Γράφει ο Ηλίας Κανέλλης
Οι προβλέψεις δεν ήταν υπέρ του. Η μεταπολιτευτική κοινοτοπία δεν είναι εύκολο να ξεριζωθεί από ένα κόμμα όπως η Νέα Δημοκρατία. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μολονότι έπαιρνε τις καθαρές θέσεις του κεντροδεξιού ευρωπαϊστή, δύσκολα φαινόταν να κερδίζει την ηγεσία του κόμματος. Οι εκτιμήσεις (τις οποίες σας είχα μεταφέρει και εγώ από αυτές τις σελίδες, στις 21/12/2015, αμέσως μετά τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ) έδειχναν πως ο Κυριάκος δύσκολα θα μπορούσε να ανατρέψει την ισχύ των μηχανισμών και πως μειονεκτούσε έναντι του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ο οποίος εκτός των άλλων είχε την εύνοια του καραμανλικού στρατοπέδου.
Αλλά, τελικά, έγινε η ανατροπή. Ο Κυριάκος κέρδισε την εκλογή και, πλέον, αδιαφιλονίκητος επικεφαλής του κόμματος έπειτα από μια μακρά, επίπονη, τραυματική σε μια φάση εσωκομματική διαδικασία (όταν η οργάνωση απέτυχε, για τεχνικούς λόγους, να κάνει τις εκλογές), βρίσκεται μπροστά στην πρόκληση να αλλάξει το συντηρητικό κόμμα, προκειμένου να διαμορφώσει τον ένα πόλο του μεγάλου ευρωπαϊστικού ρεύματος που θα συμβάλει στην αναστροφή του κατήφορου για την Ελλάδα.
Δεν ήταν περίπατος. Αλλά μια σειρά συγκυρίες συνέβαλαν σε αυτή τη νίκη:
*Η απογοήτευση των κεντροαριστερών, οι οποίοι δεν κατάφεραν να κεφαλαιοποιήσουν τη δυναμική που είχε το κίνημα Μένουμε Ευρώπη, το περασμένο καλοκαίρι, την εποχή του δημοψηφίσματος και των capital controls, ανάγκασε πολλούς να σπεύσουν στις εκλογές της ΝΔ και να ψηφίσουν τον Κυριάκο.
*Η αδυναμία του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, το σύντομο διάστημα της ηγεσίας του, να κατανοήσει την ιδιαιτερότητα της συγκυρίας, η προεκλογική επιλογή του επιτελείου του να μην κάνει μετωπική σύγκρουση με βάση τα ψέματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και των καταστροφικών αποτελεσμάτων του πρώτου επταμήνου και η νωθρή και άβουλη αντιπολίτευση, που έχει κάνει έως σήμερα η ΝΔ, διεύρυναν την εσωκομματκή δυσαρέσκεια.
*Οι άλλοι δύο μονομάχοι, Άδωνις Γεωργιάδης και Απόστολος Τζιτζικώστας, είτε για ιδεολογικούς (ο πρώτος), είτε για προσωπικούς λόγους (ο δεύτερος), βάρυναν στο αποτέλεσμα, αφού κατηύθυναν κρίσιμο αριθμό ψηφοφόρων προς τον Κυριάκο.
*Η βιασύνη του ΣΥΡΙΖΑ να δείξει την ευαρέσκειά του υπέρ του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, είτε με τη στάση της κομματικής εφημερίδας, της «Αυγής», είτε με τη γενικότερη κομματική τοποθέτηση κατά του Κυριάκου, δημιούργησε τελικά μια απροσδόκητη δυναμική υπέρ της υποψηφιότητας του τελευταίου, ο οποίος πρόβαλε σε πολλούς νεοδημοκράτες ως το πρόσωπο που θα έκανε περισσότερο αποτελεσματική αντιπολίτευση στην καθεστωτική αντίληψη της σημερινής κυβέρνησης και, ιδίως, στα πελατειακά χαρακτηριστικά της, στην αποθέωση εκ μέρους της του κρατισμού και στον αυταρχισμό της.
*Η ανάσυρση του Καραμανλή, ως εθνικής εφεδρείας, που δήθεν θα αξιοποιείτο από έναν πιο ήπιο ΣΥΡΙΖΑ, σε περίπτωση μιας διευρυμένης κυβερνητικής βάσης με τη συμμετοχή συντηρητικών δυνάμεων, λειτούργησε επίσης επιβαρυντικά για την υποψηφιότητα Μεϊμαράκη. Αφενός, διότι ξανασυζητήθηκε η διακυβέρνηση Καραμανλή και ιδίως η συμβολή της στη χρεοκοπία της χώρας. Αφετέρου, επειδή έγινε συνείδηση στο κόμμα ότι αυτό που χρειάζεται η χώρα δεν είναι μια ΝΔ - μαγαζί παροχής ρουσφετιών αλλά ένας συγκροτημένος κεντροδεξιός ιδεολογικός πόλος με επεξεργασίες, συγκροτημένο πρόγραμμα, συνέπεια και μαχητικότητα.
