Στις 6-1-12016 είδε το φως της δημοσιότητος από τις στήλες της «Ελευθερίας», άρθρο του γενικού ιατρού του Κέντρου Υγείας Αγιάς κ. Λουμάκη επικριτικό των θέσεών μου για το τζιχαντισμό και την ανάγκη πνευματικής μας θωράκισης με τις αρχές και αξίες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. (Ελευθερία 13-12-2015). Σε αυτό απαντώ με συντομία τα εξής:
1. Προκαλεί κατάπληξη το ότι ο αρθρογράφος αποφαίνεται ως ειδικός, ενώ δεν είναι. Και με ύφος μη επιδεχόμενο αμφισβήτησης, χαρακτηρίζει τη θέση μου για το τζιχαντισμό «μυωπική, εσφαλμένη και επί πλέον οδηγεί σε εισήγηση λανθασμένων και δυνητικά επικίνδυνων προτάσεων». Και όλως αυθαιρέτως διατυπώνει τον ισχυρισμό του ότι η απάντηση στο τζιχαντισμό δεν βρίσκεται στο γνωστικό αντικείμενό μου, «τη θεολογία, αλλά στην ιστορία και την ανθρώπινη ψυχολογία». Είναι αλήθεια δυνατό να υποστηρίζεται με σοβαρότητα ότι το Ισλάμ και η διδασκαλία του δεν αποτελεί θέμα μελέτης και έρευνας της Θεολογίας και Θρησκειολογίας; Μήπως είναι της Ιατρικής και δεν το ξέραμε;
2. Αρνείται την ερμηνεία του τζιχαντισμού με βάση τη διδασκαλία και τις προτροπές του Κορανίου για «ιερό πόλεμο» (τζιχάντ). Και μόνη η ετυμολογία του όρου τζιχαντισμός παραπέμπει στο Κοράνιο, τον ηθικοθρησκευτικό κώδικα του Ισλαμισμού. Αυτό που καθορίζει τη συμπεριφορά των πιστών του. Η πίστη σε ιδέες και αρχές ασκεί καθοριστικό ρόλο στη ζωή του ανθρώπου. Ανάλογα με αυτή καθορίζει καθένας τη ζωή του. Και το Κοράνιο είναι αποκλειστικό. Δεν γνωρίζει ανοχή. Οι άπιστοι (οι μη μουσουλμάνοι) πρέπει να εξισλαμισθούν ακόμη και δια της βίας. Κηρύσσει τον πόλεμο κατά των απίστων και αναγορεύει το σπαθί σε … κλειδί του παραδείσου.
3. Εφ΄ όσον ο «ιερός πόλεμος» (τζιχάντ) ορίζεται ως υπέρτατο καθήκον των μουσουλμάνων, αντιλαμβάνεται καθένας ότι γενεσιουργός αιτία του τζιχαντισμού είναι πρωτίστως αυτή ακριβώς η διδασκαλία του Κορανίου για «ιερό πόλεμο» των πιστών του κατά των μη μουσουλμάνων για να τους εξισλαμίσουν. Τα όποια ανομήματα των Δυτικών ή ό,τι άλλο, όποια συγκυρία, αποτελεί πρόσθετο παράγοντα έξαψης του φονταμενταλισμού των μουσουλμάνων.
Έτσι διαδόθηκε το Ισλάμ. Έτσι πορεύθηκε στη διαδρομή των αιώνων. Με το σπαθί και τη βία. Σφάζοντας και όχι σφαζόμενο, όπως ο Χριστιανισμός. Οι Σταυροφορίες, η Ιερά Εξέταση και όποια άλλη απόκλιση από το αληθινό, το πλήρες αγάπης πνεύμα του Χριστιανισμού, είναι βεβαίως εκτροπή και εξαίρεση. Έχουν καταδικαστεί στη συνείδηση των πιστών και δεν αποτελούν τον κανόνα του Χριστιανισμού.
Ακόμη και σήμερα οι χριστιανοί της Συρίας, του Λιβάνου και άλλων χωρών της Ανατολής, παρότι αντιμετωπίζουν την απίστευτη θηριωδία των τζιχαντιστών, βοηθούν, περιθάλπουν και στηρίζουν μουσουλμάνους. Ανοίγουν τις πύλες των ναών και των μοναστηριών και τους παρέχουν καταφύγιο, τροφή, ό,τι μπορούν.
