Ου μη αφεθή λίθος επί λίθον, ος μη καταλυθήσεται.
Ματθ. 24:1-13
Του Μ.Ε. Λαγκουβάρδου
Το γύρισμα (επωδός) σε κάποιο δημοτικό τραγούδι των Γρεβενών και της Δεσκάτης, που ακούγεται στα σημερινά γλέντια του γάμου: «ένα μήλο κι άλλο μήλο/ βράδιασα και πού θα μείνω», είναι ενδεικτικό του ότι και σήμερα οι Έλληνες προσανατολιζόμαστε στις αληθινές ανάγκες, ιδίως στις σημαντικές στιγμές της ζωής μας.
Ο λαός γνωρίζει τις πραγματικές του ανάγκες. Μπορεί να πει σαν τον Απόστολο Παύλο, εμείς γνωρίζουμε ότι μεταβήκαμε απ΄ το θάνατο στη ζωή. Ο λαός γνωρίζει ότι ο μισών τον αδελφό του δεν έχει ζωή μέσα του. Δεν έχει ενότητα με τους άλλους και δεν επικοινωνεί με κανέναν. Ότι τα πράγματα είναι εργαλεία για την επικοινωνία, δεν είναι αυτοσκοπός.
Το γνήσιο αίσθημα του λαού, τον προσανατολίζει προς τις πραγματικές ανάγκες, σε πείσμα της τοκογλυφίας και της φιλαργυρίας. Τα εμπορεύματα δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά είναι το εργαλείο που συγκροτεί τον άνθρωπο σε ενότητα με τον εαυτό του και με τους άλλους.
Σήμερα παντού στον κόσμο επικρατεί η αλλοτρίωση. Δεν υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη ούτε αυτάρκεια με τίποτα. Λείπει η πίστη. Έχει χαθεί το μυστήριο και μαζί με το μυστήριο χάθηκαν και τα αισθήματα. Ο κόσμος κλείνεται στον εαυτό του. Οι άθεοι σαν τον Νίτσε, θεωρούν την πίστη δειλία.
Εμείς γεμίζουμε τις εκκλησίες. Η νοερά προσευχή αναβιώνει και όχι μόνο στους μοναχούς, αλλά και στις πόλεις. Έχουμε την ελπίδα μας στο Χριστό. Η πίστη στο Χριστό μας δίνει το κουράγιο να υπομένουμε τις δυσκολίες της ζωής. Ακόμα κι ένα σπουργίτι, το θυμάται ο Θεός. Εσείς διαφέρετε από πολλά σπουργίτια, λέει ο Κύριος στους μαθητές Του.
Η χώρα μας είναι η χώρα των τελευταίων πραγμάτων (των εσχάτων) και τα τελευταία πράγματα είναι οι έννοιες. Η κοινωνία μας θα βγει απ΄ την παγίδα στην οποία είναι παγιδευμένη, αν έχουν όλα τα πράγματα την έννοιά τους. Αν δεν δεχόμαστε π.χ. ως «δημοκρατία» κάτι που δεν είναι δημοκρατία και που δεν έχει ούτε μακρινή σχέση με τη δημοκρατία.
Ο Τσέχος ποιητής Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε, ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές του κόσμου, κατηγορεί τον οικονομισμό της Δύσης, την νοοτροπία η οποία απογύμνωσε τον άνθρωπο από το πνεύμα του Σαν τον Ρίλκε νιώθουμε στο πετσί μας ότι τα πράγματα δεν έχουν την έννοιά τους και το σπουδαιότερο , δεν έχουν ίχνος ανθρωπινότητας
Ακόμα και η τροφή, είναι υλικό για επικοινωνία Κάποτε ένας πεινασμένος οδοιπόρος συνάντησε σε μια μακρινή αγροικία στον κάμπο, μια συντροφιά νέων ανθρώπων, που άρχισαν να τρώνε χωρίς κανείς από αυτούς να κάνει το σταυρό του. Ο άνθρωπος δίστασε να ζητήσει από τους νέους να του δώσουν λίγο ψωμί, αν και πεινούσε. Οι νέοι έτρωγαν και έπιναν, αλλά δεν επικοινωνούσαν. Από το τραπέζι τους έλειπε η ανθρωπινότητα.
Η οικονομική σκέψη που δεν μπορεί να το συλλάβει αυτό είναι άχρηστη. Αν δεν μπορεί να αγγίξει τις ανθρώπινες πραγματικότητες της φτώχειας, της ανεργίας, της απελπισίας, της ασχήμιας και του πνευματικού θανάτου, τότε ας πετάξουμε την οικονομική στα άχρηστα κι ας ξεκινήσουμε από την αρχή.
Ο άνθρωπος δε ζει μόνο με το ψωμί. Τα πράγματα που ικανοποιούν τις βιοτικές μας ανάγκες δεν είναι σκοπός , αλλά μέσα επικοινωνίας. Αν κανένα πράγμα δεν έχει την έννοιά του, ούτε το ψωμί είναι βέβαιο.
Εμείς πιστεύουμε στο Χριστό. Δεν θα επιτρέψει ο Κύριος να σκανδαλιστεί ο πιστός λαός του από τον θρίαμβο του Κακού. Ο Κύριος θα λυπηθεί αυτούς που έχουν ειλικρινή και άδολη καρδιά.
Η ειλικρινής και άδολη καρδιά δεν συμμετέχει στη δολιότητα των τοκογλύφων. Κάποιος γέρων λέει, πως αν υπήρχαν στην Κωνσταντινούπολη, έστω και πέντε με ειλικρινή και άδολη καρδιά, δεν θα έπεφτε στα χέρια των Τούρκων.
