Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη
Ο Χρίστος Αλεξόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο Harvard (BA), διοίκηση και οργάνωση επιχειρήσεων στο Columbia (MBA) και οικονομική ανάπτυξη στο Cambridge. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, ασχολήθηκε με τα κοινά συγγράφοντας τέσσερα βιβλία και πολλά άρθρα στις εγκυρότερες εφημερίδες και περιοδικά της χώρας. Εργάστηκε ως σύμβουλος διεθνών οικονομικών σχέσεων του υπουργείου Οικονομίας και χρηματιστής της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας Merrill Lynch. Ως νέος συγγραφέας πρωτοστάτησε για την αποκατάσταση της νεοελληνικής ταυτότητας διεθνώς διά της επίσημης καθιέρωσης των εθνικών ονομάτων Hellenic-Hellas αντί των λατινογενών Greek-Greece. Καρπός των προσπαθειών του ήταν, μεταξύ άλλων, η τιμητική αφιέρωση editorials από τις εφημερίδες New York Times και International Herald Tribune, η αλλαγή των ελληνικών διαβατηρίων και η εμφάνιση της «σημαίας Hellas» για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Με το παρόν βιβλίο θα επιδιώξει τη συνταγματική κατοχύρωση και επιβολή της μετονομασίας στους διεθνείς οργανισμούς ως έμμεση επίλυση του «μακεδονικού προβλήματος» και συμβολική ενέργεια για τη νέα, ανεξάρτητη, πολιτιστική και οικουμενική (ελληνιστική) πορεία του ελληνισμού μετά τη χρεοκοπία του σημερινού εξαρτημένου, καθυστερημένου Αθηνο-κλασικού και δυτικο-στρόφου κράτους Greece. Επαγγελματικά θα ήθελε να προσφέρει τις υπηρεσίες του για τη διαχείριση ενός εθνικού κεφαλαίου Hellas, με στόχο την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους και την εξασφάλιση των συντάξεων του ελληνικού λαού. Το 50% των κερδών από τις πωλήσεις του συγγράμματός του θα διατεθούν για τον φιλανθρωπικό σκοπό ενίσχυσης του κοινωνικού ιατρείου της Μ. Κ. Ο. «Αποστολή».
* Η ελληνική ιστορία επαναλαμβάνεται και «ανακυκλώνεται»; Εκτιμάτε ότι ο Ελληνισμός συρρικνώνεται επικίνδυνα, αντιμετωπίζοντας εκ νέου σοβαρή κρίση ταυτότητας και προσανατολισμού;
- «Παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα από τους ιστορικούς, η δική μας ιστορία παραδόξως επαναλαμβάνεται, επιβεβαιώνοντας την κυκλική θεώρηση των αρχαίων προγόνων μας. Το 2021 τείνει να εξελιχθεί σ’ έναν κύκλο 200 χρόνων από το 1821, όπου επιστρέφουμε ουσιαστικά στο μηδενικό σημείο εκκίνησης, με ζητούμενο την εθνική ανεξαρτησία, κυριαρχία, εδαφική ακεραιότητα και υπαρξιακή μας ταυτότητα. Σαν να μην έγινε η Επανάσταση ή να μην ολοκληρώθηκε η Παλιγγενεσία. Για πρώτη φορά η γενιά μας θα παραδώσει «μικρότερη» Ελλάδα στην επόμενη. Αιγαίο (Ίμια, Καστελόριζο), Θράκη, Μακεδονία (Σκόπια), Κύπρος (κατοχή και διχοτόμηση) αμφισβητούνται. Η Ελλάδα απορροφά τις κοινότητες της Διασποράς και ο Ελληνισμός συνθλίβεται ταυτόχρονα, τόσον από την τουρκική μουσουλμανική ανατολή όσο και από τη γερμανική προτεσταντική δύση. Ξαναγίναμε το προτεκτοράτο και η αποικία χρέους του 19ου αιώνα. Η ειρωνεία είναι ότι πριν τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους και παρά την πολιτική ανελευθερία μας συγκροτούσαμε μια ιδιότυπη πολιτισμική και οικονομική αυτοκρατορία. Ενώ τώρα μπήκαμε στην ΕΕ και, αντί να λύσουμε τα εθνικά μας προβλήματα, χρεοκοπήσαμε αφελληνισμένοι και μη εξευρωπαϊσμένοι. Φίλοι και εχθροί μάς απογυμνώνουν από τις πολύτιμες κληρονομιές μας. Η Δύση σφετερίζεται την κλασική, η Τουρκία τη βυζαντινή και τα Σκόπια τη μακεδονική. Εκεί που ελπίζαμε στη μεγάλη ιδέα των ΑΟΖ για την Hellas του 21ου αιώνα, αναδύεται πάλι η Ψωροκώσταινα Greece του 19ου αιώνα. Έχουμε ανάγκη από ένα ενωτικό όραμα και έναν εμπνευσμένο ηγέτη-Σόλωνα ή Καποδίστρια-για να μας τραβήξει από το τέλμα. Πρέπει ν’ αξιοποιήσουμε την κρίση ως ευκαιρία αναγέννησης, προκειμένου να κτίσουμε μια καλύτερη, οικουμενική πολιτισμική Hellas πάνω στα συντρίμμια του «αποτυχημένου κράτους» Greece».