4. Ο τζιχαντισμός είναι διαχρονικό φαινόμενο. Χαρακτηρίζει σ’ όλη τη διαδρομή των αιώνων τον Μουσουλμανισμό. Το παλιό χαλιφάτο σκόρπισε δεινά στον κόσμο με τον τζιχαντισμό. Αλλά δεν υστερεί η μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453) Οθωμανοκρατία και το μετέπειτα χαλιφάτο. Απίστευτη θηριωδία και απανθρωπιά βίωσαν τότε οι υπόδουλοι λαοί. Ανεκδιήγητα τα βάσανά τους. Εξιστορούνται από πλειάδα κειμένων και ιδίως από τα φρικτά μαρτύρια των Νεομαρτύρων (βλ. Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Νέον Μαρτυρολόγιον). Κρεμάστηκαν, σφαγιάστηκαν, διαμελίστηκαν, κτίσθηκαν ζωντανοί! Όλα αυτά τα υπέστησαν, γιατί δεν δέχθηκαν να εξισλαμισθούν. Να αλλαξοπιστήσουν. Ήταν ο μόνος τρόπος της δίωξης και των μαρτυρίων τους. Αν αλλαξοπιστούσαν, θα έσωζαν τη ζωή τους και θα την απολάμβαναν.
Και στα νεώτερα χρόνια πόσοι δεν θανατώθηκαν γιατί δεν δέχθηκαν να εξισλαμισθούν; Και πόσοι δεν εξισλαμίσθησαν με τη βία; Ολόκληρες επαρχίες ξεκληρίσθηκαν σε Μικρά Ασία, Πόντο και Καπαδοκία. Εκτός κι αν ο συντάκτης του άρθρου φρονεί ότι όλοι αυτοί πέθαναν στο … «συνωστισμό» της Σμύρνης!
Αυτή η απάνθρωπη θηριωδία του τζιχαντισμού συνεχίζεται και στις μέρες μας από τους Ισλαμιστές του χαλιφάτου ISIS. Και το αξιοθαύμαστο είναι, όπως παρατηρεί ο ειδικός μελετητής του Ισλάμ ο καθηγητής της θρησκειολογίας, Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος «Τον Ιερό πόλεμο», όχι μόνο δεν τον καταδικάζει το «αληθινό Ισλάμ», αλλά τον απαιτεί από τους πιστούς μουσουλμάνους».
5. Η ιστορία και η ζωή δίνουν τη μαρτυρία τους για το αληθινό πνεύμα του τζιχαντισμού. Αλλά εμείς έχουμε υποστεί τόση σύγχυση πνευματική, ώστε δεν διδασκόμαστε τίποτε. Ούτε από την Ιστορία, ούτε από τη θηριωδία των σημερινών Τζιχαντιστών. Και φθάνουμε σε τέτοιο σημείο αμβλυωπίας και πνευματικής θολούρας, ώστε να θεωρούμε επικίνδυνη δυνητικά την εισήγηση για τον διαποτισμό μας με τα κρυστάλλινης διαύγειας και ζείδωρα πνευματικά νάματα του Ελληνικού πολιτισμού και της λαμπροφόρας Ορθοδοξίας. Τι να πει κανείς!
6. Είναι λοιπόν άλλο θέμα ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες της Δύσης για το φούντωμα του τζιχαντισμού, όπως επίσης και το ότι υπάρχουν μετριοπαθείς μουσουλμάνοι. Αλλά αυτό δεν είναι θέμα της παρούσης απάντησης. Δεν δικαιώνουν όμως αυτά τον τζιχαντισμό, που βασίζεται στην περί «ιερού πολέμου» διδασκαλία του Κορανίου.
Καλό είναι να είναι προσεκτικός και να ενδιατρίβει περισσότερο στην ιστορία και στον πολιτισμό όποιος ασχολείται με θέματα εκτός του γνωστικού του αντικειμένου...
Αυτά με κάθε δυνατή συντομία.
Βασίλειος Χ. Στεργιούλης, Θεολόγος
