Τερματίστηκαν 150 χρόνια περίπου τουρκικής κατοχής. Είχαν προηγηθεί αρκετά γεγονότα. Ο ρωσοτουρκικός πόλεμος, οι λαϊκές διαδηλώσεις για συμμετοχή της χώρας μας στον πόλεμο (προς απελευθέρωση των αλύτρωτων εδαφών, Θεσσαλίας, Ηπείρου κλπ), η οικουμενική κυβέρνηση υπό τον γηραιό Κανάρη (που έμεινε ουδέτερη, λόγω αγγλικών πιέσεων). Αρχές του 1878 η κυβέρνηση ΑΛ. Κουμουνδούρου διατάσσει την εισβολή ελληνικού στρατού στη Θεσσαλία, πλην όμως ο στρατός ανακαλείται διότι έχει γίνει ανακωχή μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας (Συνθήκη Αγ. Στεφάνου – 19/02/1978).
Στη σκλαβωμένη Θεσσαλία ξεσπούν επαναστατικές εξεγέρσεις. (Πήλιο, Ματαράγκα, Όλυμπος κλπ.) Τον Ιούνιο του 1878, στο συνέδριο του Βερολίνου, η Ελλάδα εκθέτει τις εθνικές και εδαφικές της διεκδικήσεις (διά του υπουργού Εξωτερικών Θεοδώρου Δεληγιάννη) και κατόπιν διπλωματικών συνεννοήσεων υπογράφεται η Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης περί προσαρτήσεως της Θεσσαλίας, πλην Ελασσόνας και Άρτας στην Ελλάδα (1881).
Τα Φάρσαλα (τουρκιστί: Τσατάλτζα και περιφραστικώς «σταυροδρόμι») υποδέχτηκαν τον ελληνικό απελευθερωτικό στρατό ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου του 1881, ημέρα που άρχιζε στην πόλη το «Παναϊά Παζάρ» (η ετήσια εμποροπανήγυρη). Χιλιάδες λαού και από τα γύρω χωριά και από τις κοντινές επαρχίες παραληρούσαν και ζητωκραύγαζαν στα δυτικά της πόλης (στον δρόμο που οδηγεί προς τη Λαμία). Παρίσταντο οι τοπικές αρχές, με επικεφαλής τον μητροπολίτη Φαναριοφερσάλων Ιλαρίωνα, τον Μπελιντιέ Ρεΐζη (δηλ. Δήμαρχο) Φαρσάλων Χουσνί Ταχσίν, τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου Αμπντουλάχ Σουλεϊμάν, Τζεμάλ Ντρίβα, Χαράλαμπο Γεωργίου και Γεώργιο Παπαθανασίου. Αυτόπτης μάρτυρας της υποδοχής ο Ιωάννης Βλαχογεώργης (κατόπιν δικηγόρος και συμβολαιογράφος Φαρσάλων), ιστορούσε ότι ανάμεσα στο πλήθος διακρίνονταν χανούμισσες και ότι οι Φαρσαλινοί «ενηγκαλίζοντο τους στρατιώτας και έκλαιγαν και όλοι επετούσαν εις τον αέρα τα φέσια τους».
Την εποχή αυτή στα Φάρσαλα κατοικούσαν περί τις 130 χριστιανικές οικογένειες, που διέμεναν στον ανατολικό μαχαλά, στο Βαρούσι κυρίως. Λίγοι πάλι έμεναν στο δυτικό μαχαλά, στο Εσκί Χαμάμ (παλιό Λουτρό), ενώ στο κέντρο κυριαρχούσαν οι Τούρκοι με τα τζαμιά τους (το Φετίχ, το Κουρσουνλού, το Μπεηζαντέ κλπ). Οι χριστιανοί είχαν δύο εκκλησίες: Τον Άγιο Νικόλαο (κτισμένος το 1857) και την Κοίμηση της Θεοτόκου (Παναγία).
Ασχολούνταν ως τεχνίτες (σαγματοποιοί κλπ), μικρέμποροι και επαγγελματίες με μικρά μαγαζάκια (παραπήγματα) στην αγορά της πόλης. Οι δρόμοι των Φαρσάλων ήταν λιθόστρωτοι (γκαλντερίμια), τα σπίτια ήταν άλλα με πλινθιά, άλλα με ξυλότοιχο και λίγα λιθόκτιστα. Αρκετά χάνια φιλοξενούσαν τους ξένους και τα υποζύγια ζώα τους. Ο ντόπιος χαλβάς, τοπική σπεσιαλιτέ καθώς και τα στραγάλια ήταν περίφημα. Η εμποροπανήγυρη, όμως, των Φαρσάλων (15-23) Αυγούστου ήταν το μέγιστο γεγονός. Τελούνταν γύρω από τις πηγές του Απιδανού (τουρκιστί «Ταμπάκ Χανέ» δηλαδή βυρσοδεψείο) και η ύπαρξή της μαρτυρείται γραπτώς από το 1728 τουλάχιστον (Μελέτιος). Εδώ υπήρχε ως το 1897 το «Μπεζεστένι» ένα μεγάλο τετραγωνικό κτίριο, με δύο εισόδους και φωταγωγό στη μέση, όπου ασκούνταν το λεγόμενο βαρύ εμπόριο (γουναρικά, χρυσοχοΐα κλπ). ‘Έμποροι και παραγωγοί από όλη τη Βαλκανική και την άλλη Ελλάδα έδιναν το «παρών» με τη πραμάτειά τους. Λειτουργούσε και ζωοπανήγυρη, ενώ προς τέρψιν γίνονταν και ιππικοί αγώνες.
Μετά την απελευθέρωση, την πόλη επισκέφθηκε ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κουμουνδούρος (1815-1883), ενώ τη Δευτέρα 12/10/1881 ήρθε στα Φάρσαλα, προερχόμενος από τη Λάρισα, ο βασιλεύς Γεώργιος Α΄. Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα της αθηναϊκής εφημερίδας «Αιών» πέρασε και από τον τεκέ Μπαλή Μπαμπά των Μπεκτασήδων (κοντά στο χωριό Τατάρ, σήμερα Ζ. Πηγή Φαρσάλων) και έφτασε στα Φάρσαλα στις 6 μ.μ., όπου υπό αψίδα τον υποδέχτηκαν οι αρχές και ο λαός με σημαίες, κατέλυσε στο επισκοπείο (κοντά στον Άγιο Νικόλαο) όπου και διανυκτέρευσε. Την επόμενη Τρίτη 13/10/1881, ο βασιλεύς δέχθηκε εθιμοτυπικώς τις αρχές σε ακρόαση και απένειμε το παράσημο των Ταξιαρχών στο Μητροπολίτη. Στις 9.10 π.μ. αναχώρησε για τον Δομοκό (εκ της συνοικίας Βαρούσι… εις την κυρίως πόλιν… επί λιθοστρώτου καλντερίμ… και εις τη συνοικίαν Λουτρόν… την 9.30 π.μ έξοδος εκ της πόλεως).
Στις πρώτες ελεύθερες δημοτικές εκλογές της 29/05/1883, δήμαρχος Φαρσάλων εξελέγη ο Τουρκό-φαρσαλινός Χοσεΐν Χασάν, έργο του οποίου είναι το λαμπρό, τότε, δημαρχείο (που γκρεμίστηκε από τον σεισμό του 1954) και του οποίου σώζεται σήμερα η κτητορική επιγραφή. Με νόμο του 1882 εντάχθηκε στον Νομό Λάρισας και η επαρχία Δομοκού και Φαρσάλων, με ίδιον έπαρχον και έδρα τα Φάρσαλα. Στην απογραφή της 16/04/1889 ο Δήμος Φαρσάλων περιελάμβανε 17 οικισμούς και κοινότητες και είχε συνολικό πληθυσμό 4996 κατοίκους.
Τα 17 χωριά ήταν τα εξής: Φάρσαλα, Βρυσιά, Κιοπεκλί, Κισλάρ, Κουκλόμπασι, Κουτσιλί, Κιτίκι, Ντινόμπασι, Μπαρόμπασι, Κακλετζί, Ρίζι, ‘Ανω Σιατερλί, Κάτω Σιατερλί, Ταμπακλί, Τσακαρλί, Άνω Τσιάχματ, Κάτω Τσιάχματ, Χατζηαμάρ. Οι άλλοι δήμοι της επαρχίας Φαρσάλων ήταν: ο Δήμος Ευιδρίου με έδρα το Δρίσκουλι και 15 χωριά και ο Δήμος Σκοτούσης με έδρα το Μεγάλο Δουβλατάν και 20 χωριά. Στα τελευταία χρόνια της τουρκικής κατοχής (λίγο πριν από την απελευθέρωση) δίδαξαν στα Φάρσαλα οι δάσκαλοι Τρ. Οικονομίδης και Βησσαρίων Χριστοδούλου της στοιχειώδους εκπαιδεύσεως και οι: Σειράδας εκ Φαρσάλων και Χρ. Βαλαμουτόπουλος, εξ Αλμυρού της Μέσης εκπαιδεύσεως. Πρώτος μετά την απελευθέρωση, έπαρχος Φαρσάλων υπήρξε ο Κωνσταντινίδης, κατόπιν βουλευτής Σκοπέλου, ενώ για την απονομή της δικαιοσύνης ιδρύθηκαν δύο ειρηνοδικεία στα Φάρσαλα και στο χωριό Μπεκίδες. Το 1882 άρχισε η κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Βόλου- Καλαμπάκας που περατώθηκε μετά από 4 χρόνια και εξυπηρέτησε πολλαπλώς την πόλη και επαρχία. Βουλευτές από την επαρχία Φαρσάλων διετέλεσαν (στα πρώτα χρόνια ελεύθερου βίου) οι: Ιωάννης Γρηγοριάδης, Βασίλειος Χατζηαγγελάκης.
Στις πρώτες βουλευτικές εκλογές, αμέσως μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα, εξελέγησαν συνολικά 26 νέοι βουλευτές (από Θεσσαλία και Άρτα) εκ των οποίων οι 22 τάχθηκαν εναντίον του Αλ. Κουμουνδούρου, επί της πρωθυπουργίας του οποίου κατέστη ελεύθερη η πατρίδα τους και υπέρ του αντιπάλου τους Χαριλάου Τρικούπη και μόνο 4 τον στήριξαν. Όλα τα παραπάνω συνθέτουν μια (ελλιπή πλην εναργή) εικόνα της ιστορικής πόλης των Φαρσάλων, την εποχή της απελευθέρωσής της από τους Τούρκους και αντανακλούν ασφαλώς περασμένες εποχές και περιόδους, που δεν παύουν να ελκύουν τους φιλίστορες και να αποτελούν ψηφίδες του μωσαϊκού που λέγεται τοπική ιστορία και παράδοση.
* Τα στοιχεία αντλήθηκαν από το αρχείο του πρώην δημάρχου Φαρσάλων αειμνήστου Λάκη Βαϊρακλιώτη
