το καινούργιο που έρχεται... Για το καινούργιο που συγκρούεται με το παλιό».
Στο προεκλογικό φυλλάδιο του Δημήτρη Δεληγιάννη το κομμάτι αυτό του κειμένου-κατάθεση ψυχής ξεχωρίζει, όπως ξεχωριστός άνθρωπος και καταξιωμένος επιστήμονας είναι και ο ίδιος, ας τον ακούσουμε λοιπόν:
* Χρόνια ενασχόλησης με τη νεολαία ως εκπαιδευτικός από διάφορους ρόλους. Πιστεύετε σ’ αυτήν;
«Δυστυχώς, δεν είναι καλά σήμερα τα πράγματα για τα νέα παιδιά. Αυτό το ξέρουμε. Η κρίση, βλέπετε, απογοητεύει. Η ανεργία τσαλακώνει τα όνειρα. Από την άλλη, δεν μπορώ να είμαι μίζερος. Κακά τα ψέματα. Μιλάμε για την καλύτερη γενιά που γνώρισε αυτός ο τόπος. Νέα παιδιά μορφωμένα, με γλώσσες, παιδεία, γεμάτα ιδέες, με διάθεση να προσφέρουν. Θεατρικές ομάδες, μουσικά σχήματα, νέοι δημιουργοί, επιστήμονες, που δουλεύουν με μεράκι και αγάπη γι’ αυτό που κάνουν, περιμένοντας απλά ένα νεύμα για να μπουν μπροστά. Και δεν σας κρύβω πως είναι αυτό και ένα προσωπικό μου κίνητρο για την ενασχόλησή μου με την τοπική αυτοδιοίκηση. Να σταματήσουμε να τους διώχνουμε μακριά από τον τόπο τους. Ας τους δώσουμε τον χώρο να εκφραστούν. Ας τους ακούσουμε. Έχουν πολλά να μας πουν».
* Γιατί με τον Καλογιάννη; Ξαφνικά, θα πούνε, «αλλαξοπιστήσατε»;
«Το έχουμε ακούσει και αυτό. Υπάρχουν βλέπετε και αυτοί που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να καταλάβουν τη σημασία του εγχειρήματός μας. Και ως ένα βαθμό τους καταλαβαίνω. Δεν είναι εύκολο σε μια κοινωνία που δεν έχει μάθει να συνεργάζεται να πιστέψει κανείς ότι γίνεται να κάθεσαι σε ένα τραπέζι και να συζητάς, προσπαθώντας να συνεννοηθείς για το καλό της πόλης. Να ξεπερνάς την καχυποψία σου και να κάνεις υπερβάσεις. Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά. Από την άλλη, η αλήθεια είναι πως εδώ και πολλά χρόνια, μαζί και με άλλους φίλους μιλούσαμε δημόσια για την ενότητα του δημοκρατικού κόσμου. Για την ανάγκη να μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος, να υπάρξει ένα «κίνημα του αυτονόητου» που θα σταματήσει τον κατήφορο αυτής της πόλης. Τότε δεν το καταφέραμε. Και χάσαμε για μια χούφτα ψήφους. Δεν έπρεπε να ξαναπροσπαθήσουμε; Σήμερα, στην εποχή της κρίσης, οι συμπολίτες μας ψάχνουν ένα αποκούμπι απέναντι στις αντιδραστικές λογικές που κυριαρχούν. Εμείς τι έπρεπε να κάνουμε; Να μείνουμε στα κουτάκια μας; Δέστε το σαν ένα χρέος απέναντι στην πόλη που έπρεπε να το εκπληρώσουμε. Δημιουργήσαμε όλοι μαζί τη Συμπαράταξη με επικεφαλής τον Απόστολο Καλογιάννη με δημοκρατικές και διαφανείς διαδικασίες. Είμαστε περήφανοι γι’ αυτό».
* Αλήθεια, η «Λαρισαίων Πόλις» για την οποία αγωνίστηκες τόσα χρόνια τι απέγινε;
«Η Λαρισαίων Πόλις είναι εδώ. Σύσσωμη, με τον επικεφαλής Γιώργο Σούλτη στην πρώτη γραμμή. Δείτε το ψηφοδέλτιο, τους ανθρώπους που συμμετέχουν στο εγχείρημα της Συμπαράταξης και θα αντιληφθείτε πως έχουμε συστρατευτεί σ’ αυτόν τον κοινό αγώνα με τους συντρόφους από τις άλλες δημοτικές παρατάξεις σχεδόν όλοι όσοι αποτελούσαν τον κορμό της Λαρισαίων Πόλις από τα πρώτα βήματά της. Και δεν μπορώ εδώ παρά να αναφερθώ στη στάση του ιδρυτή της, του Γιάννη του Σάπκα, που από την πρώτη στιγμή στήριξε σταθερά και με θέρμη το εγχείρημα. Ξέρω ότι πολλούς τους εξέπληξε η στάση του. Εμάς, που τον ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια, όχι. Και δεν σας κρύβω πως το βράδυ της πρώτης παρουσίασης του Συνδυασμού μας στο Ωδείο, την ώρα που ο Γιάννης προσφώνησε τον Αποστόλη με λόγο ζεστό και γνήσιο, πολλοί ήμασταν εκείνοι που νιώσαμε συγκίνηση και δικαίωση για την επιλογή μας να έχουμε κοινή πορεία με έναν τέτοιο άνθρωπο. Πραγματικά προοδευτικό και με δημοκρατικό ήθος. Από αυτούς που λείψαν απ’ αυτόν τον τόπο τα προηγούμενα χρόνια...».
* Δήμος Λαρισαίων σήμερα, κ. Δεληγιάννη. Σας εκφράζει;
«Όχι. Δυστυχώς όχι. Βλέπετε, τα συστήματα εξουσίας όσο περνούν τα χρόνια και εδραιώνονται, κυριαρχούν επάνω στην κοινωνία. Προσπαθούν να της επιβάλουν συμβιβασμούς και τη διαφθείρουν. Και δεν είναι τυχαίο πως πολλοί είναι εκείνοι που, απογοητευμένοι, μιλούν για μια Λάρισα, πόλη-καφετεριούπολη, συμβιβασμένη με τη μετριότητα.
Λένε κάποιοι πως δεν πρέπει να είμαστε ισοπεδωτικοί. Θα συμφωνήσω μαζί τους. Από την άλλη, θα πρέπει να λέμε αλήθειες. Χωρίς μισόλογα. Γιατί είναι πολλά χρόνια που κάποιοι σιωπούσαν, όταν εμείς μιλούσαμε για την αδιαφάνεια και για το εμπόριο ελπίδας που εξευτελίζει τους νέους ανθρώπους με υποσχέσεις για ένα κομμάτι ψωμί. Όταν περιγράφαμε ένα σύστημα εξουσίας κάποιων λίγων και τις ρουσφετολογικές προσλήψεις πρώτα απ’ όλα των συγγενών τους. Όταν μιλούσαμε για τα θέατρα και τα μουσεία αυτής της πόλης που δεν λειτουργούν, για την κοινωνική πολιτική που δεν μπορεί να αποτελεί μέσο προβολής δημοτικών παραγόντων, προσβάλλοντας ανθρώπους. Ας το πάρουμε απόφαση. Το θέμα δεν είναι ο κουρασμένος δήμαρχος, όπως υποστηρίζουν κάποιοι. Φιλοδοξώντας, τελικά, να τον διαδεχτούν, στη λογική των ίδιων μηχανισμών και στηριγμένοι στα ίδια πάνω κάτω πρόσωπα. Σ’ αυτήν την πόλη χρειάζονται ανατροπές. Σε νοοτροπίες και πολιτικές επιλογές. Έτσι απλά».
* Και τέλος πάντων γέμισε ο τόπος υποψήφιους. Γιατί εσάς και όχι κάποιον άλλον;
«Εγώ, έκανα την επιλογή μου. Και την υπερασπίζομαι. Δεν πιστεύω στις δήθεν απολιτίκ λύσεις. Οι επιλογές και στην τοπική αυτοδιοίκηση έχουν ιδεολογικό πρόσημο. Από την πρώτη στιγμή στήριξα το εγχείρημα της Συμπαράταξης, έχοντας την πίστη πως σ’ αυτήν τη δύσκολη περίοδο η λύση είναι να ενωθεί ο δημοκρατικός κόσμος της πόλης. Ήμουν μέλος της ομάδας εργασίας που είχε την ευθύνη των συνομιλιών. Το πίστεψα και το πάλεψα. Και παρά τα όποια λάθη, νομίζω πως τα καταφέραμε. Διεκδικούμε μαζί με τους φίλους και συντρόφους μου με μεγάλες αξιώσεις την ψήφο των συμπολιτών μας για μια αλλαγή πορείας. Γιατί θα πρέπει να ψηφίσουν εμένα; Πόσο εύκολα απαντάει κανείς σ’ αυτό για τον εαυτό του; Ο καθένας έχει τα δικά του κριτήρια. Η διαδρομή του καθενός μας, η επαγγελματική του πορεία, οι γνώσεις του είναι δεδομένα. Είμαι υποψήφιος με τη Συμπαράταξη Λαρισαίων γιατί πιστεύω ότι θα είμαι χρήσιμος. Και εκεί θα ήθελα να κριθώ. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο».
