Από τη Μαρίνα
Αποστολοπούλου
«Η μεσαία τάξη, η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας έχει υποστεί το μεγαλύτερο πλήγμα λόγω κρίσης».
Αυτό διαπιστώνει, μία αποκαλυπτική, όπως τη χαρακτήρισαν έκθση της Credit Suisse η οποία δείχνει με ανάγλυφο τρόπο την αλλαγή, επί τα χείρω, που υπέστησαν τα μεσαία στρώματα της Ελλάδας που μέχρι το 2007 θεωρούνταν από τα πλουσιότερα του κόσμου. Συγκεκριμένα, από το 2008 έως σήμερα περίπου 1,2 εκατομμύρια Έλληνες υποβαθμίστηκαν σε χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, ενώ η αξία των περιουσιακών τους στοιχείων μειώθηκε κοντά στα 500 δισεκατομμύρια ευρώ. Πρόκειται, λέει η έκθεση, για μείωση της τάξης του 43% και άνω, αν αναλογιστεί κανείς ότι η σημερινή αξία των περιουσιακών στοιχείων της μεσαίας τάξης στην Ελλάδα αγγίζει τα 678 δισ. δολάρια, από σχεδόν 1,2 τρισ. δολάρια που άγγιζε στην κορυφή του 2007.
Η εν λόγω έκθεση δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να διατυπώνει την αυτονόητη πραγματικότητα.
Αυτή που από την πρώτη στιγμή, όταν… μία ζωή πριν (γιατί έτσι μας φαίνεται πια μιας και ζούσαμε μία άλλη ζωή) μπήκαμε στα γρανάζια των μνημονίων, η υπογράφουσα είχε επισημάνει ακριβώς τον συγκεκριμένο κίνδυνο, ο οποίος τότε, έξι χρόνια πριν πια, βρισκόταν προ των πυλών. Διότι η καλή μέρα από το πρωί φαινόταν. Και φαινόταν από την αρχή ότι αυτή που θα κληθεί να πληρώσει το μάρμαρο θα ήταν ακριβώς η μεσαία τάξη. Είχαμε δε τότε επισημάνει ότι το πρόβλημα δεν θα ήταν-όπως και δεν είναι- αμιγώς οικονομικό- αλλά βαθύτατα κοινωνικό και θα είχε ανάλογες επιπτώσεις στη δομή και τη λειτουργία της ελληνικής κοινωνίας. Όπως και έχει. Διότι η μεσαία τάξη για μία σύγχρονη κοινωνία είναι αυτό που λέμε «το αμορτισέρ» της κάθε κοινωνίας. Αυτό που της επιτρέπει να είναι «ευέλικτη» στις έξωθεν πιέσεις, να καλύπτει τα «κενά» και τις «διαφορές» μεταξύ των ολίγων προνομιούχων και των πιο μειονεκτικών από οικονομικής πλευράς κοινωνικών στρωμάτων και της δίνει τη δυνατότητα να απορροφά τους κοινωνικούς κραδασμούς. Εκείνους τους κραδασμούς, που υπάρχει κίνδυνος να την οδηγήσουν στα άκρα, να την εκτροχιάσουν και να την οδηγήσουν σε ατραπούς που ενίοτε δεν έχουν επιστροφή.
Αυτά τα είχαμε επισημάνει ήδη από τότε, όταν η «λαίλαπα» ερχόταν αμείλικτη να σαρώσει τα πάντα.
Στο διάβα των ετών αυτών τα πράγματα εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι.
Η μεσαία τάξη-διευρυμένη τάξη στην Ελλάδα λόγω του κλίματος ουτοπίας (ως απεδείχθη) στο οποίο ζούσαμε μεταπολιτευτικά- χτυπήθηκε ανελέητα από όλες τις κυβερνήσεις και όλα τα μνημόνια.
Και εξακολουθεί να χτυπιέται ανελέητα και από αυτή την Κυβέρνηση και αυτό το Μνημόνιο παρότι έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια των αντοχών της και έχει αποδεκατιστεί και ποσοτικά και ποιοτικά. Διότι στο ποσοστό που έχει επιβιώσει και με τον τρόπο που «μεταλλαγμένη» εξακολουθεί τύποις να υπάρχει, εξακολουθεί να αποτελεί τον «εύκολο στόχο» στον οποίο στρέφονται οι κυβερνώντες κάθε φορά που έχουν ανάγκη να μαζέψουν λεφτά. Η λογική είναι απλή: «λένε αυτοί ότι δεν έχουν άλλα λεφτά, όλο και κάτι έχει μείνει. Ας το πάρουμε και αυτό, μπορούν και με λιγότερα». Άλλο αν, υπουργοί της Κυβέρνησης «ξεχνάνε» να δηλώσουν εκατομμύρια στη φορολογική τους δήλωση και είναι μεγαλομέτοχοι τεχνικών εταιριών. Άλλο αυτό! Άσχετο!
