Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Την 21η Σεπτεμβρίου μια νέα Κυβέρνηση που, ουσιαστικά είναι συνέχεια της αντίστοιχης που, είχε προκύψει από τις πρόωρες εκλογές της 25ης Ιανουαρίου τρέχοντος έτους, κλήθηκε να αναλάβει τις τύχες της Χώρας για δεύτερη φορά, σε διάστημα μόλις οκτώ μηνών.
Πως φθάσαμε σε αυτές τις πρόωρες εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015 και τι μεσολάβησε στα πολιτικά δρώμενα της Χώρας, είναι γνωστά και δεν πρόκειται να ασχοληθώ με αυτό γιατί, τίποτε το νέο δεν θα πρόσθεταν στους αναγνώστες.
Ο Αλέξης Τσίπρας, αφού έκανε μια εντυπωσιακή και τέλεια στροφή 360 μοιρών βρέθηκε στο ίδιο σημείο με πριν και με καλύτερους όμως όρους. Έχει όπως διακαώς επιθυμούσε, ως εταίρο τον αγαπημένο του Πάνο Καμμένο, ο οποίος μπήκε στη Βουλή ενώ, οι δημοσκοπήσεις τον έδειχναν εκτός και ταυτόχρονα εκκαθάρισε το εσωτερικό του κόμματός του, απομακρύνοντας τη Αντιπολίτευση των Λαφαζάνη – Κωνσταντοπούλου. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες μάλλον εξελέγησαν ακριβώς γιατί ο Τσίπρας τους ανέδειξε σε απαραίτητο εργαλείο της διακυβέρνησης ενώ, η Αριστερή Πλατφόρμα έπεσε θύμα της γνωστής και πάντα επίκαιρης θεωρίας, του μαντριού και του λύκου που, τρώει τα πρόβατα.
Αντί μιας Κυβέρνησης ευρείας συνεργασίας και ενός μικρού και ευέλικτου Υπουργικού Συμβουλίου μας προέκυψε πάλι το σχήμα ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με ένα, μακροσκελές με 46 μέλη έναντι 41 της προηγούμενης συμπεριλαμβανομένων του Πρωθυπουργού και του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, με 14 Υπουργεία, 14 Υπουργούς, 2 Υπουργούς Επικρατείας, 16 Αναπληρωτές Υπουργούς και 12 Υφυπουργούς. Ο Πρωθυπουργός, σε αυτό το νέο Κυβερνητικό σχήμα επεδίωξε να διορθώσει αστοχίες και αδυναμίες της προηγούμενης επτάμηνης περιόδου, όπως το σπάσιμο των τεσσάρων υπερυπουργείων σε περισσότερα και την δημιουργία Υφυπουργείων Βιομηχανίας και ΕΣΠΑ. Διαπιστώνεται όμως για μια ακόμα φορά ότι, η μέθοδος του «ράβε ξήλωνε» συνεχίζεται χωρίς ακόμα ως Χώρα, να κατορθώσουμε να παγιώσουμε ένα σταθερό και μόνιμο δομημένο Υπουργικό Συμβούλιο όπως, συμβαίνει στις περισσότερες Χώρες του κόσμου. Τούτο σημαίνει ότι, στην επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος πρέπει να ορισθεί με ειδική διάταξη ο μέγιστος αριθμός των Υπουργείων να είναι δέκα πέντε καθώς επίσης των Υπουργών - Υφυπουργών να μην υπερβαίνει τους 25 και θέσπιση μονίμου Υπηρεσιακού Υφυπουργού που, θα είναι κατά κάποιος τρόπο ο κρίκος της συνέχειας του Κράτους. Η Κυβέρνηση να έχει υπόψη της ότι δυστυχώς γι’ αυτήν δεν υπάρχει καθόλου περίοδος χάριτος και σύμμαχός της είναι, οι πράξεις και οι ενέργειές της και όχι ο χρόνος. Τα όπλα που έχουν στα χέρια τους, τα ατού θα έλεγα ο Πρωθυπουργός και τα μέλη της Κυβέρνησης είναι, η εντιμότητα, η εργατικότητα η αξιοκρατία, η δικαιοσύνη και πάνω απ’ όλα το καθημερινό κινητό παράδειγμα, στην άσκηση των καθηκόντων τους.
