Φαινόμενο κοινωνικής παρακμής. Το ομοφυλοφιλικό κατεστημένο εδώ και πολλά χρόνια μάχεται με νύχια και με δόντια, παθιασμένα προς κάθε κατεύθυνση, διαλαλώντας και σαλπίζοντας το γνωστό τροπάριο του ολοκληρωτικού αγώνα για το δικαίωμα του στη σύναψη ελεύθερης ερωτικής επιλογής και συμβίωσης ανάλογα με τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Με άλλα λόγια, το δικαίωμα του καθενός να ορίζει την ζωή του, όπως αυτός θέλει, επιλέγοντας ελεύθερα το σύντροφό του.
Παράλληλα αντιμάχεται με πείσμα, με πάθος και αγωνιστικότητα, όλους εκείνους που έχουν το θάρρος και την τόλμη να κατακρίνουν τη διαστροφή τους και την αναισχυντία τους, που μολύνει τον κοινωνικό ιστό και θέτει σε κίνδυνο την ομαλή κοινωνική ζωή και γαλήνη.
Ο αγώνας των ομόφυλων για το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού τους μέσα στην κοινωνία είναι το «Α» και «Ω». Πληρότητα ζωής και δύναμης. Πηγή αστείρευτη για την πλήρη κατάκτηση των οραμάτων τους. Το φαινόμενο τραγικό. Γέννημα της αναίσχυντης και ανερμάτιστης συμπεριφοράς των. Της έπαρσης και της αλαζονείας τους που σκότωσε μέσα τους κάθε ηθικό και ωραίο σε τούτο τον τόπο. Δεν τους εγγίζει η κοινωνική κατακραυγή, η ηθική κατάπτωση κα παρακμή στην οποία έχουν πέσει. Ο φανατισμός και η σκληρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τους αντιπάλους τους. Αλλά και η διάσπαση του δεσμού της λαϊκής ομοψυχίας και ενότητας του κοινωνικού σώματος
Τις αντιπαραθέσεις αυτές και γενικά τις αντιδράσεις της λαϊκής μάζας έλαβε σοβαρά υπόψη του ο νομοθέτης το 2008 και με το νόμο 3719/2008, κατοχύρωσε το δικαίωμα ελεύθερης συμβίωσης των ετερόφυλων ζευγαριών, απέκλεισε όμως από το σύμφωνο αυτό τα ζευγάρια του ιδίου φύλου αφουγκραζόμενος τις κοινωνικές αντιδράσεις. Η καταδίκη όμως της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για τον αποκλεισμό των ομόφυλων ζευγαριών από το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης οδήγησε την Κυβέρνηση να εισαγάγει ένα διευρυμένο σύμφωνο συμβίωσης, στο οποίο θα συμπεριληφθούν και τα ομόφυλα ζευγάρια, με κληρονομικά, φορολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, παρόμοια με αυτά του γάμου
To παράδοξο στην όλη υπόθεση είναι ότι υπάρχει μια μικρή μερίδα ανθρώπων, οι κουλτουριάρηδες γενειοφόροι, τακτικοί θαμώνες του Κολωνακίου, οι αυτοαποκαλούμενοι και τιτλοφορούμενοι ως «προοδευτικοί», «εκσυγχρονιστές», «μεταρρυθμιστές», «προστάτες και υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», που υποστηρίζουν ότι η πολιτεία πρέπει να αναγνωρίσει ακόμα και το δικαίωμα σύναψης γάμου και υιοθεσίας σε ζευγάρια του ιδίου φύλου.
Αγνοούν, όμως, την ιερότητα και τη θρησκευτική φύση του γάμου,. τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας που είναι βαθιά ριζωμένα στις ψυχές των ανθρώπων που τελικά δέχονται ότι ο γάμος είναι η ένωση ανάμεσα σε άνδρα και γυναίκα, κανόνας που ασπάζεται με σεβασμό η εκκλησία και η πολιτεία μας. Με τον υπουργό της δικαιοσύνης να δηλώνει πως θα μελετήσει το θέμα, -μέσα του όμως να το υιοθετεί πλήρως και να συντάσσεται με αυτούς- να μη έχει όμως το θάρρος και την τόλμη να το διακηρύξει ευθέως, φοβούμενος όχι τόσο την κοινοβουλευτική κραυγή, αλλά την κραυγή της λαϊκής μάζας.
Ο Αστικός μας Κώδικας δέχεται ως προϋπόθεση για την εγκυρότητα του γάμου την ετερότητα του φύλου μεταξύ των μελλονύμφων. Άλλωστε το Πολυμελές Πρωτοδικείου Ρόδου με την υπ’ αριθ. 114/2009 απόφασή του δέχθηκε ότι οι γάμοι μεταξύ προσώπων του ιδίου φύλου που τέλεσε ο Δήμαρχος Τήλου είναι ανυπόστατοι. Και αυτό με τη σκέψη, ότι η διαφορά φύλου, μολονότι δεν αναφέρεται στον Αστικό Κώδικα, εν τούτοις συνιστά αναγκαίο στοιχείο για την τέλεση ενός γάμου. Αυτά είχε υπόψη του και ο νομοθέτης την εποχή σύνταξης του Α.Κ, θεωρούσε ως δεδομένο, ότι ο γάμος είχε ως σημείο αναφοράς το ετερόφυλο ζευγάρι. Αυτά έγραψαν και δίδαξαν μετέπειτα οι καθηγητές του οικογενειακού δικαίου στα πανεπιστήμια, τα ίδια δέχθηκε και η νομολογία των δικαστηρίων της χώρας μας.
Οι ομοφυλόφιλοι συνιστούν μια υπαρκτή κοινωνική ομάδα, της οποίας οι ερωτικές επιλογές κατακρίνονται και αποδοκιμάζονται από τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Για φανταστείτε δυό άνδρες να υιοθετήσουν ένα κοριτσάκι και δυό γυναίκες ένα αγοράκι. Τι βιώματα και τι ψυχοπαθολογικές διαταραχές θα έχουν τα παιδιά αυτά στη ζωή τους όταν θα θυμούνται τις ερωτικές περιπτύξεις των γονέων τους; Αυτές τις αθλιότητες και ασχήμιες η εξαγιασμένη και καταξιωμένη Ελληνοχριστιανική παράδοση δεν πρόκειται ποτέ να τις δεχθεί. Δεν θα δεχθεί το άνομο ως έννομο, το αθέμιτο ως θεμιτό, το αφύσικο ως φυσικό. Η πολιτεία, φρονώ ότι θα εγκαταλείψει για πάντα την ιδέα του γάμου και της υιοθεσίας στα ομόφυλα ζευγάρια. Γιατί η διαστροφή και η συμπεριφορά των ανθρώπων αυτών ποτέ δεν θα μπορούσε να συστήσει οικογενειακή ζωή. Είναι πλέον καιρός να κινηθεί δίχως χειροπέδες και κοσμικές επιρροές. Με μόνους οδηγούς την ενότητα και τη σύμπνοια του λαού και τη μακραίωνη αυθεντική παράδοση που δέχεται ότι ο γάμος έχει ως σημείο αναφοράς το ετερόφυλο ζευγάρι .Και η αρχή αυτή δεν μπορεί να ανατραπεί με κανένα άλλο κανόνα.. . .
Αθανάσιος Φώτος
Επί τιμή δικηγόρος