* Η κρίση είναι αποκλειστικά οικονομική ή είναι περισσότερο πολιτική και πολιτισμική;
- «Αναμφίβολα η κρίση είναι διεθνής, οικονομική, αφού συνδέεται με το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα και την ΕΕ. Για μας όμως είναι κυρίως πολιτική και πολιτισμική. Αντί να ασχολούμαστε με τα εξωγενή αίτια που αδυνατούμε να επηρεάσουμε, ας επικεντρωθούμε στα ενδογενή που μπορούμε να διορθώσουμε. Η οικονομική φτωχοποίησή μας αποτελεί το σύμπτωμα μιας καθολικής ελληνικής κρίσης, η οποία δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με δημοσιονομικά μέτρα. Η πολιτική ηγεσία φέρει, οπωσδήποτε, τη μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάρρευση της χώρας. Διότι αυτονομήθηκε από την κοινωνία και εκμεταλλεύτηκε το κράτος κομματικά για τη διαιώνιση της δικής της εξουσίας, αγνοώντας το εθνικό συμφέρον και τη δημοκρατία. Παράλληλα, μετέδωσε τον ιό της διαφθοράς στον λαό, με αποτέλεσμα να διαρραγεί η εμπιστοσύνη του πολίτη και να παγιδευτούμε όλοι σε αέναους φαύλους κύκλους και άλυτους γόρδιους δεσμούς αμοραλισμού και καθυστέρησης. Οι γονείς μας ήσαν φτωχοί αλλά διέθεταν αξίες. Εμείς γίναμε πλούσιοι Ευρωπαίοι και πετάξαμε τις αξίες ως άχρηστες. Έτσι επιστρέψαμε στη φτώχεια, δίχως όμως τις απαραίτητες για την ανάκαμψή μας αξίες. Η σοβαρότερη επένδυση για την ανάπτυξη της οικονομίας, συνεπώς, έγκειται στην επανανακάλυψη των χαμένων αξιών του μοναδικού ελληνισμού».
* Με ποιο τρόπο μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η κρίση;
- «Θεωρητικά χρειαζόμαστε κυριολεκτικά μια κοινωνική επανάσταση για την ανατροπή του παλαιού καθεστώτος. Η βίαιη αντικατάσταση του πολιτικού συστήματος, όμως, θα μας οδηγήσει σε έναν ακόμη εμφύλιο, αιματηρό, πόλεμο. Δίχως την επίλυση των προβλημάτων και την αλλαγή του Έλληνα. Έτσι μας απομένει η εναλλακτική επιλογή της ειρηνικής επανάστασης διά της πολιτιστικής αναγέννησης. Ένας δεύτερος διαφωτισμός μέσω της παιδείας της νέας γενεάς. Δεδομένου ότι εμείς σκοντάφτουμε περιοδικά ακριβώς γιατί δεν ζήσαμε την Ευρωπαϊκή Αναγέννηση. Η επανάσταση αυτή δεν θα στραφεί εναντίον των άλλων, αλλά ενάντια στον εαυτόν μας για την κατάκτηση της αυτογνωσίας και αλλαγή της συνείδησής μας. Να σκοτώσουμε, επιτέλους, τον Καραγκιόζη της διεφθαρμένης οθωμανικής κληρονομιάς μέσα μας. Στη χώρα μας, όπως λέει το τραγούδι του Ρασούλη, «όλα τριγύρω αλλάζουν, μα όλα τα ίδια μένουν». Ίσως γιατί ασχολούμαστε με τα αντικείμενα και όχι με το υποκείμενο. Τον χαρακτήρα, δηλαδή, του Έλληνα. Σύμφωνα με τον σοφό Γκάντι της Ινδίας, ο κόσμος δεν πρόκειται να βελτιωθεί χωρίς την προτέρα βελτίωση του εαυτού μας. Η αναγέννηση του ελληνικού δάσους προϋποθέτει την ανανέωση των δέντρων του».
