Του Κώστα Γκιάστα
«Μετά από πέντε μήνες αποχής οι περισσότεροι θα περίμεναν να υπάρχει απογοήτευση, πέραν της κόπωσης. Οι Γενικές Συνελεύσεις των Δικηγορικών Συλλόγων ανά την Ελλάδα απέδειξαν ότι το αγωνιστικό φρόνημα παραμένει ακμαίο».
Με αυτόν τον τρόπο ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγους Λάρισας, κ. Δημήτρης Κατσαρός, μιλώντας στην «Ε», ξεκαθαρίζει πως σύσσωμος ο κλάδος παραμένει απτόητος απέναντι στη «λαίλαπα» του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου, παρά τη μεγάλη ζημία που έχει υποστεί και αναμένεται να υποστεί στη συνέχεια.
Μάλιστα τόνισε πως προετοιμάζουν την εναντίωσή τους στα εθνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια και αρχές, ενώ γνωστοποίησε πως οι θέσεις τους για την αντισυνταγματικότητα του ασφαλιστικού έγιναν δεκτές από τα αρμόδια –θεσμικά γνωμοδοτικά προς τη νομοθετική εξουσία όργανα.
Η συνέντευξη:
*Είστε ίσως ο μοναδικός κλάδος στην Ελλάδα που συνεχίσατε τις κινητοποιήσεις σας για τόσους μήνες. Τι αίσθημα υπάρχει στους δικηγόρους πλέον; Δικαίωσης ή απογοήτευσης; Πώς αποτιμάται ένας τέτοιος αγώνας και μάλιστα τη στιγμή που ψηφίστηκε το νέο νομοσχέδιο...
-Η αποχή των δικηγόρων άρχισε στις 12 Ιανουαρίου και από τότε συνεχίζεται χωρίς διακοπή, παρά την ψήφιση του ασφαλιστικού. Ναι, είμαστε ο μοναδικός κλάδος που βρίσκεται σε κινητοποίηση για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι αλήθεια ότι οι επιστημονικοί φορείς και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, εκφράστηκαν στο ασφαλιστικό με κοινή φωνή και διεκδίκηση, δεν υπήρξε, ωστόσο, η ίδια ανταπόκριση στο πεδίο της αποχής. Παρότι υπήρχαν μόνο θετικές προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή ενός επίπονου μεν αλλά αποτελεσματικού αγώνα. Κοινό διακύβευμα, κοινό αίτημα, χειροπιαστά και ξεκάθαρα επιχειρήματα που έβρισκαν ευρεία κοινωνική απήχηση. Υπήρχαν φορείς και κλάδοι που μπορούσαν να ασκήσουν αφόρητη πίεση στην Κυβέρνηση, ισχυρότερη σε κάθε περίπτωση από αυτή των δικηγόρων. Αυτή τη φορά, δεν έβρισκε έδαφος ο κοινωνικός αυτοματισμός. Απουσίαζε η, τόσο συχνή στην ελληνική πραγματικότητα, υπονόμευση μεταξύ των επαγγελματικών ομάδων. Το ασφαλιστικό, κύριε Γκιάστα, μπορούσε να μην ψηφιστεί. Μια «ευκαιρία» που χάθηκε, προς το παρόν... Μπορούσε και ήταν δυνατόν, οι 153 «εθελοντές» που στηρίζουν μια κυβέρνηση που ψευδολογεί προς πάσα κατεύθυνση, να εκτεθούν στο ρίσκο της ονειδιστικής μομφής του πολιτικού καιροσκοπισμού και αμοραλισμού... Να υποχρεωθεί η κυβέρνηση σε ουσιαστικό διάλογο με αναλογιστικές μελέτες και ποσοτικοποιημένα στοιχεία... Να εκφράσουν ανοιχτά τις θέσεις τους τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που θέλουν να κυβερνήσουν και όχι να «καμουφλάρονται» πίσω από τη συγκυβερνητική πλειοψηφία... Να δοθεί και η ουσιαστική δυνατότητα στους θεσμικούς φορείς να διατυπώσουν με υπευθυνότητα και σοβαρότητα τη δική τους θέση... Και να προκύψει μια πραγματική ασφαλιστική μεταρρύθμιση, όπου ο καθένας θα καταβάλλει εισφορές για κοινωνική ασφάλιση με βάση την εισφοροδοτική του ικανότητα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, για τους δικηγόρους δεν ισχύουν όσα είπε ο Γάλλος πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, «εγκωμιάζοντας» τον κ. Τσίπρα, που κατάφερε χωρίς απεργίες να περάσει νόμο 7.500 σελίδων. Αυτή και μόνον η φωτεινή εξαίρεση, αποτελεί έπαινο και τίτλο τιμής για τους δικηγόρους. Διότι στη δύσκολη αυτή συγκυρία, όχι μόνον δίνουν έναν αγώνα επιβίωσης, αλλά εκφράζουν και τις αγωνίες της δοκιμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας. Και αυτό υπερβαίνει τα οποιαδήποτε αισθήματα, που μπορεί ανθρώπινα να μας διακατέχουν. Μετά μάλιστα από πολύμηνο αγώνα, που συνεχίζεται και δεν μπορεί να υπάρξει ακόμη οριστική αποτίμηση.
* Αν και είναι νωρίς να απαντήσετε σε κάτι τέτοιο, υπάρχει η αίσθηση πως οι κινητοποιήσεις των δικηγόρων μπορούν να συνεχιστούν και από τον Σεπτέμβριο;
-Θα περίμενε κανείς, κύριε Γκιάστα, μετά από πέντε μήνες αποχή να υπάρχει απογοήτευση, πέραν της κόπωσης. Οι Γενικές Συνελεύσεις των Δικηγορικών Συλλόγων ανά την Ελλάδα απέδειξαν ότι το αγωνιστικό φρόνημα παραμένει ακμαίο. Μένει να συνεχίζει να εκφράζεται ενωτικά και πανελλαδικά, όπως μέχρι τώρα. Ήδη η Ολομέλεια Προέδρων Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας, στην πρόσφατη συνεδρίασή της στις 3 Ιουνίου αποφάσισε τη συνέχιση –μετεξέλιξη του αγώνα με στοχευμένη αποχή από δίκες συμφερόντων του Δημοσίου. Παράλληλα προετοιμάζουμε την εναντίωσή μας κατά του ασφαλιστικού στα εθνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια και αρχές. Οι θέσεις μας για αντισυνταγματικότητα του ασφαλιστικού έγιναν δεκτές από τα αρμόδια –θεσμικά γνωμοδοτικά προς τη νομοθετική εξουσία όργανα. Το Ελεγκτικό Συνέδριο, η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής, η ΚΕΝΕ, η Οικονομική Επιτροπή του Υπουργείου Εργασίας, υιοθέτησαν πλήρως την επιχειρηματολογία μας για την έλλειψη αναλογιστικών μελετών και ότι το ασφαλιστικό όχι μόνον δεν είναι βιώσιμο, αλλά προσβάλλει και τα ελάχιστα όρια αξιοπρεπούς διαβίωσης του ελεύθερου επαγγελματία. Τελικά η νομοθετική επιλογή της συγκυβερνητικής πλειοψηφίας θα κριθεί και στο πεδίο του δικαστικού αγώνα.
*Κάποιοι δικηγόροι στο επάγγελμα ψήφισαν το νομοσχέδιο το οποίο μπορεί να είναι καταστρεπτικό για τον ίδιο τον κλάδο σας. Τελικά υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στη βουλευτική και την επαγγελματική ιδιότητα;
-Ο βουλευτής κατά το Σύνταγμα είναι αντιπρόσωπος του έθνους και έχει απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση. Αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να αμφισβητηθεί. Αν και ζούμε σε μια χώρα με πολιτική παράδοση αρχηγικών κομμάτων και με βουλευτές που κάθε άλλο, παρά για την ψήφο κατά συνείδηση διακρίνονται. Όσοι τόλμησαν να ψηφίσουν κατά συνείδηση, συνεθλίβησαν στις «μυλόπετρες» του ελληνικού παλαιοκομματικού συστήματος. Και είναι κοινή παραδοχή ότι αυτό αποτελεί μάστιγα της πολιτικής μας ζωής. Μπορεί όμως ένας βουλευτής, όταν έχει εργασιακή εμπειρία στον οιονδήποτε κλάδο, πέρα από την ψήφο του να συνεισφέρει με τη στάση του και στον διάλογο που διεξάγεται με τους φορείς. Είμαστε προσγειωμένοι στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα. Δεν «πετάμε στα σύννεφα». Είμαστε όμως κάθετα αντίθετοι, σε συμπεριφορές Μαυρογιαλούρου και Καλοχαιρέτα, καθώς και στο μοντέλο του «πολιτικού ατσίδα». Αυτά τα φαινόμενα, ενδεικτικά αρκούντως, της πολιτικής καθυστέρησης της χώρας μας, στηλίτευσε πρόσφατα το δικηγορικό σώμα σε όλη την Ελλάδα και πολύ συγκεκριμένα ο Δικηγορικός Σύλλογος Λάρισας. Όταν μάλιστα αυτά έλαβαν χώρα στην πιο δύσκολη συγκυρία, στο ασφαλιστικό, και όταν οι δικηγόροι δίνουν άνισο αγώνα επιβίωσης και επαγγελματικής προοπτικής.
