Το χρωστάμε...

Του Δημητρίου Νταφούλη
Ζούμε, ως ανθρωπότητα, στον αστερισμό του παραλόγου! Δύσκολο να δώσουμε τον ορισμό του "λογικού". Το ζούμε και στη χώρα μας. Κρίση παντού. Οικονομική, ηθική, πολιτισμική. Κρίση αρχών, αξιών και ιδεωδών.
Το "ανθρωπιστικό" ιδεώδες εξοστρακίστηκε και μόνο η ύλη, ο τεχνικός πολιτισμός, η μηχανή και τα οικονομικά συμφέροντα θεοποιήθηκαν. Ιδού όμως η πρόοδος, η κατάντια του ανθρώπου!
Πόλεμοι, βομβαρδισμοί, καταστροφές, θάνατοι, δολοπλοκίες, φτώχεια, εκμετάλλευση, φοβίες, πορνογραφίες, παιδεραστίες, δολοφονίες...
Ολοι οι λαοί φαίνεται πως βρισκόμαστε στον ίδιο δίχτυ χωρίς να γνωρίζουμε τον αληθινό ψαρά.
Τα πολιτικά συστήματα δεν έφεραν τα προσδοκόμενα από τους λαούς οφέλη. Δυστυχώς έχουμε έλλειμμα ηγετικών και υπευθύνων μορφών. Με την υποκρισία και τις ευχετήριες κάρτες που ανταλλάσσουν οι ηγέτες του κόσμου δεν σταματούν οι πόλεμοι, δεν χορταίνουν οι πεινασμένο, δεν βρίσκουν λιμάνι σωτηρίας, οι πρόσφυγες, που, τι ειρωνεία, το 2015 κατά ομάδες γίνονται τροφή των ψαριών της Μεσογείου!
Οι ηγέτες δεν είναι υπεύθυνοι μόνο για ό,τι κάνουν. Φέρουν ευθύνη και για όσα μπορούν αλλά δεν κάνουν. Θα μπορούσαν δηλαδή να γιατρέψουν τις πληγές εκεί όπου παρουσιάζονται.
Αν αγάπη για τους λαούς που κυβερνούν είναι οι βομβαρδισμοί, οι καταστροφές, οι βιασμοί, οι αποκεφαλισμοί, τότε τι μπορεί να είναι η αδιαφορία και το μίσος;
Όλοι οφείλουμε να κατανοήσουμε πως οι διαφορές μας επιλύονται με το λόγο και όχι με τα όπλα, τη διπλωματία και όχι με τη λόγχη, την αγάπη και όχι με το μίσος.
Η ανθρώπινη κοινωνία έχει ανάγκη από πηγές που αναβλύζουν αλήθειες και ανθρωπιά! Έχει ανάγκη από ανιδιοτελές ενδιαφέρον και ανιδιοτελή αγάπη. Έχει ανάγκη από εθελοντές και όχι μισθοφόρους. Έτσι γίνεται φίλιωμα των λαών, η σώφρων πολιτική και αναδεικνύονται οι ηγέτες, οι ήρωες, οι άγιοι!
Ο πολιτισμός μας, θα έπρεπε να συνεχίζει και σήμερα να είναι οδηγός της ανθρωπότητας. Είμαστε ευλογημένος λαός σε ευλογημένη χώρα.
Πολλοί λαοί πρόκοψαν με το τσεκούρι και τα εργαλεία. Εμείς με τη σκέψη που γέννησε τη Δημοκρατία!
Πολλοί θα είχαν παραδεχτεί ότι μια αδελφή οφείλει να θάψει τον αδελφό της που έπεσε στη μάχη. Μόνο εμείς, όμως, οι Έλληνες, γράψαμε Αντιγόνη!
Η μεγάλη συνάντηση αυτού του πολιτισμού με την Ορθοδοξία έδωσε στην οικουμένη δύο μεγάλα δώρα αφού Ελλάδα - εκτός άλλων - σημαίνει κυρίως τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε τη ζωή. Τις αξίες της ζωής και ορθοδοξία, τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε τον δημιουργό μας, τον τρόπο που θρησκεύουμε και βιώνουμε τη διδασκαλία του.
Η βίωση αυτών των μεγάλων θείων δώρων είναι ο ελληνορθόδοξος πολιτισμός.
Όλα αυτά, είναι η ιστορία της πορείας του ελληνικού πνεύματος και της ορθοδοξίας. Δεν είναι σοβινισμός. Είναι η ταυτότητά μας. Είναι τα "διακριτικά" μας έναντι άλλων λαών και θρησκειών. Εμπνέουν σεβασμό και μας προσδίδουν ευθύνη για την ποιότητα της ζωής μας σήμερα και την ηθική κρίση. Οφείλουμε να ζούμε τις αλήθειες που διδάξαμε ως έθνος και να υπενθυμίσουμε στους μεγάλους ηγέτες το ανθρωπιστικό ιδεώδες!
Ξεστρατίσαμε πολύ. Χάσαμε τους στόχους.
Η κοινωνία μας σήμερα και ιδιαίτερα οι νέοι, έχουν ανάγκη από "πρότυπα" αγάπης και προσφοράς. Ας τα δώσει η παιδεία μας, η κοινωνία μας, η εκκλησία μας. Ας γίνουμε εμείς, με τον τρόπο ζωής, οι γονείς, οι παππούδες, οι δάσκαλοι, οι ιερείς, οι πολιτικοί και οι στρατιωτικοί, τα πρότυπά τους. Το μπορούμε αν το θελήσουμε. Δύναμη έχουμε. Θέληση όμως;