Τώρα λοιπόν έρχεται η εν λόγω έκθεση να καταγράψει με αριθμούς
τον «κατατρεγμό» της μεσαίας τάξης.
Κατά την έκθεση η κατάρρευση και ο αφανισμός της μεσαίας τάξης (που τελικά ήταν, είδος όχι «υπό εξαφάνιση» αλλά «προς εξαφάνιση», δηλαδή το έγκλημα ήταν… προμελετημένο), οφείλεται: στην κατάρρευση της αξίας των ακινήτων, στη βουτιά του χρηματιστηρίου και στην κεφαλαιοποίηση των μετοχών, αλλά και το σημαντικό έδαφος που έχασε το ευρώ είναι οι βασικοί «υπεύθυνοι» για τον αφανισμό του πλούτου του Έλληνα της μεσαίας τάξης.
Σύμφωνα με τα στοιχεία μιλάμε για κανονική... γενοκτονία!
Η μεσαία τάξη το 2008 αριθμούσε 5,8 εκατομμύρια πολίτες και σήμερα έχουν «εξαφανιστεί» 1,2 εκ. Το 2000, δηλαδή, τη μεταβατική χρονιά ένταξης της Ελλάδας στο ευρώ, τη μεσαία τάξη διαμόρφωναν 4,7 εκατομμύρια Έλληνες.
Ο πλούτος των Ελλήνων υπέστη τεράστια μείωση μεταξύ του 2007 και του 2008 κατά 216 δισ. δολάρια και μεταξύ του 2008 έως και τα μέσα του 2015 βυθίστηκε κατά 272 δισ. δολάρια περαιτέρω.
Στο μεταξύ ο μέσος πλούτος κάθε Έλληνα υποχώρησε στα 81,300 δολάρια φέτος, όταν πριν αρχίσει ο... κατήφορος, το 2007, διαμορφωνόταν στα 136.800 δολάρια.
Αξίζει να σημειώσουμε πως στα τέλη του 2007 η αποτίμηση του ελληνικού χρηματιστηρίου ήταν στα 196,390 δισ. ευρώ, ενώ σύμφωνα με πρόσφατα… κλεισίματα, η κεφαλαιοποίηση διαμορφώνεται στα 39,6 δισ. ευρώ. Ούτε λίγο ούτε πολύ, έχουν χαθεί 157 δισεκατομμύρια ευρώ.
Την ίδια στιγμή, η αξία των ακινήτων σε κάποιες κατηγορίες έχει μειωθεί ακόμη και κατά 60-65% από το 2008 έως σήμερα, σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στοιχεία της Ομοσπονδίας Μεσιτών Αστικών Συμβάσεων Ελλάδος.
Τα στοιχεία είναι προφανώς συντριπτικά.
Ανάλογα της συντριβής που έχει υποστεί η μεσαία τάξη τα χρόνια της… χολέρας, εν Ελλάδι.
Ωστόσο, οι κυβερνώντες συνεχίζουν απτόητοι την αφαίμαξη μέχρι τελικής πτώσεως, χωρίς φόβο (για τις επιπτώσεις) αλλά με πολύ πάθος μέχρι την τελική… εξαφάνιση της μεσαίας τάξης και αυτό το καταμαρτυρά και το νέο κύμα μέτρων το οποίο έχει ως κύρια ομάδα στόχευσης τη μεσαία τάξη.
Τελικά θα γίνουμε πώς; Όπως, οι τρίτες χώρες οι οποίες έχουν την άρχουσα τάξη των προνομιούχων και εξαιρετικά πλούσιων και από κάτω απλώνεται η απόλυτη φτώχεια των πολλών, των πάρα πολλών.
Αυτό είναι το «μοντέλο» της σύγχρονης ευρωπαϊκής κοινωνίας που θέλουν να δομήσουν οι κυβερνώντες και οι δανειστές; Το τριτοκοσμικό;
