Γράφω τις γραμμές αυτές με λύπη για το νέο που χάθηκε άδικα και για όλα τα θύματα της βίας. Ο λαός μας είναι φιλειρηνικός και συγκλονίζεται από γεγονότα, σαν αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας. Είμαστε φιλειρηνικοί και κανείς δεν αγαπάει τη βία. Δεν θέλουμε να προκαλέσουμε τη βία ή να την υποστούμε, αλλά η βία υπάρχει και εκδηλώνεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Το Ευαγγέλιο περιγράφει τη βία στο περιστατικό του λιθοβολισμού της μοιχαλίδας. Στο περιστατικό αυτό βλέπουμε ποια είναι η στάση του Ιησού, του Κυρίου και Θεού μας, και σωτήρα των ψυχών μας. «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω». Ο αναμάρτητος να ρίξει πρώτος τον λίθον.
Ο Μαχάτμα Γκάντι (κατά λέξη ο Γκάντι η μεγάλη ψυχή) αντί να ασκήσει βία, την υπέστη ο ίδιος, κατά το παράδειγμα του Ιησού. Ο Γκάντι ήταν
αληθινός φιλειρηνιστής, υπέρμαχος της μη βίας, της «αχίμσα», όπως την ονομάζουν οι Ινδοί και όπως την εφάρμοσε ο ίδιος.
Ο Γκάντι πήρε ο ίδιος την τελευταία θέση και έγινε το παράδειγμα για όλους. Κανένας δεν μπορούσε να τον κατηγορήσει ότι υποκρίνεται ότι ζει πλούσια ή κατέχει αξιώματα, για να αγωνίζεται δήθεν πιο αποτελεσματικά για την εξάλειψη της δουλείας, της αδικίας και της φτώχειας.
Ο Γκάντι ζούσε ο ίδιος μέσα στις μεγαλύτερες στερήσεις, υπήρξε ο ίδιος φτωχός και υπέφερε τη φτώχεια και τη δουλεία, σαν ένας απ΄ τους πιο φτωχούς Ινδούς. ‘Ένιωσε στο πετσί του τη φτώχεια. Ο Γκάντι υπέμενε τις στερήσεις και τις αδικίες που υπέφεραν οι Ινδοί κάτω απ΄ το ζυγό της δουλείας. Απελευθέρωσε τον εαυτό του από τα πάθη (από τη δουλεία των παθών) για να εργαστεί για την απελευθέρωση του έθνους του. Αυτή είναι η πραγματική αγάπη για την ειρήνη. Αυτός που αγαπάει την ειρήνη είναι ειλικρινής και ταπεινός, που σημαίνει ότι δεν απωθεί τίποτα.
Οι Αγιοι είναι κοινοί άνθρωποι σαν εμάς. Στο μόνο που διαφέρουν είναι ότι αγωνίζονται να καθαρίσουν τον εαυτό τους από τα πάθη, για να έρθει μέσα τους η ειρήνη του Ιησού. Ο Αγιος Γρηγόριος γράφει σ΄ ένα βιβλίο του, «να κάνεις κάθαρση πρώτα του εαυτού σου και μετά να ασχοληθείς με την κάθαρση των άλλων».
Γράφω αυτές τις γραμμές σαν ένα θρήνο για το νέο που χάθηκε άδικα, με λύπη κι ευσπλαχνία για όλα τα θύματα της βίας (διώκτες και διωκομένους). Είναι τόσο ευαίσθητος ο τροχός της βίας, ώστε καθένας από μας συμβάλλει λιγότερο ή περισσότερο στην κίνησή του κάθε φορά που αντί να νικάει νικιέται απ΄ τις επιθυμίες του.
Η παράβαση της δεκάτης Εντολής, κατά τη Χριστιανική Διδασκαλία., είναι η αιτία της μαζικής βίας και του θυματοποιητικού μηχανισμού της. Ο Θεός μας έδωσε την οργή για τον εαυτό μας, όχι για να τη στρέφουμε εναντίον των άλλων. «Μετά των μισούντων την ειρήνην ήμουν ειρηνικός », λέει ο Δαβίδ.
