Ήρθε, είδε και... ομίλησε ο διάσημος «αιρετικός», όπως γράφτηκε, του Χόλιγουντ, Όλιβερ Στόουν, ο οποίος πέρασε γενεές δεκατέσσερις τον απερχόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, και... Και εμείς βεβαίως και το καταχαρήκαμε και το προβάλαμε αναλόγως, γιατί είναι γνωστή η... λατρεία που τρέφουμε στον Τζορτζ. Και άλλωστε δεν είμαστε και οι μόνοι. Η... δημοφιλία του σε όλο τον πλανήτη είναι άνω ποταμών και άνω λιμνών! Από τότε που ο Τζορτζ ανέλαβε την προεδρία των ΗΠΑ, κατάφερε να προαγάγει τους Αμερικανούς και την Αμερική στους πλέον αντιπαθητικούς τού πλανήτη. Να δούμε τώρα που θα αναλάβει τα ηνία της χώρας ο Ομπάμα αν θα μπορέσει να αποκαταστήσει το κλίμα και τους Αμερικανούς πολίτες στην παγκόσμια κοινή γνώμη, οι οποίοι άλλωστε αντιλαμβάνονται και από μόνοι τους το πρόβλημα που τους δημιούργησε ο Τζορτζ. Διότι το εισπράττουν και σε προσωπικό επίπεδο όταν ταξιδεύουν.
Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για έναν... τύπο που κατατάσσεται στην αμερικανική διανόηση, με την ευρύτερη έννοια του όρου και ο οποίος έχει συγκεκριμένη οπτική γωνία των πραγμάτων, είτε μιλάμε για τη σκηνοθετική του αντίληψη είτε μιλάμε για τη γενικότερη περί προσώπων και πραγμάτων. Βέβαια, την ταινία του, το «W», με ήρωα τον απερχόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους, δεν την είδα, αλλά από ό,τι διάβασα δεν έχει το αναμενόμενο αποτέλεσμα ως προς το... θάψιμο του Τζορτζ. Είναι σχετικά πιο ήπια. Αν όμως η ταινία χαρακτηρίστηκε ως «ήπια», με τις δηλώσεις του για τον Μπους ο διάσημος Αμερικανός σκηνοθέτης... έσπασε κόκαλα. «Ο Μπους ήθελε να μείνει σαν πρόεδρος που θ’ αφήσει το σημάδι του στην ιστορία κι έκανε μια σειρά από ακραίες κινήσεις. Ήταν για κλάματα», είπε μεταξύ των άλλων. Αλλά, πέραν αυτού, τον... στόλισε και με ένα σωρό κοσμητικά επίθετα, αφού τον χαρακτήρισε «αποτυχημένο», «ηλίθιο», «επικίνδυνο άτομο» και επιπλέον δήλωσε: «κι απορώ πώς τέτοια ρεμάλια καταφέρνουν να ανέβουν στην εξουσία. Πώς εμφανίζονται σαν λύκοι ντυμένοι αρνάκια». Τώρα βέβαια, για να είμαστε και δίκαιοι, η εν λόγω απορία δεν μπορεί να αφορά μόνον στον Μπους. Διότι σε τούτον τον πλανήτη και στο... διάβα τής ιστορίας, αλλά βεβαίως και στη σημερινή εποχή, έχουμε δει πολλά... ρεμάλια να ανεβαίνουν στην εξουσία. Και αν δεν μιλάμε για δικτατορικά καθεστώτα, τότε θα πρέπει να θυμόμαστε ότι οι πολίτες με τις επιλογές και τις προτιμήσεις τους είναι αυτοί που ανεβάζουν τα... ρεμάλια, τους «αποτυχημένους», τους «ανίκανους» ή τους «επικίνδυνους» στην εξουσία και πολλές φορές επιμένουν να τους διατηρούν εκεί.
Είπε κι άλλα, βέβαια, ο Στόουν. Ότι ο Μπους θεωρούσε ότι «μιλούσε με τον Θεό» και ότι είναι ο μόνος πρόεδρος στην ιστορία της χώρας που θα αφήσει το Λευκό Οίκο, έχοντας στην πλάτη του τρεις πολέμους. Κι ακόμη ότι «θέλει να γίνει πιο μεγάλος από τον πατέρα του και συμπεριφέρεται σαν ένα παιδί που τα θέλει όλα και που δεν ικανοποιήθηκε ποτέ».
Βέβαια, ό,τι κακό ήταν να κάνει ο Μπους και στην Αμερική και στον κόσμο το ’κανε, όμως αυτή η... υστεροφημία που αφήνει πίσω του, όχι μόνο γιατί το λέει ο Στόουν αλλά γιατί ανάλογα πράγματα και ανάλογες εντυπώσεις έχουν οι περισσότεροι γι’ αυτόν, είναι πραγματικά... να τη ζηλεύει κανείς!
Όσο για τον νέο πρόεδρο που μπαίνει τον Ιανουάριο στο Λευκό Οίκο, κουβαλώντας πολλές ευθύνες και έχοντας το βάρος να κερδίσει πολλά και κρίσιμα στοιχήματα, ο Στόουν εξέφρασε επιφύλαξη. «Τον ψήφισα είπε, και τον υποστηρίζω, όμως... Όμως είμαι επιφυλακτικός μέχρι πού μπορεί να το πάει, διότι έχει ανοίξει τέτοιες ιστορίες ο Μπους με τους πολέμους που δεν κλείνουν», ενώ μίλησε και για τα διάφορα «λόμπι» που περιστρέφονται γύρω από το ζήτημα των αμυντικών δαπανών - και όχι μόνο βεβαίως - όπου τα ποσά, και προφανώς τα συμφέροντα που παίζονται, είναι μεγάλα. Είναι και το περίπλοκο σύστημα, είπε, το οποίο είναι μεν δημοκρατικό, αλλά οι εξουσίες αλληλοελέγχονται. Δεν ξέρω μέχρι πού μπορεί να φτάσει.
Κάτι μου λέει ότι ούτε και αυτός ξέρει μέχρι πού μπορεί να φτάσει. Ο Τζορτζ για να το μάθει - τι κι αν το ’μαθε - έκανε τον κόσμο άνω-κάτω!