* Στο βιβλίο σας κάνετε λόγο για τη δημιουργία, μέσω ενός γόνιμου δημόσιου διαλόγου, τη δημιουργία ενός πατριωτικού πνευματικού κινήματος και θεμελιακού Αιακού κώδικα με σκοπό μια νέα παλιγγενεσία μέχρι το 2021, 200 χρόνια από το 1821... Μπορείτε να γίνετε πιο αναλυτικός;
- «Ο δάσκαλος του γένους, Κοραής, μιλούσε για τη «μετεκένωση»του γαλλικού πολιτισμού στους ρωμιούς έτσι ώστε να μετασχηματιστούν σε Γραικούς-Ευρωπαίους. Επειδή η μεταφορά πολιτισμού δεν ολοκληρώθηκε επιτυχώς, προτείνω να συμπληρωθεί με νέα από την ελληνική διασπορά προς τους Γραικούς της Ελλάδας για να μεταμορφωθούν σε Έλληνες. Λόγω απαξίωσης του πολιτικού συστήματος και των υπολοίπων θεσμών, απευθύνομαι στην πνευματική ηγεσία, και συγκεκριμένα στην Ακαδημία, που χαίρει ακόμη της εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού, να πάρει τη σκυτάλη και να κάνει το αυτονόητο που αρνούνται να πράξουν τα διχαστικά πολιτικά κόμματα. Να ορίσει μια επιτροπή επτά σοφών, οι όποιοι θα καταρτίσουν ένα σχέδιο σωτηρίας και ανασυγκρότησης της χώρας, το όποιο, κατόπιν διαβούλευσης με την κοινωνία των πολιτών, να εγκριθεί και επιβληθεί για υλοποίηση στην κυβέρνηση. Αποκλείεται να βγούμε νικητές στον πόλεμο που διεξάγεται με τους δανειστές μας, αν δεν είμαστε σύμφωνοι μεταξύ μας και ενωμένοι».
* Πώς μπορεί να πάρει σάρκα και οστά αυτή η προσπάθεια;
- «Ο Έλληνας έχει την τάση να απευθύνεται στο κράτος και την κυβέρνηση για την επίλυση των προβλημάτων του. Έτσι δημιουργούνται κάθετες σκάλες πελατειακής συναλλαγής με την εξουσία, η οποία αναπόφευκτα διαφθείρει. Τα πολιτικά κόμματα έχουν δυστυχώς εκφυλιστεί. Συνιστούν μέρος του προβλήματος και όχι τη λύση. Ούτε είναι δυνατόν φυσικά να μας βγάλουν από την κρίση οι ίδιοι άνθρωποι που την προκάλεσαν, σκεπτόμενοι μάλιστα με αμετανόητο τρόπο. Οι πολιτικοί δεν μπορούν, ενώ οι δανειστές δεν θέλουν. Εμείς θα σώσουμε τον εαυτόν μας, τον άλλον και την Ελλάδα. Πώς; Αντικαθιστώντας τις κάθετες σκάλες διαφθοράς προς την εξουσία με οριζόντιες προς τον συνάνθρωπό μας μέσα στην κοινωνία. Καιρός να εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλον και ν’ αποκτήσουμε την απαραίτητη αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία. Με δεξαμενές σκέψης και άλλα κοινωνικά δίκτυα θ’ αναγκάσουμε τους πολιτικούς μας να μεταλλαχθούν και να πράξουν το σωστό για το καλό της πατρίδας.
Για να θυμηθούμε τον ηθικό Καζαντζάκη, ο όποιος θα πρέπει να πάρει τη θέση του ανέμελου Ζορμπά ως πρότυπο της νέας Ελλάδας, κατά τη διάρκεια τουλάχιστον ενός διαλείμματος εσωστρέφειας στην πορεία μας, ‘μόνον αν συμπεριφερόμαστε όλοι μας ως αποκλειστικά υπεύθυνοι για τη σωτηρία της Ελλάδας, θα καταφέρουμε να βγούμε από την κρίση».