***
Την επόμενη μέρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραλαμβάνει ένα κόμμα στην ουσία χωρίς ζωτική δύναμη. Θα χρειαστεί να το ανασυγκροτήσει σχεδόν από την αρχή. Καταρχάς, οργανωτικά: δεν είναι δυνατόν, οι πολίτες να θεωρούν ως εκπροσώπους του κόμματος στις τοπικές κοινωνίες μόνο τους βουλευτές. Κατά δεύτερον, ιδεολογικά: ο φιλελευθερισμός του κόμματος είναι απαραίτητο να εκφραστεί και στις ιδεολογικοπολιτικές επιλογές του – το ασφαλιστικό, οι συντάξεις, η επιχειρηματικότητα, το Δημόσιο, οι φόροι, η εκπαίδευση είναι θέματα που ένα φιλελεύθερο συντηρητικό κόμμα οφείλει να αντιμετωπίσει όχι με τον γνωστό μιντιακό/επικοινωνιακό αχταρμά των εντυπώσεων, αλλά με γενικές κατευθύνσεις αρχών.
Τρίτον, και ουσιαστικότερο, η ΝΔ πρέπει να γίνει ένα πολυσυλλεκτικό μεν αλλά και αποτελεσματικό κόμμα της αντιπολίτευσης, που θα προετοιμαστεί γρήγορα για την επόμενη πολιτική περιπέτεια, στην οποία η χώρα μπορεί να μπει γρήγορα, ίσως και όταν η Βουλή κληθεί να ψηφίσει το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο ή τα της φορολογίας των αγροτών. Χρειάζεται, δηλαδή, θέσεις, κοινοβουλευτικά και άλλα στελέχη, για να επεξεργαστούν θέσεις και προτάσεις, μακράς πνοής.
Η χώρα βρίσκεται, ξανά, υπό κατάρρευση. Η κυβέρνηση νομοθετεί εξ ανάγκης, δεν πιστεύει σε καμία μεταρρύθμιση και, απλώς, ενδιαφέρεται για την εξουσία. Η αξιωματική αντιπολίτευση έχει υποχρέωση να διατυπώσει και να εξειδικεύσει θέσεις και προτάσεις. Για τη συγκυρία, και για το μέλλον. Εξειδικευμένες προτάσεις από επιτελεία ειδικών, που απλώς θα αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα με ρεαλισμό και τη χώρα ως μια βαλκανική παραφωνία που οφείλει το συντομότερο να ξαναβρεί την ευρωπαϊκή πορεία της. Και ασφαλώς, ανάγκη διερεύνησης του πρώτου επταμήνου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κοστολόγησης της καταστροφής και απόδοσης ευθυνών, όπως άλλωστε έχει εξαγγείλει ο νέος αρχηγός της ΝΔ.
***
Η νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι αισιόδοξη και για έναν ακόμα λόγο. Διότι, επιτέλους, η Ευρώπη αποκτά στη χώρα μας έναν αξιόπιστο συνομιλητή, που θα μπορούσε να είναι η επόμενη αξιόπιστη πρόταση εξουσίας στην οποία οι εταίροι μας να αξίζει να επενδύσουν.
Μια εκσυγχρονιστική και γνήσια φιλελεύθερη ΝΔ δίνει προοπτική για την Ελλάδα στην ευρωζώνη, ακόμα κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ, μη αντέχοντας να υλοποιήσει μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, καταρρεύσει υπό το βάρος των ψεμάτων και της πολιτικής του ανευθυνότητας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φέρνει πιο κοντά την πιθανότητα επανεύρεσης της ευρωπαϊκής κανονικότητας στη χώρα.
Αρκεί και ο ίδιος να λάβει το μήνυμα της εκλογής: ότι η αλλαγή που ψήφισαν οι φίλοι και τα μέλη της ΝΔ δεν αφορά μόνο στους τύπους αλλά, κυρίως, την ουσία. Και η ουσία είναι στο τετράπτυχο: ευρωπαϊκός δρόμος, μεταρρυθμίσεις, κίνητρα στην επιχειρηματικότητα για τη μείωση της ανεργίας και την πραγματική ανάπτυξη, μικρότερο και αποτελεσματικότερο Δημόσιο.
