* Του Κώστα Ελ. Δεληγιάννη
Αυτή η τρίτη συνεχής εκλογική νίκη δεν ήταν τυχαία. Παρόλες τις δυσκολίες και τις αναπόφευκτες αντιφάσεις, κάτι ωριμάζει στα μυαλά των πολιτών. Στους περισσότερους. Μια πολιτική διαφοροποίηση που προεκτείνεται και διαχέεται σ όλα τα στρώματα, ακόμα και στους οπαδούς του... «όπως τα βρήκαμε , να τα αφήσουμε». Εκτός από το φασιστικό απόλειμα μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου. Που αυτοτροφοδοτείται από τις ίδιες τις αντιφάσεις ενός συστήματος αξιών, που περιφρονεί τον άνθρωπο και τις πολιτισμικές κατακτήσεις του. Που υπόγεια συναγελάζεται με το κατεστημένο στις απόκρυφες διαδρομές της ολιγαρχίας. Πολιτική διαφοροποίηση που δεν αφορά μόνον την εκλογική νίκη ενός σημαντικού μέρους της Αριστεράς, αλλά και το μεγαλύτερο τμήμα όλων των κομμάτων του δημοκρατικού φάσματος. Στο βάθος οι περισσότεροι πολίτες αναζητούν λύσεις που αφορούν κοινώς παραδεκτά προβλήματα. Απασχόλησης, ανάπτυξης, εκδημοκρατισμού, δίκαιας φορολόγησης, αξιοκρατίας, απονομής δικαιοσύνης, περίθαλψης, παιδείας, ποιότητας ζωής, προστασίας του περιβάλλοντος. Κορυφαία θέματα της δημοκρατικής λειτουργίας της χώρας, που συνολικά οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο από την μακρόχρονη πολιτική διακυβέρνηση του δικομματισμού. Γνωρίζουν ότι τα μνημόνια ήταν «υπερώριμος» καρπός αυτής της περιόδου, που οδήγησε σε παγκόσμια απαξία την χώρα. Στο πρόσωπο της Αριστεράς, παρά τις εγγενείς αδυναμίες και τις αντιφάσεις της, οι πολίτες αναγνώρισαν ουσιαστικές προθέσεις «αλλαγής» και εναπόθεσαν σε τρείς συνεχόμενες δημοκρατικές αναμετρήσεις τις προσδοκίες τους. Όχι μόνον για να διαχειρισθεί τις συνέπειες των μνημονίων, αλλά για να διαμορφώσει συνθήκες εγκαθίδρυσης ενός διαφορετικού μοντέλου ανάπτυξης. Που να ανταποκρίνεται στις δυνατότητες της χώρας και στις ανάγκες των πολιτών. Που θα αρχίζει να αντιμετωπίζει τις αιτίες που αναπαράγουν τις στρεβλώσεις της οικονομίας και τα αδιέξοδα της κοινωνίας. Στην πορεία αυτή, παρά τις δυσκολίες και τις διαφορετικές προσεγγίσεις, βασικό ζήτημα αναδεικνύεται η πλατιά συμμετοχή των πολιτών και η ισχυροποίηση των δημοκρατικών θεσμών. Σε όλα τα επίπεδα. Η μεταφορά του «ενδιαφέροντος» από το νοσηρό περιβάλλον του υπερκαταναλωτισμού, στη σφαίρα της παραγωγής και της πολιτισμικής δημιουργίας. Στην διαμόρφωση συνθηκών που θα προάγουν τον καταναλωτή σε πολίτη.
