Το 1869 ακολούθησε τον πατέρα του και τα άλλα δύο αδέλφια του (Νικόλαο και Γεώργιο) στην Αίγυπτο. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Καφρ-ελ-Ζαγιάτ (KafrAlZayat), μία πόλη με έντονη βιομηχανική και αγροτική δραστηριότητα στη δυτική όχθη του Νείλου. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας (1881), οι αδελφοί Βασίλειος και Νικόλαος επέστρεψαν στην γενέτειρά τους, ενώ ο τρίτος αδελφός (Γεώργιος) παρέμεινε στην Αίγυπτο [1]. Την ίδια χρονιά ο Νικόλαος [2] ίδρυσε τυπογραφείο στον Βόλο και ο Βασίλειος βιβλιοχαρτοπωλείο. Στο κατάστημα του τελευταίου που στεγάστηκε στην οικία του Ζήσιμου Μοσχοβίδη, πωλούνταν επίσης παιχνίδια και είδη ραπτικής [3].
Ο Βασίλειος Ρουσόπουλος εργάστηκε στον Βόλο μέχρι το 1889, ενώ στη συνέχεια εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Λάρισα. Σε σύντομο χρονικό διάστημα απέκτησε την εκτίμηση της Λαρισαϊκής κοινωνίας, αφού τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του Αγγελική,ενίσχυαν ανά τακτά χρονικά διαστήματα το έργο των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων της πόλης. Ιδιαίτερα η σύζυγός του Αγγελική υπήρξε δωρήτρια του ναού του Αγίου Κωνσταντίνου, αφού αφιέρωσε σε αυτόν τρείς μεγάλες εικόνες: Τον Άγιο Βασίλειο, τον Ευαγγελισμό και την Ανάσταση [4]. Την επόμενη χρονιά (1890) ο Ρουσόπουλος αγόρασε από έναν Αθηναίο μεταπράτη ένα παλαιό πιεστήριο Γαλλικού τύπου με ιδιαίτερη ιστορική σημασία αφού ήταν το πρώτο τυπογραφείο που λειτούργησε στην Ελλάδα κατά τους χρόνους της Εθνεγερσίας (1822) [5]. Στη συνέχεια σύστησε το τυπογραφείο «Όλυμπος», το οποίο φημιζόταν για «την φιλοκαλλίαν, την ταχύτητα και τας συγκαταβατικάς τιμάς», ενώ το 1893 προέβη στην έκδοση της εβδομαδιαίας τετρασέλιδης εφημερίδας «Όλυμπος» με το «παλαιόν πιεστήριον να εξακολουθή πιστώς το έργον του» [6]. Τα κύρια άρθρα της εφημερίδας ήταν δικά του, ενώ στις σελίδες της φιλοξενήθηκαν άρθρα και απόψεις πολιτικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος που τα υπέγραφαν τρίτοι.
Η κυκλοφορία της εφημερίδας ανεστάλη με την κήρυξη του Ελληνοτουρκικού πολέμου και την κατάληψη της Λάρισας (1897), ενώ μετά τη λήξη της Τουρκικής κατοχής (1898) επανέλαβε την έκδοσή της. Το πρώτο φύλλο της δευτέρας περιόδου κυκλοφόρησε την Τετάρτη 17 Ιουνίου 1898 [7], ενώ ο ίδιος απευθύνθηκε στους αναγνώστες του με το εξής σημείωμα: «Αναγκασθέντες πέρυσιν, ως εκ των ατυχών του Έθνους περιστάσεων, να διακόψωμεν την έκδοσιν του «Ολύμπου», επαναλαμβάνομεν από σήμερον την συνέχειαν της εκδόσεως αυτού, πεποιθότες ότι θέλομεν τύχει της ευγενούς υποστηρίξεως της κοινωνίας, τα συμφέροντα της οποίας ες αεί θέλομεν υποστηρίζει».
Ο Βασίλειος Ρουσόπουλος ανέστειλε οριστικά την έκδοση της εφημερίδας στα τέλη του 1907 [8]. Δύο χρόνια αργότερα (1909), ο 72χρονος πλέον δημοσιογράφος και εκδότης εγκατέλειψε τη Λάρισα και εγκαταστάθηκε στο Ζαγαζίκ της Αιγύπτου. Τον ακολούθησε και η θυγατέρα του Αναστασία (Τασία) που διορίσθηκε δασκάλα στα εκπαιδευτήρια της εκεί Ελληνικής Κοινότητας [9].
Ο Βασίλειος Ρουσόπουλος απεβίωσε στο Ζαγαζίκτα ξημερώματα της Παρασκευής 3/16 Μαΐου 1913 μετά από ολιγοήμερη ασθένεια. Κηδεύθηκε το απόγευμα της ιδίας ημέρας και ετάφη στο νεκροταφείο της Ελληνικής Κοινότητας της πόλης. Ο Δημήτριος Φωτιάδης, εκδότης της τοπικής ελληνόφωνης εφημερίδας «Αίγυπτος» αποχαιρέτησε τον πρώην συνάδελφό του με ένα συγκινητικό δημοσίευμα: «Ο συμπολίτης μας Βασίλειος Ρουσόπουλος και πατήρ της διδασκαλίσσης εν τοις Εκπαιδευτηρίοις της ημετέρας κοινότητος Δδος Τασίας Ρουσοπούλου απεβίωσε εν ηλικία 75 ετών […]. Παρ’ όλον το βραχύ της εν Ζαγαζίκ διαμονής του, ο σεβαστός πρεσβύτης είχεν ελκύσει την αγάπην και εκτίμησιν πάντων των σχετισθέντων αυτόν των οποίων και ειλικρινή λύπην διερμηνεύοντες απευθύνομεν τα εγκάρδια συλλυπητήρια εις τους βαρυπενθούντες οικείους του» [10].
