Εκείνο το καλοκαίρι του 1963, το 11ο Παγκόσμιο Τζάμπορι των προσκόπων, άρχισε με τις σημαίες μεσίστιες. Η πτήση 869 της United Arab Airlines με τους 24 προσκόπους των Φιλιππίνων, δεν έφτασε ποτέ στην Ελλάδα. Χάθηκε κοντά στη Βομβάη των Ινδιών. Τα προσκοπικά τραγούδια του τζάμπορι, κάτω από τα πεύκα του Μαραθώνα, δεν τα τραγούδησαν οι πρόσκοποι των Φιλιππίνων. Ούτε το πιο επιτυχημένο τραγούδι όλων των τζάμπορι. Αυτό, του Μάνου Χατζιδάκι, σε στίχους Νίκου Γκάτσου: «Από την άκρη της γης ξεκινήσαμε, σαν μαγεμένα της άνοιξης πουλιά...»
Ένα άλλο τραγούδι, τραγούδησε η τριμελής αποστολή των Φιλιππίνων, που στάλθηκε συμβολικά, μερικές ημέρες μετά στην Ελλάδα: «Στου γιαλού τα βοτσαλάκια, κάθονται δυο καβουράκια...». Όλως παραδόξως, αυτό το εύθυμο τραγούδι θυμόταν, πολλά χρόνια μετά, ο σημαιοφόρος της τριμελούς αντιπροσωπείας των Φιλιππίνων, που ταξίδεψε στην Ελλάδα, με στρατιωτικό ελληνικό αεροπλάνο. Τον συνάντησε στην πρωτεύουσα Μανίλα των Φιλιππίνων, το 2001, ο παλιός βαθμοφόρος των προσκόπων κ. Στέλιος Κωνσταντίνου και του είπε λεπτομέρειες της ιστορίας.
Με αφορμή το αεροπλάνο από τη Μαλαισία, που απασχολεί την παγκόσμια κοινή γνώμη, το αεροπλάνο των προσκόπων, που δεν έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα, αποκτά τραγική επικαιρότητα. Από τα 83 χαμένα αεροπλάνα, από το 1948 μέχρι σήμερα, το φιλιππινέζικο ήταν ένα από αυτά. Με τη βοήθεια του παλιού βαθμοφόρου και του διαδικτύου, η μνήμη επανέρχεται...
Ήταν 28 Ιουλίου 1963 και το αεροσκάφος De Havilland Comet 4c με 55 επιβάτες και 8 άτομα πλήρωμα, από το Τόκιο κατευθυνόταν, στο Κάιρο. Ανάμεσα στους επιβάτες, οι 24 πρόσκοποι συν ένας ιερέας, που συνόδευε υποχρεωτικά κάθε εθνική αποστολή. Το αεροσκάφος κατέπεσε στη 1.50 το πρωί, στην Αραβική Θάλασσα, λίγο πριν προσγειωθεί στη Βομβάη, μέσα σε σφοδρή καταιγίδα. Οι σοροί των επιβατών, δεν βρέθηκαν...
Στον Μαραθώνα η υποκατασκήνωση «Αιαντίς», που θα φιλοξενούσε τους Φιλιππινέζους, ήταν άδεια. Μόνο ο ένας Φιλιππινέζος βαθμοφόρος, που ανήκε στο διεθνές επιτελείο βαθμοφόρων του τζάμπορι και είχε έρθει νωρίτερα, βρισκόταν εκεί. Είχε μεταφέρει και τη δάδα του προηγουμένου τζάμπορι του 1959, που κατά συγκυρία, είχε διεξαχθεί στις Φιλιππίνες! Λίγες μέρες μετά, προς έκπληξη πολλών, από τους 14.000 κατασκηνωτές, κατέφθασε η συμβολική τριμελής αποστολή των Φιλιππίνων με τον σημαιοφόρο της, φορώντας μαύρα περιβραχιόνια. Έτυχε ιδιαίτερης υποδοχής από τον αρχηγό της κατασκήνωσης Δημήτρη Αλεξάτο, αλλά και μετά οι τρεις Φιλιππινέζοι απόλαυσαν τη ζεστή ελληνική φιλοξενία και μετά τη λήξη του τζάμπορι. Περιηγήθηκαν την Αθήνα και τουριστικούς χώρους και σε αυτές τις ξεναγήσεις, έμαθαν και το ελληνικό τραγούδι, με «τα καβουράκια».
Το 2001, ο Έλληνας παλιός πρόσκοπος βρέθηκε στη Μανίλα και στάθηκε προσοχή μπροστά στην τεράστια ανάγλυφη φωτογραφία των αδικοχαμένων, στο προσκοπικό μέγαρο της Μανίλας. Τότε κλήθηκε, για να συναντήσει τον Έλληνα, ο μόνος επιζών της τριμελούς αντιπροσωπείας του 1963, ο ηλικιωμένος σημαιοφόρος. Με δάκρια στα μάτια, εκείνος θυμήθηκε λεπτομέρειες από το αξέχαστο ταξίδι στην Ελλάδα και την «...κυρία καβουρίνα, που πάει τσάρκα με τον σπάρο στην Αθήνα...».
Ε. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ
