Κατασκευάστηκαν από τους Γερμανούς την περίοδο της Κατοχής, ώστε οι δυνάμεις Κατοχής να αποτρέψουν τυχόν επιχειρήσεις δολιοφθοράς. Ήταν μέρος των οχυρωματικών έργων της αμυντικής γραμμής της γέφυρας. Όμως και η ίδια η παλαιά σιδηροδρομική γέφυρα φέρει την πρόσφατη προπολεμική και μεταπολεμική ιστορία της περιοχής. Είναι συνυφασμένη με την ενσωμάτωση της Μακεδονίας στη Μητέρα Ελλάδα και τον αγώνα του ελληνικού Κράτους και των κατοίκων να μπουν σε τροχιά ανάπτυξης μετά από πεντακόσια χρόνια οθωμανικής σκλαβιάς, δύο παγκοσμίους πολέμους και έναν ακόμα πιο καταστρεπτικό αδελφοκτόνο πόλεμο.
Το 1941, μόλις οι Γερμανοί κατέκτησαν τη χώρα μας, υπό τον φόβο ενός σαμποτάζ οργάνωσαν τη στρατιωτική άμυνα και οχύρωση, με μια σειρά οχυρωματικών έργων. Άρχισαν να κατασκευάζουν πολυβολεία, πύργους και φυλάκια, παρατηρητήρια, καταφύγια και άλλα αμυντικά έργα σε στρατηγικής σημασίας σημεία του σιδηροδρομικού και οδικού δικτύου, με σκοπό τη φύλαξη του συγκοινωνιακού δικτύου. Πολλά τέτοια έργα τους σώζονται μέχρι τις μέρες μας. Αυτό συνέβη και στην Πιερία. Ένα από τα σημεία που θεωρούσαν μεγάλης στρατηγικής σημασίας ήταν και η μεγάλη σιδηροδρομική γέφυρα του Αλιάκμονα κοντά στο χωριό Μολυβός (σήμερα Μεγάλη Γέφυρα) του Αιγινίου. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η σιδηροδρομική γραμμή ήταν η κύρια οδός ανεφοδιασμού των γερμανικών δυνάμεων κατά την Εκστρατεία στη Βόρεια Αφρική. Η σιδηροδρομική γραμμή για τρία περίπου χρόνια εξυπηρετούσε τους στρατιωτικούς και πολιτικούς σκοπούς (μεταφορά των Ελλήνων Εβραίων στα κολαστήρια στρατόπεδα συγκεντρώσεως) των Γερμανών. Όταν ο γερμανικός στρατός αποχώρησε το 1944, ανατίναξε τη γέφυρα βάσει του σχεδίου συστηματικής καταστροφής που είχε επεξεργαστεί η Βέρμαχτ χωρίς να προλάβει να καταστρέψει τα οχυρωματικά έργα. Τα αποτυπώματα των οχυρωματικών έργων και της κατεστραμμένης γέφυρας υπάρχουν ακόμη στην περιοχή.
Το σιδηροδρομικό δίκτυο στην Ελλάδα, εκτός από τον ρόλο της επικοινωνίας και της μεταφοράς, είχε επίσης να επιτελέσει και σημαντική στρατιωτική λειτουργία. Είναι γνωστό ότι το πιο αδύνατο στρατιωτικό σημείο του σιδηροδρομικού δικτύου ήταν οι γέφυρες και οι Σιδηροδρομικοί Σταθμοί, η καταστροφή των οποίων, λόγω σημαντικών δυσκολιών στην ανασυγκρότηση, μειώνει σημαντικά τη στρατιωτική αξία τους.
Έτσι με το που ήρθαν οι Γερμανοί στο Αιγίνιο στις 12 Απριλίου του 1941 εγκατέστησαν αμέσως μια φρουρά στον Σιδηροδρομικό σταθμό του, μια στη σιδηροδρομική γραμμή δίπλα στη γέφυρα του Αλιάκμονα κι ένα φυλάκιο στη σιδηροδρομική γραμμή στην περιοχή Κρυονέρι (νότια του Αιγινίου) καθώς η απόστασή του ήταν μόλις δύο χιλιόμετρα από τη γέφυρα. Φοβούμενοι σαμποτάζ και την καταστροφή της σιδηροδρομικής γεφύρας οι Γερμανοί επέδειξαν ιδιαίτερη σπουδή στην οργάνωση οχυρωματικών έργων ξεκινώντας άμεσα την ανέγερση των οχυρωματικών δομών περιμετρικά αυτής.
Όλα τα κτίρια βρίσκονταν στην άμεση γειτνίαση με τη σιδηροδρομική γέφυρα. Το ύψος των πυροβολείων προσαρμόστηκε στο μέγεθος του υφιστάμενου σιδηροδρομικού επιχώματος με σκοπό να μεγιστοποιηθεί το εύρος των όπλων και της παρατήρησης της περιοχής. Λόγω της εγγύτητας με τον Αλιάκμονα ποταμό τα γερμανικά φυλάκια της γέφυρας, εκτός από τον γενικό πολεμικό στόχο τους για την οχύρωσή της, είχαν και ειδικό ρόλο την παρακολούθηση και τον έλεγχο του ποταμού. Επίσης κατασκεύασαν στο νοτιανατολικό φυλάκιο μπροστά προς τον ποταμό και ένα πολύ μικρό ναύσταθμο για τις βάρκες με τις οποίες περιπολούσαν στον ποταμό. Περιμετρικά της οχύρωσης της γέφυρας οι Γερμανοί εγκατέστησαν ναρκοπέδιο.
