Στις 12 Σεπτεμβρίου 1873 διορίσθηκε γραμματέας στο Ειρηνοδικείο της Επιδαύρου στην Αργολίδα (ΦΕΚ 56/Α/12-11-1873), θέση από την οποία απολύθηκε στις 6 Ιουνίου 1874 (ΦΕΚ 46/Α/29-12-1874). Στις 7 Αυγούστου 1874 διορίσθηκε γραμματέας στο Ειρηνοδικείο Μάσσητος (Κρανίδι) της Αργολίδας (ΦΕΚ 3/Α/25-1-1875) ενώ στις 24 Μαΐου 1875 μετατέθηκε ως γραμματέας στο αντίστοιχο της Ελευσίνας (ΦΕΚ 43/Α/29-6-1875). Μετά από επιτυχείς εξετάσεις έλαβε την άδεια του συμβολαιογράφου και διορίσθηκε στο Λαύριο όπου παρέμεινε για έξι χρόνια (1875-1881).
Δύο μήνες μετά από την απελευθέρωση της Θεσσαλίας με Βασιλικό διάταγμα (22 Οκτωβρίου 1881) καθορίστηκε σε «πέντε» (5) ο αριθμός των συμβολαιογραφείων στην περιφέρεια του Ειρηνοδικείου της Λάρισας με έδρα αυτών στην ομώνυμη πόλη (ΦΕΚ 4/Α/27-1-1882). Ο Παναγιώτης Σκαμβούγερας ήταν ο πρώτος συμβολαιογράφος που εγκαταστάθηκε στη Λάρισα μετατεθείς κατόπιν αιτήσεώς του από το Λαύριο στις 27 Οκτωβρίου 1881 (ΦΕΚ 4/Α/27-1-1882). Ο «αρχαίος και ικανός υπάλληλος» έφθασε με ατμόπλοιο στον Βόλο στις 5 Νοεμβρίου 1881 και αυθημερόν αναχώρησε για την Λάρισα [2]. Ο διορισμός του επικυρώθηκε με Βασιλικό Διάταγμα στις 29 Μαρτίου 1882 (ΦΕΚ 89/Α/29-8-1882). Αρχικά εγκατέστησε το γραφείο του σε κατάστημα ιδιοκτησίας του Οθωμανού κτηματία Χαμίτ Χατζή Χουσεΐν πασά που βρισκόταν στη «μεγάλη οδό του Σεραγίου» (σε διπλανό κατάστημα ήταν το συμβολαιογραφείο του Αγαθάγγελου Ιωαννίδη), αλλά το 1884 μετέφερε το γραφείο του σε νεόδμητο κτήριο απέναντι από το πρώην δημόσιο ταμείο [3].
Στις 25 Αυγούστου 1883 η Πετρούλα Σκαμβούγερα (σύζυγος) αγόρασε από τον δικαστικό υπάλληλο Ηλία Γαβαλά μία οικία που βρισκόταν στη συνοικία Σουφλάρ (ενορία Αγίων Τεσσαράκοντα) αντί 800 δρχ. [4]. Λίγους μήνες αργότερα (26 Μαρτίου 1884) την πώλησε στον Νικόλαο Γ. Δίδυμο έναντι 580 δρχ.[5]. Ο λόγος της μεταπώλησης και μάλιστα με τίμημα αρκετά χαμηλότερο από αυτό της αγοράς, ίσως να σχετίζεται με το ανθυγιεινό κλίμα της περιοχής, αιτία από την οποία ο Παναγιώτης Σκαμβούγερας την περίοδο αυτή είχε αρρωστήσει σοβαρά.
Λίγο αργότερα ο ίδιος αγόρασε δύο κατοικίες στη συνοικία Ντάρκολι. Η μία εξ’ αυτών ενοικιάστηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1885 για μία πενταετία (από 1 Ιανουαρίου 1886 μέχρι 31 Δεκεμβρίου 1891) και έναντι συνολικού μισθώματος 250 νέων χρυσών δρχ. στον ξενοδόχο Χρήστο Βαμβακά και στον Νικόλαο Τσούκα οι οποίοι ίδρυσαν εταιρεία για την λειτουργία μίας επιχείρησης εστιατορίου και καφενείου (καφέ-σαντάν). Η ενοικίαση συνοδεύθηκε με κάποιους όρους που είχαν συμφωνήσει οι δύο πλευρές: 1) Οι ενοικιαστές θα ανήγειραν με δικά τους έξοδα, εντός της πενταετίας, δύο λιθόκτιστα κτίρια με κεραμοσκεπή (αριστερά και δεξιά της κατοικίας), προϋπολογισμού 10.000 δρχ. τα οποία θα χρησίμευαν ως αίθουσες εστιατορίου και ζυθοπωλείου-καφενείου. 2) Μετά το πέρας της ανέγερσης των δύο κτιρίων, η εκμετάλλευση αυτών, θα ήταν προς όφελος των ενοικιαστών, αφού μέχρι τη λέξη της πενταετίας δεν θα πλήρωναν κανένα ενοίκιο στον ιδιοκτήτη. 3) Μετά το τέλος της πενταετίας οι οικοδομές θα περιέρχονταν στην πλήρη κυριότητα του Σκαμβούγερα, ενώ σε περίπτωση που θα είχαν μείνει ημιτελείς, ή δεν θα είχαν ανεγερθεί καθόλου, οι ενοικιαστές θα πλήρωναν ως ποινική ρήτρα το ποσό των 250 χρυσών τουρκικών λιρών [6].
Τον Οκτώβριο του 1890 του προτάθηκε να λάβει μέρος στην εκλογική αναμέτρηση της 11ης Νοεμβρίου 1890 (εκλογή Λάρισας) για την ανάδειξη Νομαρχιακού Συμβούλου στη θέση του παραιτηθέντα Χρήστου Δημητριάδη. Ο τοπικός Τύπος τον υποστήριξε με συνεχείς δωρεάν καταχωρήσεις: «Εκτιθέμενος το πρώτον ως υποψήφιος Νομαρχιακός Σύμβουλος ελπίζομεν ότι θέλει τύχει της πολιτικής συνδρομής όλων των ανεξαρτήτων πολιτών της ημετέρας πόλεως και των έξω μερών» [7]. Στις 7 Νοεμβρίου 1890 με επιστολή του στον Τύπο απέσυρε την υποψηφιότητά του επειδή όπως σημείωσε: «Μετά την προς τους Νομάρχας του Κράτους εγκύκλιον του Υπουργείου των Εσωτερικών περί αναστολής των εργασιών των Νομαρχιακών Συμβουλίων και μετά την δήλωσιν του κ. προέδρου της Κυβερνήσεως περί προσεχούς καταργήσεως του σχετικού νόμου θεωρώ άσκοπον την εξακολούθησιν του εκλογικού αγώνος» [8]. Νομαρχιακός Σύμβουλος εξελέγη ο Βασίλειος Σηλυβρίδης ο οποίος μετά την παραίτηση του Σκαμβούγερα είχε απομείνει ως ο μόνος υποψήφιος [9].
Το 1894 συνταξιοδοτήθηκε και εγκαταστάθηκε στον Δομοκό. Απεβίωσε στις 30 Σεπτεμβρίου 1909 «κατόπιν οξυτάτης διημέρου νόσου» [10]. Από το γάμο του με την Πετρούλα Σκαμβούγερα [11], απέκτησε τρία παιδιά.
Ο Χρήστος γεννήθηκε το 1872 στην Αθήνα. Απόφοιτος του Γυμνασίου της Λάρισας [12] και αργότερα της Νομικής Σχολής Αθηνών, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα όπου εργάστηκε ως συμβολαιογράφος. Τον Φεβρουάριο του 1903 νυμφεύθηκε στην Αθήνα την Αικατερίνη Ν. Δημοπούλου [13].
Ο Γεώργιος υπήρξε ενεργό και δραστήριο μέλος του «Λαρισαϊκού Ομίλου». Παραιτήθηκε όμως τον Αύγουστο του 1906 μετά από διένεξη που είχε με τον πρόεδρο του Ομίλου Αλέξανδρο Μιχαηλίδη σχετικά με διενεργηθείσα εκδήλωση για τη συγκέντρωση χρημάτων υπέρ των προσφύγων της Αγχιάλου [14]. Στην εκδήλωση είχε παρευρεθεί και ο ποιητής Σπύρος Ματσούκας (1873-1928).
Η Ειρήνη γεννήθηκε το 1871 στην Αθήνα. Παντρεμένη με τον δικηγόρο της Λάρισας Αριστοτέλη Ιατρού, διακρίθηκε για την φιλανθρωπική της δράση και τη συμμετοχή της στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης, ως μέλος του «Λαρισαϊκού Ομίλου» [15]. Απεβίωσε το 1950 και ετάφη στο παλαιό νεκροταφείο της Λάρισας.
Το πλήρες συμβολαιογραφικό του αρχείο από το 1881 έως το 1894 διασώζεται στα Γενικά Αρχεία του Κράτους (Αρχεία Νομού Λάρισας).
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Έρευνα (Λάρισα), φ. 1 (1 Ιουλίου 1884).
[2]. Θεσσαλία (Βόλος), φ. 283 (7 Νοεμβρίου 1881).
[3]. Λάρισα (Λάρισα), φ. 5 (19 Νοεμβρίου 1884).
[4]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ). Συμβολαιογραφικό Αρχείο Αγαθάγγελου Ιωαννίδη, φκ. 007 [1882-1883], αρ. 1892 (25 Αυγούστου 1883).
[5]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 011 [1884], αρ. 2886 (26 Μαρτίου 1884).
[6]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 016 [1885-1886], αρ. 4935 (24 Δεκεμβρίου 1885).
[7]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ 56 (25 Οκτωβρίου 1890).
[8]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ 58 (8 Νοεμβρίου 1890).
[9]. Βλ. άρθρο: «Η εκλογική παρωδία της παρελθούσης Κυριακής», Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 59 (15 Νοεμβρίου 1890).
[10]. Μικρά (Λάρισα), φ. 18/420 (2 Οκτωβρίου 1909).
[11]. Απεβίωσε τον Ιανουάριο του 1890. Βλ. «Νεκρολογία: Πετρούλα Σκαμβούγερα», Σάλπιγξ (Λάρισα), φ 17 (23 Ιανουαρίου 1890).
[12]. ΓΑΚ/ΑΝΛ, Αρχείο Γυμνασίου Λαρίσης, Σχολική χρονιά 1890-1891, Μαθητολόγιο, α/α 40, σ. 8.
[13]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 671 (2 Μαρτίου 1903), φ. 676 (6 Απριλίου 1903) και Όλυμπος (Λάρισα), φ. 274 (28 Φεβρουαρίου 1903).
[14]. Μικρά (Λάρισα), φ. 87/237 (3 Σεπτεμβρίου 1906) και φ. 88/238 (6 Σεπτεμβρίου 1906).
[15]. Μικρά (Λάρισα), φ. 83/233 (20 Αυγούστου 1906).
Αλέξανδρος Χ. Γρηγορίου