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Από τον γάμο του είχε αποκτήσει ένα αγόρι (Ιωάννη) και δύο κορίτσια (Αφροδίτη και Ευγενία). Το 1890 ο Ιωάννης εγκαταστάθηκε στη Λάρισα. Ήταν ιδιοκτήτης μίας πολυτελούς διωρόφου κατοικίας που βρισκόταν απέναντι ακριβώς από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Το 1898 επέστρεψε στην Αίγυπτο, διορίζοντας ως πληρεξούσιό του τον συμβολαιογράφο Αγαθάγγελο Ιωαννίδη με σκοπό την ενοικίασή της. Βλ. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 29 (24 Οκτωβρίου 1898). Από τις θυγατέρες του, η μεν Αφροδίτη παντρεύτηκε το 1904 τον Βασίλειο Πολίτη (λογιστή των εκκοκκιστηρίων βάμβακος «Ροδίου» στην πόλη Κάφρ-ελ-Ζαγιάτ), η δε Ευγενία το 1910 τον επιχειρηματία Αντώνιο Βασιλά από το Κάιρο. Βλ. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 288 (30 Μαΐου 1903), φ. 334 (17 Απριλίου 1904) και Μικρά (Λάρισα), φ. 35/437 (21 Ιανουαρίου 1910). Ο Γεώργιος ήρθε το καλοκαίρι του 1899 στην Ελλάδα για λόγους υγείας. Μετά από βραχύχρονη διαμονή στη Λάρισα και την Αιδηψό, επέστρεψε εκ νέου στην Αίγυπτο. Βλ. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 65 (17 Ιουλίου 1899).
[2]. Είναι γνωστές δύο θυγατέρες του: Η Μαριγώ και η Πολυξένη. Η τελευταία παντρεύτηκε στον Βόλο (17 Ιουλίου 1894) τον έμπορο Κωνσταντίνο Ιωαννίδη από την Μακεδονία, με ανάδοχο τον Αλέξανδρο Σταμπόγλου. Βλ. «Φωνή των έξω Ελλήνων» (Βόλος), φ. 1 (20 Ιουλίου 1894). Απεβίωσε τον Δεκέμβριο του 1901 και κηδεύθηκε στον Βόλο. Βλ. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 210 (1 Ιανουαρίου 1902).
[3]. Θεσσαλία (Βόλος), φ. 297 (30 Δεκεμβρίου 1881).
[4]. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 56 (1 Δεκεμβρίου 1899).
[5]. Το 1822 οι Γάλλοι φιλέλληνες δώρισαν στην τότε Ελληνική προσωρινή Κυβέρνηση ένα πλήρες τυπογραφείο «μεθ’ ενός πιεστηρίου συστήματος Γαλλικού με την επιγραφή Gaveaux εκ των τότε εν χρήσει, το οποίο τοποθετηθέν εν Αιγίνη επί αρκετά έτη εξυπηρέτησεν τους μεγάλους εκείνους σκοπούς». Το τυπογραφείο μεταφέρθηκε επί Καποδίστρια στο Ναύπλιο και αργότερα (επί βασιλείας Όθωνα) στην Αθήνα και λειτούργησε μέχρι το 1857. Εκείνη την χρονιά εκποιήθηκε αντί 1.000 δρχ. σε έναν Αθηναίο μεταπράτη. Το τυπογραφείο φυλάχθηκε σε αποθήκη μέχρι το 1890, χρονιά που αγοράστηκε από τον Βασίλειο Ρουσόπουλο. Βλ. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 144 (1 Δεκεμβρίου 1900).
[6]. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 144 (1 Δεκεμβρίου 1900).
[7]. Ως τυπογραφικό λάθος εκλαμβάνεται η αναγραφή [1897] στα δύο πρώτα φύλλα της δευτέρας περιόδου.
[8]. Μικρά (Λάρισα), φ. 23/579 (22 Μαΐου 1913).
[9]. Η Αναστασία Ρουσοπούλου ήταν απόφοιτος του Διδασκαλείου Θηλέων (Αρσάκειο) της Λάρισας (Ιούλιος 1906). Βλ. Χαράλαμπος Χαρίτος& Ιουλία Κανδήλα, «Η ίδρυση και τα πρώτα χρόνια λειτουργίας των Σχολείων Θηλέων της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας στη Λάρισα», 3ο Διεθνές Συνέδριο Ιστορίας της Εκπαίδευσης (Συνεδριακό Κέντρο Πανεπιστημίου Πατρών, 1-3 Οκτωβρίου 2004), Πανεπιστήμιο Πατρών, Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης. Πρακτικά (ψηφιοποιημένα).
[10]. Αίγυπτος (Ζαγαζίκ), φ. 277 (5/18 Μαΐου 1913).
Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου
