Ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της περιοχής μας είναι το μοναστήρι των Αγίων Θεοδώρων στη Ραψάνη (1778), το οποίο περιβάλλεται από δάσος με υπεραιωνόβιες βελανιδιές. Στο μοναστήρι υπάρχουν τοιχογραφίες σπάνιας λαϊκής αισθητικής, που απεικονίζουν κυρίως τον αγώνα και τα μαρτύρια των αγίων μας.
Η περιοχή για τους Ραψανιώτες είναι τόπος ιερός, ήταν πάντα το καμάρι μας, το μέρος που ξεναγούσαμε τους επισκέπτες, που περνούσαμε τις Πρωτομαγιές με τις οικογένειες, τις εκδρομές με το σχολείο. Είναι η περιοχή που γέννησε θρύλους και παραδόσεις, είναι ο τόπος αναψυχής των Ραψανιωτών.
Ο μελετητής Δασών δασολόγος κ. Ελευθέριος Καλιαμπός που έκανε τις διαχειριστικές μελέτες στον Κάτω Όλυμπο τη δεκαετία του ’80, εξαίρεσε το δάσος από την υλοτόμηση και το χαρακτήρισε σπάνιο μνημείο της φύσης. Μας διαβεβαίωσε ότι η αναγέννηση του δάσους γίνεται από μόνη της. Όταν πεθαίνουν τα γέρικα δέντρα σχηματίζονται διάκενα, στα οποία πέφτουν σπόροι από άλλα δέντρα και μ’ αυτό τον τρόπο γίνεται η αναγέννηση. Όπως συμβαίνει και στους εθνικούς δρυμούς. Αντί αυτού το Δασαρχείο προχώρησε βιαστικά και ανεύθυνα στην κοπή υγιών δέντρων. Αγνόησε τους κατοίκους και τους φορείς, κάτι που δεν τόλμησαν να κάνουν ούτε οι κατακτητές.
Οι Ραψανιώτες που ζούμε στη Λάρισα κάνουμε έκκληση στον δήμαρχο και στους φορείς να ενημερώσουν άμεσα τον αρμόδιο υπουργό και να ξεκινήσουν έστω και τώρα κινητοποιήσεις για να σταματήσει η καταστροφή του δάσους.
Θέλω να θυμίσω στον δασάρχη της περιοχής, αλλά και στον δήμαρχο τα λόγια του προεστού της Ραψάνης Γεροβαρσάμη όταν του ζητήθηκε από τον Βελή πασά να του παραδώσει το χωριό: «Τον εαυτό μου μπορώ να στον παραδώσω να τον κάνεις ό,τι θέλεις, αυτό τον τόπο όμως ποτέ!».
Από τον Γιώργο Χριστοδούλου,
υπάλληλο του Πυροσβεστικού Σώματος -
πρώην αντιπρόεδρο Μορφωτικού Συλλόγου Ραψάνης