*Ποια είναι η εκτίμησή σας για τον δικαστικό όγκο εργασίας που περιμένει τα δικαστήρια, της Λάρισας μετά από συσσώρευση τόσων μηνών και με δεδομένο την ήδη υπάρχουσα κατάσταση στα δικαστήρια.
-Το αρνητικό για κράτος δικαίου φαινόμενο της καθυστέρησης στην απονομή της Δικαιοσύνης το έχουν αναδείξει με τον αγώνα τους οι Δικηγορικοί Σύλλογοι. Όταν κάτι βελτιώνεται, αυτό γίνεται κυρίως εξαιτίας των προσπαθειών των Δικηγορικών Συλλόγων. Συνεισφέρουν μάλιστα και οικονομικά, όταν η λειτουργία βασικών δομών καθίσταται αδύνατη. Το πρόβλημα όμως είναι συστημικό και δομικό. Αυτό έχει αποφανθεί σε αλλεπάλληλες υποθέσεις το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, φυσικά πριν την αποχή των δικηγόρων. Δηλαδή έχει σχέση με τη δημιουργία και ανάπτυξη υποδομών τόσο υλικοτεχνικών όσο και σε προσωπικό. Είναι διαχρονικό πρόβλημα, αφορά και στη Λάρισα και όλη την Ελλάδα, δεν συνδέεται με την αποχή των δικηγόρων και δυστυχώς δεν εννοεί να βρει τη λύση του. Τελικά είναι πρόβλημα προεχόντως πολιτικό. Μια χώρα που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή, πρέπει να έχει σε πρώτη προτεραιότητα την απονομή της Δικαιοσύνης. Να διευκολύνει και όχι να αποκλείει τους πολίτες της από τη πρόσβαση στη Δικαιοσύνη. Σε μια τέτοια χώρα το Υπουργείο Δικαιοσύνης, δεν είναι ένα υποβαθμισμένο, αλλά ένα κορυφαίο Υπουργείο. Η αιχμή του δόρατος για την πρόοδο και ευημερία του λαού της. Σ’ αυτή τη χώρα, πάνω απ’ όλα, ο υπουργός Δικαιοσύνης, δεν είναι ένας θεατής των εξελίξεων εκ του μακρόθεν... αλλά έχει ικανότητες, γνώση, εμπειρία του χώρου και των προβλημάτων και ασφαλώς βούληση και αποφασιστικότητα να τα επιλύσει...
ΤΙ ΥΠΕΣΤΗΣΑΝ ΚΑΙ ΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ
Η ζημιά με αριθμούς...
Ζητάμε από τον κ. Κατσαρό να μας αναλύσει το μέγεθος της ζημιάς που υπέστησαν και αναμένεται να υποστούν με τα νέα μέτρα. Αρχικά μας λέει: «Είναι προφανές ότι ένας συνεχής και επίπονος αγώνας, απαιτεί θυσίες και έχει πρωτίστως οικονομικές συνέπειες στο σύνολο των δικηγόρων. Εντονότερες ασφαλώς στα μικρά εισοδήματα και στους νέους δικηγόρους. Όσοι συμπολίτες μας εύλογα ρωτάνε «μα πώς αντέχετε τόσους μήνες;», αγνοούν ίσως τα αγωνιστικά αποθέματα που αντλεί κάποιος όταν δίνει αγώνα για τον ίδιο και την οικογένειά του... Ένας αγώνας επιβίωσης δεν επιδέχεται μικροϋπολογισμούς και μικροσταθμίσεις... Όταν εξαγγέλλεται ο επαγγελματικός σου θάνατος, η μόνη απάντηση είναι η καθολική αγωνιστική προσπάθεια... Η εισφοροδοτική επιβάρυνση 33,95% του εισοδήματος για τους δικηγόρους της περιφέρειας, σε συνδυασμό με την εξαίρεση από το αφορολόγητο, τη φορολόγηση από το πρώτο ευρώ, την αύξηση των φορολογικών συντελεστών πάνω από 20.000 ευρώ, την αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης για τα εισοδήματα πάνω από 12.000 ευρώ απειλεί όχι μόνον την επαγγελματική προοπτική τους αλλά και αυτή τη διαβίωσή του. Αυτό αποδεικνύεται με σαφήνεια από τα παρακάτω παραδείγματα δικηγόρου που κατέβαλε για ασφαλιστικές εισφορές μέχρι σήμερα 3.153,84 ευρώ, με εισόδημα 15.000 ή 20.000 ευρώ, στην περίπτωση μη ισχύος της μεταβατικής περιόδου:
1ο παράδειγμα:
Δικηγόρος που έχει φορολογητέο εισόδημα το 2016 ποσό 15.000,00 ευρώ.
Φόρος εισοδήματος ποσό 15000,00 Χ 22%=3300,00
Προκαταβολή φ.ε ποσό 3300,00 X 100%=3300,00
Σύνολο 6600,00
Εισφορά αλληλεγγύης ποσό (15.000,00-12.000,00) X 2,2%= 66,00
Τέλος επιτηδεύματος 650,00
Ασφαλιστικές εισφορές, ποσό 15.000,00 X 33,95%= 5.092,50
Γενικό σύνολο 12408,50
Υπόλοιπο για διαβίωση (15.000,00-12.408,50)=2.591,50 ευρώ.
2ο παράδειγμα:
δικηγόρος με φορολογητέο εισόδημα το 2016 20.000,00 ευρώ.
Φόρος εισοδήματος ποσό 20.000,00 X 22%=4.400,00
Προκαταβολή φ.ε ποσό 4.400,00 X 100%=4.400,00
Σύνολο 8.800,00
Εισφορά αλληλεγγύης ποσό (20.000,00-12.000,00) X 2,2%=176,00
Τέλος επιτηδεύματος 650,00
Ασφαλιστικές εισφορές, ποσό 20.000,00 X 33,95% =6.790,00
Γενικό σύνολο 16.416,00
Υπόλοιπο για διαβίωση: (20.000-16.416,00)= 3.584,00 ευρώ.
Οι αριθμοί, είναι αμείλικτοι και καταρρίπτουν με πάταγο τα επικοινωνιακά φληναφήματα της Κυβέρνησης περί πρόνοιας για τα οικονομικά ασθενέστερα στρώματα. Η όποια μεταβατική περίοδος δεν απομειώνει τα κοινωνικά άδικα χαρακτηριστικά του ασφαλιστικού, ακόμη και αν διατηρηθεί. Και φυσικά δεν προσδίδει κοινωνικό πρόσημο όπως διακηρύσσει η αδίστακτη κυβερνητική προπαγάνδα. Ούτε τελειώνει η επαγγελματική μας ζωή σε τέσσερα χρόνια. Ήδη μετά την ψήφιση του ασφαλιστικού και «πριν αλέκτορα φωνήσαι», προέβη σε χειροτέρευση των νέων κάτω της πενταετίας και δικηγόρων με εισόδημα μέχρι 7.000 ευρώ, με τροπολογία που κατέθεσε στο πολυνομοσχέδιο που ακολούθησε. Οι όποιες ελαφρύνσεις για τις κατηγορίες αυτές δεν είναι οριστικές αλλά πρόσκαιρες και παραμένουν ως οφειλές που πρέπει να καταβληθούν στο μέλλον κατά τη διάρκεια του ασφαλιστικού τους βίου. Ο ορισμός της πολιτικής εξαπάτησης και της κοινωνικής αναλγησίας...».