Το οχυρωματικό έργο των Γερμανών κατά την περίοδο της Κατοχής, για τη φύλαξη της σιδηροδρομικής γέφυρας του ποταμού Αλιάκμονα μας αποκαλύπτει μια πολύ ισχυρή αμυντική εγκατάσταση. Η οχύρωση της περιοχής περιλάμβανε δύο πύργους-πυροβολεία, δύο φυλάκια-πυροβολεία με τα προσαρτημένα ημιυπόγεια κτίρια υπηρεσίας των φυλακίων, ναύσταθμο, κτίρια εξυπηρέτησης της στρατοπέδευσης, διοικητήρια, θαλάμους οπλιτών και αξιωματικών, τηλεφωνικά κέντρα, σταθμούς ασυρμάτου, μαγειρεία, αποθήκες (τροφίμων, καυσίμων, πυρομαχικών, κ.λπ.) που εξασφάλιζαν την αυτάρκεια και την ασφαλή διαβίωση της φρουράς.
Σήμερα ο επισκέπτης ερχόμενος από τη Μεγάλη Γέφυρα (Μυλοβό) το πρώτο οχυρό που συναντά 150 μ. πριν τη γέφυρα είναι ο τριώροφος πύργος- πολυβολείο στη νοτιοδυτική πλευρά της σιδηροδρομικής γραμμής.
Ο τριώροφος πύργος είναι κατασκευασμένος από οπλισμένο σκυρόδεμα, πέτρα, ασβεστοκονίαμα, συμπαγείς οπτόπλινθους, ξύλο και χάλυβα εσωτερικά. Στο κέντρο κάθε πλευράς υπάρχουν προεξοχές κατασκευασμένες με τσιμεντένιους γείσους και κεραμικούς κυβόλιθους, επιβεβαιώνοντας τον οχυρωματικό προορισμό του κτιρίου. Στο εσωτερικό του πολυβολείου υπάρχει αρκετός χώρος που στρατωνίζονταν οι Γερμανοί στρατιώτες. Η εσωτερική επικοινωνία πραγματοποιούταν με ξύλινες κλίμακες, οι οποίες δεν σώζονται, αλλά υπάρχουν τα ανοίγματα στα δάπεδα και τα ίχνη τους στους τοίχους. Στην οροφή του διακρίνονται οι θέσεις βολής. Ήταν ένα φυλάκιο που μπορούσε να διαθέτει πολυπληθή άμυνα. Οι διαστάσεις και η κλίση τους υποδηλώνουν, επίσης, τον στρατιωτικό χαρακτήρα της κατασκευής. Ο τριώροφος πύργος- πολυβολείο πρέπει να επικοινωνούσε με υπόγειες σήραγγες και ορύγματα με τα υπόλοιπα κτίρια της νότια πλευράς της γέφυρας. Ο πύργος δυστυχώς καταρρέει σιγά-σιγά λόγω της διάβρωσης από τη βροχή και τη βλάστηση.
Στην νοτιοδυτική πλευρά της σιδηροδρομικής γραμμής δίπλα ακριβώς στην είσοδο της γέφυρας είναι ένα κυκλικό πετρόκτιστο πολυβολείο μαζί με το ημιυπόγειο κτίριο υποστήριξης. Το κυκλικό πολυβολείο έχει μια προφυλασσόμενη είσοδο από ένα εξωτερικό τοιχίο. Υπάρχουν μικρές οπές στα εσωτερικά τοιχία τους που έχουν σκοπό την τοποθέτηση των πολυβόλων.
Στη νοτιανατολική πλευρά της σιδηροδρομικής γραμμής υπάρχει τετράγωνο φυλάκιο μαζί με το ημιυπόγειο κτίριο υποστήριξης. Και αυτό το πολυβολείο έχει μια προφυλασσόμενη είσοδο από ένα εξωτερικό τοιχίο. Εδώ υπάρχουν ορθογώνιες μικρές οπές στα εσωτερικά τοιχία τους που έχουν σκοπό την τοποθέτηση των πολυβόλων.
Στη βορειανατολική πλευρά περνώντας τον Αλιάκμονα προς την πλευρά της Ημαθίας, υπάρχει ένας μονώροφος πετρόκτιστος πύργος-πυροβολείο. Διπλά στον πύργο υπάρχουν δύο υποστηρικτικά κτίρια τα οποία έχουν σχεδόν απογυμνωθεί: δεν υπάρχει σκεπή, δεν υπάρχουν κουφώματα, δεν υπάρχουν εσωτερικά χωρίσματα και πολλές πέτρες έχουν αφαιρεθεί. Σε αυτά φυλάσσονταν και τα «ειδικά χαλιά» που έστρωναν πάνω στη γέφυρα όταν χρειαζόταν για να μπορούν να περνούν οχήματα.
Τέλος πάνω στις βάσεις (ζευκτά) της γέφυρας υπάρχουν επίσης τσιμεντένια ατομικά φυλάκια-πολυβολεία δεμένα με τον μεταλλικό σκελετό της γέφυρας
Σήμερα μπορούμε να δούμε τα υπολείμματα των οχυρωματικών έργων δίπλα στην αχρησιμοποίητη σιδηροδρομική γραμμή του Αλιάκμονα. Τα Γερμανικά πολυβολεία είναι εντελώς παρατημένα, ερειπωμένα και σε πλήρη εγκατάλειψη παρέμεναν στωικά στον χρόνο, «ατενίζοντας» την αλλουβιακή πεδιάδα της Ημαθίας και Πιερίας καθώς την διασχίζει ο Αλιάκμονας.
Από τον Δημήτρη Ρουκά, M.Sc., τεχνολόγο γεωπόνο, επιστημονικό συνεργάτη της Π.Ε. Πιερίας