Συνεπώς η νέα Κυβέρνηση, πρέπει να λειτουργήσει κατά κάποιο τρόπο, ως Κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης, με ρεαλιστικό σχέδιο και πάνω απ’ όλα με ισχυρή βούληση και ικανή, για χάραξη μια αξιόπιστης Κυβερνητικής πολιτικής, χωρίς επιτέλους να υπολογίσει και να λάβει καθόλου υπόψη της, το διαβόητο και περιβόητο πολιτικό κόστος όπως, έκαναν μέχρι τώρα όλες οι προηγούμενες Κυβερνήσεις. Αποφασισμένη για ριζικές αλλαγές και γενναίες μεταρρυθμίσεις, στη Δημόσια Διοίκηση και στη δομή του Κράτους. Αποφασισμένη να προβεί στη ριζική αναθεώρηση του ισχύοντος Συντάγματος με κατάργηση όλων των άρθρων και διατάξεων που, επιτρέπουν την ατιμωρησία, την ασυλία και προνόμια ορισμένων κοινωνικών τάξεων και την δραστική μείωση επιτέλους του αριθμού των Βουλευτών από 300 σε 151. Να καταπολεμήσει την κοινωνική ανισότητα, να ανοίξει μέτωπο και να πατάξει τη φοροδιαφυγή και την φοροκλοπή. Να ξεριζώσει παντελώς από την καθημερινή ζωή των Ελλήνων το πάσης φύσεως γρηγορόσημο και το παντός είδους φακελάκι. Να απαλλάξει τη Χώρα από τους επίορκους δημοσίους λειτουργούς, από τα πάσης φύσεως τρωκτικά που, λυμαίνονται ανερυθρίαστα τον δημόσιο πλούτο της Χώρας και δεν σέβονται καθόλου τον σκληρά εργαζόμενο Ελληνικό Λαό.
Πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, οι λύσεις προκύπτουν όχι από τις ιδέες, αλλά από τη μέθοδο που, πρόκειται να ακολουθήσει η νέα Κυβέρνηση, για τη θεραπεία όλων αυτών των συσσωρεμένων και οξύτατων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που, μαστίζουν και βασανίζουν τη Χώρα μας και είναι θηλιά στο λαιμό της. Επομένως απαιτείται ρεαλισμός, αποφασιστικότητα και η σταθερότητα φαίνεται να είναι, η μόνο διέξοδος και πάνω απ’ όλα πρέπει σε όλες τις αποφάσεις της, να πρυτανεύει η αξιοκρατία, η αξιοσύνη και η δικαιοσύνη. Διαφορετικά η Χώρα μας απειλείται από ακόμα ένα μεγαλύτερο κίνδυνο οπισθοδρόμησης, υπανάπτυξης και καθυστέρησης.
Τέλος αυτή η Κυβέρνηση κατά κάποιο τρόπο, θα κριθεί από την ικανότητά της, να βγάλει την Χώρα, από την ύφεση (25% του ΑΕΠ ήτοι 55 δισ. ευρώ), να μειώσει δραστικά την ανεργία (1.300.000 άνεργοι) και να κρατήσει πάση θυσία τη Χώρα στον σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης.
Σημείωση: Κύριε Πρωθυπουργέ, ένα μακροσκελές Υπουργικό Συμβούλιο δύσκολα συντονίζεται και εποπτεύεται και ακόμα πιο δύσκολα ελέγχεται. Συνεπώς στην πορεία της διακυβέρνησης και αφού περάσουν, τουλάχιστον δύο χρόνια, θα πρέπει να είσθε έτοιμος στη συνέχεια, να παγιώσετε ένα μικρό και ευέλικτο Κυβερνητικό σχήμα που, θα ανταποκρίνεται καλύτερα στην εύρυθμο λειτουργία της Κρατικής μηχανής.
