Η Εθνική μας ύπαρξη ταυτίζεται με την Εθνική μας μνήμη. 28 Οκτωβρίου 1940. Ημέρα ιστορικής μνήμης και ιστορικός σταθμός για ολόκληρο το Ελληνικό Έθνος, τον Ελληνικό λαό, την Ελληνική ομογένεια.
Η τότε Ιταλία, σύμμαχος της Γερμανίας και Ιαπωνίας, μέλος του τριπλού άξονα, ζητά με τελεσίγραφο από την Ελλάδα, να αφήσει ελεύθερο το δρόμο, για να περάσουν τα στρατεύματά της. Η Ελλάδα πιστή στο ιστορικό της παρελθόν και στο αρχαιοελληνικό της πνεύμα και ήθος απορρίπτει το προκλητικό και φασιστικό τελεσίγραφο της Ιταλίας. Όλοι οι Έλληνες με το πατριωτικό φρόνημα που τους διέκρινε, ξεσηκώθηκαν τότε σύσσωμοι κατά του εχθρού της πατρίδας και είπαν διά στόματος του πραγματικού της τότε ηγέτη Ιωάννη Μεταξά, το μεγάλο ΟΧΙ. Για μια ακόμα φορά επαναλαμβάνουν με μία ψυχή και μία καρδιά το θρυλικό και ιστορικό ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ. Αυτό δεν άρεσε στους Ιταλούς φασίστες κι αποτέλεσε αιτία έναρξης πολέμου.
Οι Έλληνες απωθούν τους Ιταλούς που παθαίνουν πραγματική πανωλεθρία. Ο στρατός τους αν και είναι υπερδιπλάσιος και πιο σύγχρονος, παθαίνει βαριά πλήγματα. Οι Ιταλοί συντρίβονται, εκμηδενίζονται, διαλύονται. Εδώ γράφτηκε το νέο Ελληνικό έπος του 1940. Έτσι έγινε το Ελληνικό θαύμα. Το αθάνατο Ελληνικό πνεύμα νίκησε κατά κράτος την ύλη και τη στρατιωτική υπεροχή.
Οι σύμμαχοι και οι ελεύθεροι λαοί θαυμάζουν τον ηρωισμό και την αντίσταση των Ελλήνων εναντίον των Ιταλών. Εκθειάζουν την Ελληνική τόλμη κι ανδρεία, το Ελληνικό θάρρος και την Ελληνική ψυχή. Η παγκόσμια κοινότητα εκθειάζει την τόλμη των Ελλήνων, που όρθωσαν ανάστημα στον τότε φασισμό και ναζισμό, στις δυνάμεις της ωμής βίας και της σκοτεινής βαρβαρότητας.
Αυτό δεν άρεσε στη Γερμανία που ήταν σύμμαχος των Ιταλών. Στις 6 Απριλίου 1941 εισβάλλουν στην πατρίδα μας οι σιδερόφρακτες ναζιστικές στρατιές του Χίτλερ κι επιτίθενται εναντίον των εξαντλημένων Ελλήνων, από τον εξάμηνο Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο πόλεμος είναι άνισος και καταστροφικός.
Οι Έλληνες πολέμησαν υπέρ βωμών κι εστιών και υπερασπίστηκαν τα πάτρια εδάφη. Ο Έλληνας, όταν έχει πατριώτη ηγέτη εμπνέεται, συσπειρώνεται, ατσαλώνεται και γίνεται θυσία. Θυσιάζεται για τις ηθικές του αξίες, τα ιδανικά, τη θρησκεία, την πατρίδα, την οικογένεια, την τιμή, την αξιοπρέπεια, το δίκαιο, τη δημοκρατία, την ισότητα. Ορθώνει ανάστημα κι αντιστέκεται στον πάσης φύσεως και μορφής φασισμό, ανεξάρτητα εάν ο αντίπαλος υπερτερεί σε πολεμική ισχύ.
Όπως σε ένα κοπάδι, ο βοσκός είναι εκείνος που θα αποφασίσει και θα χαράξει το δρόμο και την πορεία των ζώων, έτσι και σε ένα λαό, ο ηγέτης είναι εκείνος που θα χαράξει το μέλλον του. Αυτός θα κρίνει εάν πρέπει να οδηγήσει το λαό του στο να γράψει ένδοξη ιστορία ή εάν θα τον οδηγήσει στον απόλυτο εξευτελισμό. Αυτός θα κρίνει εάν θα κοιτάξει το λαό του στα μάτια ή εάν θα αποφασίσει πίσω από την πλάτη του.
Η Ελλάδα υποκύπτει και ζει τώρα κάτω από τριπλή κατοχή: Γερμανική – Ιταλική – Βουλγαρική. Περνάει μαύρες μέρες. Διέρχεται κρίσιμη περίοδο. Αντιπαλεύει με δύο φοβερούς εχθρούς, έναν εσωτερικό κι έναν εξωτερικό, τον κατακτητή. Η πείνα θερίζει αλύπητα. Ο κατακτητής βομβαρδίζει, καίει, καταστρέφει, ατιμάζει, ερημώνει, πυρπολεί, σκοτώνει. Φτάνει μέχρι και τη γενοκτονία. Αφανίζει πληθυσμούς, σπέρνει παντού τον τρόμο, σκορπά το φόβο παντού. Διαπράττει φρικτά εγκλήματα.
Οι Έλληνες όμως ποτέ δε σκέφτηκαν να γίνουν λιποτάχτες και φυγόπονοι. Ποτέ δε σκέφτηκαν να εγκαταλείψουν την ιερή τους πατρίδα, παίρνοντας το δρόμο της προσφυγιάς για άλλες χώρες. Απεναντίας, οργανώθηκαν για να αντισταθούν εναντίον του εχθρού της πατρίδας. Πήραν λοιπόν τα όπλα, για να την υπερασπιστούν και να θυσιαστούν γι’ αυτή. Ύψωσαν την Ελληνική σημαία της Εθνικής αντίστασης και κατάφεραν να δώσουν ισχυρά πλήγματα στους ναζιστές Γερμανούς. Αντιστάθηκαν μέχρι τέλους, δίχως να σκεφτούν να την εγκαταλείψουν κάποια στιγμή. Και δικαιώθηκαν. Η κατοχή τερμάτισε, ο κατακτητής αποχώρησε, το όνειρο του Χίτλερ διαλύθηκε και η πατρίδα απελευθερώθηκε. Οι συμμαχικές δυνάμεις νίκησαν και οι λαοί ανάσαναν.
Όμως η ταλαιπωρημένη Ελλάδα γνώρισε κι άλλη δοκιμασία, δοκιμασία εσωτερική, λες και δεν έφταναν όλα όσα πέρασε. Ήρθε τώρα κι ο εμφύλιος πόλεμος. Ο αδερφός στρέφεται εναντίον του αδερφού του κι ο Έλληνας εναντίον του Έλληνα. Χύθηκε πολύ αίμα αδερφικό και γεννήθηκαν μεταξύ των Ελλήνων μίση και πάθη ανεξίτηλα.
Τα ιστορικά λάθη πληρώνονται και πληρώνονται ακριβά. Το χειρότερο όμως είναι ότι επαναλαμβάνονται.
Χωρίς εθνική ενότητα κι ομοψυχία, χωρίς πολιτική και κοινωνική ομαλότητα, χωρίς αγάπη στην πατρίδα και πίστη στο Θεό, χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς οράματα και ιδανικά, δεν έρχεται καμία πρόοδος και σε κανένα τομέα. Μετά από τόσα χρόνια υπάρχουν ακόμα ανοικτά εθνικά θέματα όπως το Μακεδονικό, το Κυπριακό, το Βορειοηπειρωτικό, που για να επιλυθούν απαιτείται εθνική ομοψυχία κι εθνική ενότητα. Απαιτείται πολιτικό ήθος, πολιτική βούληση κι ομοφωνία, εθνική συσπείρωση, εθνική συνείδηση, εθνικό παλμό κι εθνική καρδιά.
Όλοι οι πατριώτες Έλληνες έχουμε χρέος ηθικό και ιστορικό να προστατεύουμε σαν κόρη οφθαλμού την εθνική μας ελευθερία κι ανεξαρτησία. Να φυλάμε Θερμοπύλες. Να προστατεύουμε τον Εθνικό μας πλούτο, τον Ορθόδοξο θησαυρό μας, την ιστορική και πολιτιστική μας κληρονομιά, την Εθνική και Θρησκευτική συνείδηση και παράδοση. Πάνω απ’ όλα να υπερασπίζουμε την Εθνική μας αξιοπρέπεια.
Τα ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος δεν πρέπει να μας καθησυχάζουν, διότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Κι αυτό συμβαίνει διότι σαν λαός δεν πήραμε το μάθημά μας. Το τότε με το σήμερα είναι παρόμοια.
Όπως τότε, έτσι και σήμερα πραγματοποιούνται φασιστικές εισβολές κατοχής σε διάφορες χώρες. Όμως, όχι πλέον με στρατιωτικού τύπου όπλα, αλλά με οικονομικούς στραγγαλισμούς των λαών.
Όπως τότε, έτσι και σήμερα ο φασισμός κτυπά με τη σειρά φτωχούς λαούς κρατών, σπέρνοντας τη δυστυχία και τον εξευτελισμό.
Όπως τότε, έτσι και σήμερα η σημαία του φασισμού παραμένει η ίδια που είναι η κάθε μορφής εισβολή, η κάθε μορφής κατοχή, ο αλαζονικός επεκτατισμός κι ο παγκόσμιος ηγεμονισμός.
Όπως τότε, έτσι και σήμερα οι ισχυροί των όπλων δείχνουν τη δύναμή τους σκοτώνοντας και βομβαρδίζοντας άμαχο πληθυσμό και κάθε μορφής ανθρωπιστικές υποδομές χωρών.
Όπως τότε η ανθρωπότητα υπέφερε από το ναζισμό και φασισμό, έτσι και σήμερα υποφέρει από τον αδίστακτο ιμπεριαλισμό.
Δυστυχώς οι λαοί σήμερα γνωρίζουν την αλλοφροσύνη και τον παραλογισμό των ισχυρών, οι οποίοι μεταφράζουν με τη δική τους λογική, την υποταγή ως νομιμότητα και την αντίσταση των λαών ως τρομοκρατία.
Όμως σε κάθε μελανό σημείο της παγκόσμιας ιστορίας αποδεικνύεται πάντα, ότι ο αγώνας και η αντίσταση των λαών για την υπεράσπιση της πατρίδας είναι ο μοναδικός δρόμος, διότι είναι ισχυρότερος από τη στρατιωτική και οικονομική υπεροπλία κάποιων αδίστακτων που υπηρετούν τον επεκτατισμό και ηγεμονισμό. Όταν η αδικία γίνεται νόμος, τότε η αντίσταση γίνεται καθήκον.
Πόσο αίμα πρέπει να χυθεί ακόμα, πόση ανεργία πρέπει να επέλθει στους λαούς, πόσοι άστεγοι πρέπει να κυκλοφορούν γύρω μας, πόσες αυτοκτονίες πρέπει να έχουμε ακόμα, για να το συνειδητοποιήσουν οι ισχυροί των όπλων και του χρήματος; Πόσα πτώματα από πείνα κι από αρρώστιες πρέπει να δουν ακόμα, για να συγκινηθούν και να αλλάξουν τρόπο σκέψης και πολιτική;
Ο Έλληνας είναι φιλότιμος και περήφανος λαός. Έχει όμως τις ιδιαιτερότητές του. Περιμένει από τους ηγέτες του να είναι αξιόπιστοι, να υπερασπίζονται την αξιοπρέπειά του, τα ιδεώδη και την εθνική του κληρονομιά. Θέλει να του φέρονται όπως αρμόζει και ταιριάζει σε Έλληνες. Θέλει οι ηγέτες του να είναι πατριώτες, να αγωνίζονται για τα συμφέροντα της πατρίδας του και να του λένε την αλήθεια. Ο λαός περιμένει από τον ηγέτη τους να τον κάνει υπερήφανο.
