Του Κώστα Γκιάστα
Διαβάζοντας τους τίτλους αρκετών, αν όχι των περισσότερων, ελληνικών ιστοσελίδων που ασχολούνται με την τελική επιλογή των Βρετανών σε σχέση με την παραμονή τους ή όχι (όπως και έγινε) στην Ε.Ε. σου δημιουργείται η εντύπωση πως μια νοικοκυρά στο Λίβερπουλ, ένας αγρότης από το Νιούκαστλ, ένας Έλληνας φοιτητής στην Οξφόρδη τρέχουν αλαφιασμένοι πιάνοντας τα μαλλιά τους και φωνάζοντας όπως πρώτος έδειξε το δρόμο ένας χρηματιστής (πού αλλού;) στο Σίτι του Λονδίνου.
«Σοκ στις αγορές», «Βυθίζονται τα νοικοκυριά», «Στο σκοτάδι Έλληνες φοιτητές και μετανάστες» μέχρι και «Τελειώνει η Premier League;».
Μα τελικά πώς είναι να ζεις μια (ηρωική; θα το δείξει η ιστορία) έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Γι’ αυτό τον λόγο συζητήσαμε με τρεις Έλληνες που ζουν, εργάζονται ή σπουδάζουν σε χώρες του Ηνωμένου Βασιλείου. Καταγράψαμε τόσο την αγωνία τους όσο και την ώριμη σκέψη τους.
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
«Τι θα γίνει με τους Ευρωπαίους
που ζουν και εργάζονται εδώ;»
Ο Φίλιππος Παναγόπουλος ζει και εργάζεται στο Ρέντινγκ που απέχει 40 λεπτά από το Λονδίνο με το τρένο. Ακόμα διαβάζει τα αποτελέσματα όταν του ζητάμε να μας περιγράψει τα συναισθήματά του. «Νικητές και ηττημένοι στο Ηνωμένο Βασίλειο στέκονται ακόμα μουδιασμένοι στον απόηχο του πολυσυζητημένου δημοψηφίσματος. Αμήχανοι απέναντι στη μέχρι πρότινος -φαινομενικά τουλάχιστον- απίθανη έξοδο ενός κράτους-μέλους από την ΕΕ που πλέον αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Ο ευρωσκεπτικισμός επικράτησε έστω και με βραχεία κεφαλή και πλέον η Ένωση μπαίνει σε αχαρτογράφητα νερά».
Όσον αφορά στα ερωτηματικά, σύμφωνα με τον ίδιο «είναι πολλά και ξεκινούν από το πού χάθηκε το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης σε έναν λαό με θεωρητικά ευρωπαϊκό DNA για να συνεχιστούν σε πιο πρακτικό επίπεδο σχετικά με τους όρους που θα συντελεστεί το διαφαινόμενο διαζύγιο σε επίπεδο συμφωνιών, νομικών και οικονομικών, και φυσικά ανθρώπων. Είναι σίγουρο ότι το αποτέλεσμα αναπόφευκτα θα δρομολογήσει μια σειρά εξελίξεων στο εσωτερικό. Μένει να φανεί αν αυτές θα είναι τόσο ραγδαίες που να προκαλέσουν τριγμούς και στην υπόλοιπη ήπειρο. Το Ηνωμένο Βασίλειο θα κληθεί να διαχειριστεί προσεχώς στο πλαίσιο της αποχώρησής του το μεταναστευτικό, το οποίο αποτέλεσε και έναν από τους βασικούς πυλώνες της επιχειρηματολογίας όσων υποστήριξαν το Brexit. Τα ερωτηματικά κι εδώ πολλά. Τι θα γίνει με τους Ευρωπαίους πολίτες που ζουν και εργάζονται ήδη εδώ ή με όσους σχεδιάζουν να έρθουν για να εργαστούν και να σπουδάσουν στα πανεπιστήμια της χώρας; Η αποχώρηση θα απελευθερώσει όντως τη χώρα από πρόσθετα οικονομικά βάρη και θα ανακουφίσει το ασθμαίνον Εθνικό Σύστημα Υγείας ή θα επιφέρει ύφεση; Παράλληλα αναζωπυρώνονται οι αποσχιστικές τάσεις της Σκωτίας, η οποία ήταν σαρωτικά υπέρ του Bremain, που ήδη ψελλίζει κουβέντες για νέο δημοψήφισμα. Ας ελπίσουμε ότι όλα αυτά τα έλαβαν σοβαρά υπόψη τους οι Βρετανοί πριν πάνε στις κάλπες, βασιζόμενοι σε όσο το δυνατόν σοβαρή πληροφόρηση και όχι από τα πιασάρικα σουβέρ των Wetherspoons και τις κορόνες του Nigel Farage».
ΟΛΓΑ ΛΑΠΠΑ
«Υπάρχει θέση για μένα εδώ;»
Η Όλγα Λάππα, είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια που ζει στο Κάρντιφ της Ουαλίας κάνει μια αποκοπή από το ημερολόγιό της για την «Ε». Αξίζει να διαβαστεί:
«23.06.2016: Η ημέρα που οι Βρετανοί καλούνται να ψηφίσουν για το μέλλον της χώρας τους στην ΕΕ έχει φτάσει. Έχοντας κάνει άπειρες συζητήσεις για το συγκεκριμένο θέμα με Βρετανούς συμφοιτητές μου αλλά και εργαζόμενους εδώ, έχω πειστεί ότι το αποτέλεσμα θα είναι BRIMAIN. Ένα πανό έξω από το κάστρο του Cardiff, λίγες μέρες πριν υπέρ της παραμονής της χώρας στην ΕΕ, μου έδωσε ακόμα μεγαλύτερη σιγουριά.
24.06.2016: Θεωρώντας το αποτέλεσμα δεδομένο και χωρίς να έχω ενημερωθεί για τις εξελίξεις, με έκπληξη διαβάζω μηνύματα φίλων που με ρωτάνε πώς είναι η πρώτη μέρα του BREXIT. Οι σελίδες μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γεμίσει με άρθρα του τύπου «10 πράγματα που αλλάζουν στη ζωή των Βρετανών μετά το BREXIT». Απίστευτο. Μετά από 9 μήνες στην Ουαλία κι ενώ έχω προσαρμοστεί στον τρόπο ζωής εδώ, κάνω σχέδια για τη ζωή μου εδώ μετά το τέλος του μεταπτυχιακού μου τον Σεπτέμβρη, ξαφνικά άλλο ένα εμπόδιο εμφανίζεται και τα ανατρέπει όλα. Δεν ξέρω πώς αυτό θα με επηρεάσει, αν θα μπορέσω να μείνω εδώ ή θα πρέπει να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα. Τόσες απορίες και δεν νομίζω ότι είναι κάποιος σε θέση να μου δώσει απαντήσεις, αφού και οι ίδιοι οι Βρετανοί δεν ξέρουν ακριβώς τι μέλει γενέσθαι. Το σίγουρο είναι ότι αυτή η αλλαγή θα επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό και τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, εννοείται και την Ελλάδα που πάντα επηρεάζεται προς το χειρότερο. Έφυγα για ένα καλύτερο μέλλον σε μια χώρα που προάγει την πολυπολιτισμικότητα και τη διαφορετικότητα μεταξύ των ανθρώπων. Αν η επιθυμία των Βρετανών είναι να εξαφανίσουν κάθε τέτοιο στοιχείο και να απομονωθούν, τότε δεν νομίζω ότι υπάρχει μια θέση για μένα εδώ».
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ
«Ο πολυπολιτισμικός χαρακτήρας
της χώρας έχει κλονιστεί»
Μεταπτυχιακός φοιτητής και ο Κωνσταντίνος Ραπτόπουλος που έζησε την ιστορική στιγμή στην καρδιά της Αγγλίας, το Λονδίνο. Στην αρχή της επικοινωνίας μας, κάνει λόγο για ανάμεικτα συναισθήματα αναλύοντάς τα: «Από τη μία βλέπουμε να αλλάζει η ιστορία και γινόμαστε κομμάτι της, που θα δείξει τι επιπτώσεις θα έχει. Από την άλλη με αυτή τη μικρή διαφορά βλέπουμε πώς μπορούν να δημιουργηθούν δύο αντικρουόμενα μέτωπα που μπορούν να διχάσουν τον λαό της Αγγλίας και τον κόσμο βέβαια που έχει μεταναστεύσει εδώ αλλά και αυτό θα φανεί και στην πορεία. Το βέβαιο είναι ότι ο πολυπολιτισμικός χαρακτήρας της χώρας έχει κλονιστεί. Σχετικά με τον κόσμο που έχει έρθει στη Μεγάλη Βρετανία με όνειρα, είναι μια μεταβατική περίοδος. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πού θα οδηγήσει όλο αυτό και η αβεβαιότητα είναι το χειρότερο συναίσθημα. Το σίγουρο είναι ότι το μοντέλο της ενωμένης Ευρώπης έχει αποτύχει και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να μας προβληματίζει. Η Μεγάλη Βρετανία έκανε την αρχή, η Ευρώπη αποδεικνύεται ευάλωτη και ίσως χωρίς πρόσφορο έδαφος για εργασία. Αλλά μετά το σοκ των πρώτων ωρών δεν πρέπει να χάνουμε την αισιοδοξία μας και με καθαρό μυαλό να βρούμε ποια θα είναι η επόμενη κίνηση για τον καθένα ξεχωριστά».
